Haar elegante, kleurrijke tekenstijl doet het sombere verhaal baden in een warme gloed. De koude winter is niet kil (pagina 25), de slagvelden met bloedrood doordrenkt (22-23), de huiskamers steeds zonnig stralend (34). Het Maagdenbos is een lust voor het oog. En al heeft Tillier moeite om mensen proportioneel weer te geven (pagina 22, kader 4), de natuurlijke spanning tussen de twee rassen zorgt voor de noodzakelijke geloofwaardigheid. Dit kan immers bestaan. Jean Dufaux' fantasie is vooralsnog getemperd: het menselijke annex dierlijke wezen blijft steeds zichzelf. Als een roofdier op zoek naar een prooi. Wie van beiden is nu het verderfelijkste beest? Intrigerend en vooral zeer mooi.- aantekeningen van Darwin 2 ***
- Lady S 7 ***
- Maagdenbos 1 ***½
- Wolf 19 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten