Met als historische context de vijandige concurrentie tussen katholieken en protestanten. Elk personage heeft zo wel zijn eigen specifieke rol en lijkt niet zomaar een verdachte pion op het spelbord vol intriges te zijn. Ieder heeft wel iets met het grote complot te maken. Tenzij de jonge Amerbach (Gunther) die van het ene onwaarschijnlijke avontuur in het andere belandt. Zijn familiale wegen zijn pijnlijk doorgrondelijk. Artistiek schittert Dermaut met prachtige kleurtekeningen. Waar je vanzelfsprekend vergelijkt met Hermanns Schemerwoude-episode De Dulle Griet, is de grauwe, grijze opbouw hierin aanvaardbaarder en natuurlijker zelfs. Een sterk boek verpakt in een verzorgde uitgave van Daedalus. Alleen jammer dat hun lettertype voor kreten effect mist en storend werkt." Dat was alleszins de mening bij het eerste deel van De wegen van Malefosse. Hoe vergaat het het tweede deel?- Ik ben Legioen 1 **½
- Urbanus 47 **
- Wegen van Malefosse 2 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten