Te winnen: een trofee van Luc Cromheecke en 250 euro. Wie weet kan daarmee extra tekenmateriaal aangekocht worden of tekencursussen gevolgd worden om de expertise bij te schaven. Daarnaast is er ook een publieksprijs. Afhankelijk van het gelobby sleept de winnaar hiermee 50 euro in de wacht slepen. Zo'n stemmensysteem is echter niet altijd representatief qua renumerering van het resultaat. Jammer, maar da's een nadeel van onze selectieve democratie.Hoe beperkt de bijdrages ook, slechts Sébastien Conard (grafisch inventief maar iets te gesloten, knap bedacht, minder overtuigend getekend), Charlotte Dumortier (ook een visuele spielerei met een gebrekkige leesbaarheid, leuke pointe), Frederik Van den Stock (te gemakzuchtig nostalgisch zonder grootsheid, wel met één sublieme franse nouvelle vague-pagina), Inne Haine (enorm veel potentieel in tekening en kleur, vertederend), Bart Nijstad (te stijf en onaf), Merel Cremers (goed gevonden, sfeervol, beperkte grafiek), Dieter Van der Ougstraete (goed gevonden superverhaal, met een andere tekenaar was dit af) en Robert van Raffe (het minst in woord en beeld) vormden de acht deelnemers, niet de kwantiteit, wel de kwaliteit telt.
Ik kan me voorstellen dat het voor de jury (onder voorzitterschap van Steven Dupré) geen makkie moet zijn geweest om een laureaat aan te wijzen. Want was de ene grafisch sterker dan de ander, omgekeerd kon de ander dan weer inhoudelijk meer overtuigen dan de ene.
Uiteindelijk overwon Frederik Van den Stock met De preminiemen zijn naasten en kreeg Leven 1.0 van Dieter Van der Ougstraete een eervolle vermelding, dat terwijl Merel Cremers vele extra ritjes op de paardenmolen mag uitzitten als publiekswinnares.
Een verdienstelijk initiatief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten