Troy in Puin

Je hebt alles toch al gezien en gelezen in de Troyaanse wereld. Dus waarom, Arleston, nog verder kruit verschieten? Door nieuw bloed toe te voegen en de reeks met een frisse saus te overgieten is er dat sprankeltje hoop op beterschap. Nochtans denk je in eerste instantie de zoveelste copy paste in handen te hebben. Typisch weer die beschrijvende introducties van de veelschrijver. Gelukkig neemt Sala het heft in eigen handen en zorgt ervoor dat de magische krachten die op de Troy-planeet een grote invloed hebben daadwerkelijk iets magisch veroorzaken. Een verrassend uitgangspunt, geslaagde slapstick en een mooi afgerond geheel doen je na Ploneïs de onzekere weer zeker voelen over de kwaliteiten van deze zijreeks. Erg leuk.
- Hemel in puin 3 **½
- Legenden van Troy 6 Ploneïs de Onzekere HC ***½
- Legenden van Troy 6 Ploneïs de Onzekere SC ***½

Dobermans oog

Cothias en Ordas gaan de oorlog weer te lijf, dit keer op een even waanzinnige manier. Beginnend met een verrassend stukje geschiedenis, de onbezonnen daad van een overmoedige soldaat die het leven redt van een andere strijdmakker. Eentje die later heel wat brokken zal maken op het internationale strijdtoneel. Arno Ixks is het perfecte instrument om de gruwelen van het naziregime te illustreren. Cothias en Ordas nemen elke gelegenheid te baat om hun bestiale wreedheden onverbloemd weer te geven, iets waar Arno niets tegen in kan brengen gezien niet enkel zijn leven, maar ook dat van anderen uit zijn omgeving op het spel staat. In tegenstelling tot reeksen als Bewaker van de Lans krijg je dit keer wél een grondige introductie met uitgewerkte achtergrond wat de doelstellingen zijn van deze expeditie. Hopelijk vervalt de strip niet in het occultisme en blijft ze aards. Anders gaat een groot deel van de realiteitskracht verloren. Beb Zanat overstijgt de middenmoot met een rauw realisme. Hij compenseert de gebreken met gedegen camerawerk en een goede pagina-indeling. Voor de glorie van de duivel, glorierijk.
- Blueberry, De jonge jaren 2 ***½
- oog van de Dobermanns, Het 1 HC ***½
- Rode Duivels, De 3 **

Voor een heel klein beetje geluk

Galandon kiest weer voor de oorlogse poëzie. Een oorlogsslachtoffer dat gehavend naar huis komt, een deel van de persoonlijkheid kwijt. OM niet enkel afhankelijk te zijn van de reacties van omstaanders (dorpsleden en familie) vervolledigt de scenarist de plot met een moordenaarsenquête. Er vallen heel wat doden, weliswaar onder het vee. Een afleidende thriller om de lezer meer te bieden dan enkel emotioneel geladen vrouwelijkheid. De zwakte van het resultaat zit hem in de draagkracht van artiest Dan. Die is te licht om er een echte hoogwaardige Vrije Vlucht van te maken. In de troosteloosheid is ruimte voor een beetje hoop. De gebroken levens die de oorlog overleefd hebben, zoeken een reden van bestaan. Voor de ene is dat traditioneel, voor de andere gewaagder, avontuurlijker rondtrekkend als ze bohémien met de verrassende plotwendingen (toch verschillende) forceert Galandon de dramatiek. De weinig voorspellende samenhang is gemakzuchtig. Dan blijft even beduusd zijn 'realisme' etaleren. Zonder overtuiging. Voor een beetje geluk, toch een 'leuk' verhaal genre Un long dimanche de fiançailles.
- Jeroen en Klaas 3 **½
- Timo 4 ***
- Voor een beetje geluk Integraal ***

Woestenij-valk

Zumstein die in zijn dankwoord onder andere Enrico Marini in de schijnwerper plaatst. Logisch, de manier van inkleuren (structureel de achtergrond weergevend zonder met zwart af te werken) is kenmerkend voor de tekenaar van De Schorpioen. Illustratief zit het snor in Saqqara, toch vooral wat machinerie en decors betreft. De personages zelf zijn iets statischer. Mooiogende prentjes en vergezichten bekoren de lezende wereldreiziger. Gek genoeg bedankt Zumstein ook zijn redactrice. Nochtans heeft die geen bijdrage geleverd in het bijsturen van de auteur. Schrijver/tekenaar Zumstein rommelt er maar op los en kan op geen enkel moment de schattenjacht spannend voor stellen. Hij moddert aan en maakt er zo'n knoeiboel van dat het avontuur je niet boeit. Opgezadeld met familieleed (ook de vrouw des huizes trekt haar stoute schoenen aan) krijg je ineens een romantisch onderonsje. De drie sterren zijn voor de tekeningen.
- Jeroen en Klaas 2 ***
- Woestijnvalk 4 HC ***
- Woestijnvalk 4 SC ***

Meta-bronnen

Een ode aan wrede gewelddadigheden in naam van het overleven en de overlevering. Jodorowsky kan het niet laten om zijn perverse trekjes erin onder te brengen: incest, bloeddorst, verkrachtingen, ongebreideld moorden. Voor de goede vrede moet je dit niet lezen. De volgzame constructierobots nemen met hun niet begrepen beledigingen geen genoegen en becommentariëren zoals de twee oorspronkelijke robotjes uit de basisreeks op komische wijze de verwensingen die ze naar zich toe krijgen geslingerd. De rivalen bulkt weer uit van de bombastische holle fraseringen, een gemakzuchtige voortzetting van een SF-succesreeks. Tekenaar (hier terecht illustrator genoemd) Das Pastoras geeft de strip die nodige, rijke glans. De rivalen, een mooi kijkboek dat niet al te zwaar op de maag ligt.
- Metabaronnen - Castaka, De 2 HC ***
- Metabaronnen - Castaka, De 2 SC ***
- Alpine 1 SC **

Als de Duisternis valt

Iedereen die kickt op Yves - Legende, Prins van de Nacht - Swolfs, Iko overtreft hem. De artiest is nog minutieus, ambitieus en enthousiast. Hij haalt alles uit de kast om te imponeren. Bec geeft hem die ruimte. Niet enkel door weidse landschappen, ook door het beperken van de dialogen. Het spektakel heerst daardoor. Dat heeft als nadeel dat de plot traag vooruit gaat en zich amper ontwikkelt. Koning Ti-Harnog, bombastisch spectaculair.
- Alexander de Grote 0 ***
- Duisternis 4 ***½
- Robert Moses - De man die New York bouwde ***

Piraten

De kunst van het piratenleven legt Artemis geen windeieren. Door haar vakkennis weet ze zich met bochten uit de gevaarlijkste situaties te manoeuvreren. Een keizerskind in de hoofdrol, wie had dat in de oorspronkelijke Piraten van Barataria verwacht? Aghurmi is exotisch avontuur in een zwoel Egypte. Het zal goed doen om in de volgende cyclus terug op Amerikaanse bodem te vertoeven. Mooi is het realisme van Bonnet. Hij verdient de meeste punten.
- Carbeau - Barones en bolides 2 HC **½
- Piraten van Barataria, De 7 ***½
- Rode Ridder, De 243 ***

Mondaine kogels

Een behoorlijk wrang verhaal met tegenstrijdige emoties. Aimé is de protagonist waarmee je moet sympathiseren. Echter zijn apathische houding en gevoelloze uitoefening van het politieberoep in het oorlogse Parijs maken van hem een harde. Eentje die je trouwens ook moeilijk kan inschatten. Zelfs al parelt er een traan op zijn wang, is het enkel en alleen omdat hij zijn persoonlijke utopie niet kan bereiken? Zidrou en Lafèbre bieden de lezer met een poëtische noot een positief einde voor dit schrijnende verhaal. Een verhaal met vooral verliezers. Een verhaal vol pijn. En hoewel afstandelijk observerend, de emotie zit er in. De schoonheid in het dagdagelijkse lelijke van de oorlogsgruwel is van de hand van artiest Jordi Lafèbre.
- 100 Bullets 15 ***
- La Mondaine 2 ***½
- Suske en Wiske pocket 39 **

Arelate

Een mix van Murena en Apostata. Edoch zoals de sepiakleuren het aangeven: monotoon en dus weinig kleurrijk. Sieurac creëert daardoor wel een retrosfeer, weliswaar eentje die variatie mist. Doordat de auteur/artiest zich met alle facetten bezighoudt (geschiedkundige accuraatheid, de plot en de dialogen, de tekeningen en de inkleuring) beperkt hij het grafisch verfijnde, niet meteen zijn sterkste kant. Om een idee te krijgen van het dagelijkse gladiatorenleven kan je genieten van Arelate als leidraad.
- Arelate 3 ***
- Rode Ridder, De 243 luxe (linnen rug) ***
- Rode Ridder, De 243 luxe (velours) ***

Héloïse van Montfort

In de Middeleeuwen werd de mens behoorlijk gegrepen door bijgeloof. God en de Duivel waren méér dan abstracte entiteiten. Vooral de aardse vorm van deze laatste kon hun dagelijks leven in beslag nemen. Héloïse is de detective die het verdoken mysterie gaat uitklaren. Marazano plaatst de lezer in haar schoenen en begeleidt hem als betrokken observator. Alleen is héloïse een tikkeltje slimmer en weet uiteindelijk wel hoe de vork in de steel zit. Net door dat stukje mystiek, de plausibele uitleg en de ontknoping aanvaard je het fantastische element in dit gegeven. Je waant je voor een stuk in de Middeleeuwen, je voelt je er bij-gelovig bij. Sterke karakterontwikkelingen met playmate van Montfort in de hoofdrol. Een frivole tekenaar brengt het luchtig en mooi.
- Héloïse van Montfort 2 HC ***½
- Héloïse van Montfort 2 SC ***½
- Iedereen GENiaal **½

Antarctica

Bartoll nestelt zich graag in een wirwar van intriges vol geopolitieke complexiteiten à la Insiders, Diamanten en MX-22. In Bedrog is hij rechtlijniger en tapt uit een romantischer dramavaatje. Je hebt enerzijds de strijd om de verovering van de Zuidpool en anderzijds de ontboezemingen tussen Knut en Maureen, een liefdesverhaal waardoor beide lezende seksen zoet gehouden worden. Helaas camoufleert dat de voortgang van de race tegen de tijd en verschuift de concrete concurrentiestrijd naar de achtergrond. Antarctica moet daardoor nog op gang komen. Het boek is trouwens als harde kaft helaas te duur voor dit doorsnee-amusement.
- Alexander de Grote 1 **
- Alexander de Grote 2 **½
- Antarctica 1 ***

Zwarte kraai

Op de zes pagina's na (16-17, 32-33 en 44-45) vertelt Delitte een rechttoe rechtaan verhaal zonder al te veel omwegen en bizarre kronkels. Best wel als aanknopingspunt de vorige delen herlezen om Black Crows wraakgevoelens beter te kunnen kaderen. De 'doublespread splash pages' (één grote tekening op een dubbele pagina) maken indruk, maar gezien het gebrek aan tekstuele invulling annex ondersteuning hebben ze niet echt een functie. Op het overdonderen van zijn illustratieve tekenkunnen na dan.
- Black Crow 5 ***
- Garfield dubbelalbum 29 (groot A4-formaat - kleur) ***
- Suske en Wiske Luxe De werken van Lambik ***

Roodkapje Batman

Een stevig, actievol verhaal. Een bundeling van een plot die uit de reguliere Batman-reeks (nummers 635-641) werd gedistilleerd. Judd Winick schrijft episodisch en zorgt ervoor dat de lezer bij mondjesmaatse ontdekking gemakkelijk kan volgen. Wanner je het in één ruk gebundeld uitleest, is dat een beetje storend. Toch helpen die ruggensteuntjes. Net op het moment dat de ultieme confrontatie de reeds gezaaide vermoedens bevestigt, blijkt dat het slechts de aanzet is tot meer. Met een vlotte vaart raas je doorheen Under the Red Hood. Verrassende nevenfiguren (helden) maken hun opwachting in deze bijzondere wraakescapade. Want waar ligt de morele grens? Mag Red Hood het recht in eigen handen nemen en de criminelen zelf letterlijk uitschakelen? Is het geoorloofd om rechter én beul te spelen?
- Batman - Under the Red Hood boek 1 ***½
- Dragon Age 2 **½
- Geheim agent G.Ruwel 3 ****

Drakenleeftijd

Wederom een strip gebaseerd op een game. Het helpt om iets van die spellenhistorie te kennen, want als leek word je pardoes zonder voorkennis in deze wereld ondergedompeld. Wie is wie, gun jezelf de tijd en de ruimte, met mondjesmaat voorziet Alexander Freed je van antwoorden. Het stille woud is een vlotte, amusante weglezer. Het niveau van de grootse voorkaft van Palumbo kan Chad Hardin helaas niet evenaren. Robuust met veel close-ups, in inkt en vooral in kleur (groene achtergronden) gaat vooral veel verloren.
- Arcadia Archief luxe 28: Pokervrouw 8 **½
- Dragon Age 1 ***
- Pokervrouw 8 **½

A game of Gruwel

Michiel van de Vijver geeft een heel eigen invulling aan Monsters en c°. De missies van de stoere geheim agent zijn nogal kleinschalig, echt detectivewerk hoeft G. Ruwel niet af te leveren. Maar samen met assistent Vonk(ie) vormt hij wel een goed komisch duo dat je als vanzelfsprekend weet te entertainen. Geen paniek, een gekwalificeerde jeugdstrip met AVI-kwaliteitsindicatie. Erg leuk.
- Game of Thrones, A 9 **½
- Game of Thrones, A 10 **½
- Geheim agent G.Ruwel 2 ****

Voetbaltraining

Zelfs de afronding van het drieluik met euforische toeters en bellen bevestigt al het voorgaande. Ramello en Ferrario verlevendigen met de tekst en de frivole tekeningen de spelvreugde die de kinderen aan de dag brengen. Elke balfase is niet zo maar een overgetrokken foto, de cartoony figuurtjes zien er levensecht uit. Des te flitsender spelen de papieren balgoochelaar, des te flitsender beweegt het verhaal zich voort. Ijzersterk vol humor, met liefde voor het voetbal én het stripmedium gemaakt.
- Rooie Oortjes: The best of Dany ***
- Rooie Oortjes: The best of Gürsel ***
- Voetbalclub 3 ****½

Kluizenaar Dodier

Met een hamer op het hoofd slaat Dodier je murw. Probeer hierdoor eens niet geëmotioneerd te raken! Zelfs al kan je na driekwart de ware toedracht al helemaal zelf invullen, de schrijver/tekenaar blijft de ene na de andere verrassing aan elkaar rijgen zonder dat het geforceerd overkomt. Wat is hij toch keigoed om na de weemoed toch ruimte te laten voor een sprankeltje hoop. Pijnlijk mooi. Let op de eenvoud van de voorkaft.
- Jerome K. Jerome Bloks 24 ****½
- Rode Ridder 242 luxe (velours) **½
- Urbanus vertelt 14 ***

Suske toch

Een heel fantasierijk verhaal met everzwijnmensen en hindedames waarin Suske, Wiske en Lambik opereren als mogelijk heldhaftige oplossers van het probleem. Ondanks de insteek mis je toch de illusievolle magie die de verwikkelingen écht kan maken. Kortom, je bent veel minder mee met de onwaarschijnlijkheid van de gebeurtenis. Het ontbreekt Het gebroken dorp aan overtuiging. Lambiks hersenen functioneren als Woody Allens breinkamer in Everything you always wanted to know about sex but were afraid to ask. Leuk om zien hoe Luc Morjaeu zich laat inspireren door de grafiek van Vandersteen bij de oude, oorspronkelijke Lambik.
- Suske en Wiske 327 ***
- Suske en Wiske 327 Luxe (linnen kaft) ***
- Suske en Wiske 327 Luxe (velours) ***

Geen bubbels

Zoals steeds een dubbelspel in dit Bubbelspel: Fanny en Konstantinopel proberen de ware toedracht achter de inbraken te achterhalen terwijl Kiekeboe en Charlotte nonkel Vitals protestbeweging moeten trachten te temperen. Een plot dat twee richtingen uitgaat en op het einde toch terug mooi samenkomt. Met een gastrol voor De Ronde-ster Chris Willemsen. Grootse champagne met knallende bubbels levert Bubbelspel niet op. Matig, al geniet Merho van het rondspuien van kritiek op allerhande toestanden.
- Kiekeboes, De 140 **½
- Kiekeboes, De 140 luxe **½
- Kiekeboes, De 140 superdeluxe **½

Je hunkert naar deze bunker

Een mix van Meneer Johan en Welkom in Boboland van Dupuy en Berberian, maar dan anders getekend en in strookjesvorm. Reinhart heeft zich een eigen atypische stijl aangemeten, figuratief met geometrische figuurtjes. Zelfs in de abstracte wereld is de werkelijkheid ontzettend nabij. De vader van dienst kan putten uit alledaagse toestanden met vrouw en kind(eren) aan zijn zij. Het eigen ego centraal met genoeg acteursruimte voor die meelevende personen. Het is o zo herkenbaar. En of het nu meisjes zijn, twee jongens of gemengd, de koters gedragen zich allemaal eender. Druk, onhandelbaar, gezag ondermijnend, al moet gezegd dat het vaak ongewild grappige situaties oplevert. Kortom: het leven zoals het is in deze flink opgeschoten bunker waarin je alsmaar naar meer hunkert. Knap en grappig reflecterend.
- Doomsday 1 **
- Hunker Bunker 3 ****
- Rechter, De 16 **½

Kampioenenbal

De dertig pagina's razen voorbij met vooral de beklemmende scène van de schipbreuk die indruk maakt. Woest en levensgevaarlijk met een ronddobberend resultaat tot gevolg. Het aanmeren op een onbewoond eiland zorgt voor een erg sterke opflakkering van Fernands mercantiele geest. Deze situatie van het Robinson Crusoe-syndroom had verder uitgediept moeten worden. In Boma op de klippen vaart Leemans voor een keer niet op de klippen. Sterk in het genre.
- F.C. de Kampioenen 82 ***
- Kaasheld en Poephoofd 5 *
- Urbanus 160 *½

Wezen-loos

Een makkelijk weglezende strip. Ondanks de aankondiging van een nieuwe cyclus heb je toch nood aan voorkennis. Dit keer het verhaal van twee andere wezen die in het heden teruggaan naar het verleden, de verbintenis met het eerdere is er wel degelijk! De uitgave (harde kaft) is nogal duur voor de 'easy reading'-momenten die het jou bezorgt. De harde realiteit van de reizende weeskinderen blootgelegd, als hobo's de miserie trotserend. Harder en intenser gaat het er in O'Boys aan toe. Hierin wordt het schrijnende eerder verdoezeld. Fourquemin stapt af van zijn grimmige stijl uit de vorige reeksen en dat geeft De Wezentrein een zekere zachtheid.
- Lustige Kapoentjes 2 **½
- Suske en Wiske pocket 37 **
- Wezentrein, De 3 ***½

Mon en Phil

Een verhaal zonder einde, een ware ode aan de verbeelding. Totaal geschift zonder gestoord te zijn. Roze Bottel en Le Petit Prince, Fred creëert de wereld die je als volwassene reeds lang achter je hebt gelaten. Die van een ongebreidelde fantasie weggedrumd door volwassenheid. Poëtisch en magisch, een uniek stuk stripgeschiedenis. Enkel met een open, kindse geest bezoeken.
- Garfield 115 (groot A4-formaat - kleur) ***
- Garfield Pocket 82 (kleur) ***
- Philemon 17 ***½

G-Ruwelijk

Je hoopte op méér AVI-startboekjes. Van de Vijver en Valkema toonden hoe ze respectievelijk met Joep en Kik beginnende lezers didactisch kunnen begeleiden. Zonder vingerwijzend je de pap in de mond te lepelen, wel heerlijk natuurlijk als volleerde stripmakers gebruikmaken van de kracht van het medium. Hun boeken zijn in de eerste plaats stripverhalen! Van de Vijver kiest met G. Ruwel voor de meer ervaren woordkloppers. Je hebt voor deze reeks meer bagage nodig. Straffer zelfs, ondanks het predikaat AVI (E4-M5-E5) merk je geen verschil met een gewone strip, uitgezonderd de vorm van de uitgave. Michiel voelt zich als een vis in het G. Ruwel-water. Dit monsteruniversum ligt hem beter dan de mensenwereld. Alles ziet er vanzelfsprekend, vloeiend en levendig uit (de tippelende Ruwel, pagina 10, kader 7). Grappige personages, leuke vondsten. Het enige wat je de auteur kan verwijten is de summiere afbakening. Geen kenmerkend 'Einde' om elk verhaal af te ronden. Enkel de geleurde stippellijntjes bovenaan markeren een nieuw hoofdstukje. Zorg dat je Hebbes in huis hebt.
- Geheim agent G.Ruwel 1 ****
- Lustige Kapoentjes, De Een nieuwe generatie Integraal **½
- Parallelle wereld droom **

Niet voor wel na de oorlog

Het verlengstuk van Nieuwe tijden, het vervolg op dat Belgische oorlogsdrama. Was het eerste deel relatief kleinschalig, nu overschrijden Warnauts en Raives de internationale grenzen en tasten de naoorlogse geopolitiek af. Ondanks de pogingen om er drama in te stoppen is het huilen met de pet op. Niet vanwege de pathos, wel net door het ontbreken ervan. Wie is er immers begaan met deze personages? Jij? Flauw.
- Hotel Nevelzicht 2 **
- Jump 4 (herdruk) ***
- Nieuwe tijden 2 Na de oorlog **½

Maanzwart

Eindelijk nog eens een gewone Zwarte Maan op niveau. Het oorlogszuchtige en bombastische heeft plaats geruimd voor vrede en verzoening. Een verademing die zich ook doorzet in Anglerauds fijnere tekeningen. Propvolle scènes zijn zelfs nu ineens zeer leesbaar geworden. Die elegantie illustreert hij via de raamvertelling: de nakomelingen van Wismerhill kijken terug vanuit hun paradijselijk plekje naar het verleden. Angleraud heeft zo'n vooruitgang geboekt dat hij van Terra Secunda een kijkspektakel maakt met onder andere de art nouveau geïntroduceerd in deze demonische strip. En Froideval, die heeft eindelijk de smaak van het origineel terug te pakken. De grapjes van weleer herleven. De Kronieken zijn na 15 delen niet uitgeblust, de herbronning is geslaagd.
- Insecten 1 **½
- Kronieken van de Zwarte Maan 15 HC ***½
- Kronieken van de Zwarte Maan 15 SC ***½

Drakenpiraten de fles op

Fantasy, tot daar aan toe. Maar de fantasie van Ange lijkt ineens onbegrensd. Wat er zich achter die draken bevindt, is monsterlijker dan je voorheen kon inbeelden. Een minimix van Alien met de parallelle werelden van Fringe. Van een gekke plotwending gesproken. Demarez, zwak in gezichten, de acteerprestaties van de karakters zijn nogal theatraal. Marie hanteert een groot zwaard, soms heeft het buitensporige proporties (pagina 31, kader 3). In William ontspoort de reeks.
- Familie Piraat 2 ***
- Marie der Draken 4 ***
- Message on a bottle **½

Gouden zusjes

Blijft na acht delen vol variaties op hetzelfde thema nog steeds even leuk. Water en vuur, hemel en aarde, Noord- versus Zuidpool, warm en koud, die twee zusjes, elkaars tegenpolen en toch kunnen ze niet zonder elkaar. Als ze maar gelukkig is! maakt je gelukkig en vereist een gezond relativeringsvermogen.
- Golden Dogs 2 ***
- Kathy's kat 2 ***
- Sisters 8 ***½

Ge-dag op de heide-i

Mensen, in dit geval kinderen, die kunnen vliegen, wie droomt daar nu niet van? Icarus' grootste wens wordt bewaarheid. Niet Dags hoogmoed wordt bestraft, wel diens ongehoorzaamheid. Broeckx en de Winter beklemtonen dat luisteren naar het ouderlijk gezag primeert. Het tekenen van dieren gaat Broeckx veel beter af dan mensen te portretteren.
- Dag en Heidi 3 (Saga) **½
- Dag en Heidi 4 (Saga) **
- Dag en Heidi 5 (Saga) **½

Jorikus Cowala

Heerlijk, een volledig politiek incorrecte strip die consequent overal lak aan heeft. Roover rooft alle scabreuze grappen van de meest gore onderbroekenloltapper en schaamt zich niet voor zo veel platvloersheid. Dierenrechtenorganisaties, wees poesliever. Feministes, kijk in eigen boezem. Kinderen, gedraag jullie minder volwassen. Religieuze fanatici, hou de kerk in het midden. En cafégangers, neem d'r een goed geschuimde pint op. Café Cowala 2: soms flauw, maar vaak uitermate geniaal.
- Café Cowala 2 ***½
- Cassio 8 ***
Al maken Criva en Verhast een rare kronkel in hun afwerkend slot, met Jorikus Magnus bewijzen ze aan de artistieke top te staan van het Vlaamse striplandschap. Onbegrijpelijk dat ze internationaal nog niet zijn doorgebroken en geen onderdak vonden bij Delcourt of Soleil. Komt het door de keuze van de zeer karikaturale grafiek in een realistisch decor (de bosscène in het groene woud en de vertederende hertjes)? Niet verwonderlijk dat Muppets Waldorf en Statler met hun interventie zelfs niet eens opvallen tussen de andere karakterkoppen. Dat in schril contrast met de wellustige dames in het badhuis. Aan schoonheid in Jorikus Magnus geen gebrek. Interessant is de ontwikkeling van de wraakactie. De manipulatie van de twee Noorderlingen die de aanval op hun keizer inzetten. Knap hoe ze hun kansen vergroten door op twee paarden te gokken. Helaas bevredigt het verrassende slot niet. Veel te veel vragen blijven onbeantwoord omtrent motieven en reacties. Criva en Verhast hebben ten opzichte van het eerste deel zich wat getemperd en kiezen voor een klassiekere paginaopbouw. Het komt de strip enorm ten goede. De vergelding, bijzonder knap.
- Jorikus Magnus 2 SC ***½