Hoevelen werden er specifiek gevraagd en welke van hen gaven deze of gene reden om niet deel te nemen? Of maakt stripintendant Gert-Jan Pos zelf zijn selectie in het artyfartymilieu en plaatst hij alzo 'minder kunstzinnige artiesten' buitenspel! Geen Henk Kuijkpers, geen Minck Oosterveer, geen Fred de Heij, geen Charel Cambré of Dirk Stallaert ende Jan Bosschaert. 
De titel van het boek is in dat opzicht perfect gekozen. Ongetwijfeld na het berekenen van de opgesoupeerde subsidies zal een boekhouder na de kosten-baten-analyse het met vreugde uitroepen: "Mooi is dat". Terwijl de strip dringend nood heeft aan universele promotie naar een zo breed mogelijk publiek, gaat de stripintendant voor het verder uitdiepen van de striploopgraven en kiest hij stelling om de kunstminnende hoek te bombarderen met een boek dat enkel onvolledigheid uitstraalt. Geen enkele roman komt tot zijn recht in deze paginarésumés, enkel de gedichten blijven overeind door hun compactheid, ideaal om visionair op een blad weer te geven. En dan mag je ze beschouwen als 'slechts aanzetten tot' het her- of verkennen van literair terrein, geen enkele van de uitgebeelde verhalen geeft je echt zin om wederom een 'echt' boek ter hand te nemen. Die pretentie hadden de samenstellers niet. Met duidelijk de nadruk op 'oogstrelende weergave' 
(lees: de verpakking, tenminste volgens de achterkafttekst) en 'een visitekaartje van de begaafdste Nederlandse en Belgische stripmakers' vraag je je af of het niet beter was om te investeren in slechts kunstzinnige visitekaartjes. Gegarandeerd goedkoper en ook minder saai. Mooi is dat is een saaie verzameling artistiek gemastuurbeer.Enige navraag bij twee gerenommeerde tekenaars in het realistische genre maakte trouwens duidelijk dat zij niet gevraagd werden door Gert-Jan Pos. Om dus te spreken van een staalkaart is een lachertje. Mooi is dat: ongezond nepotisme.
- Mooi is dat **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten