Terecht bestempeld als één der grote stripklassiekers. Vooral door de gehanteerde grafiek van Dieter Comès wiens grimmige zwartwit-werk zorgt voor een duistere en dramatische spanning met het onbezonnen karakter van de onschuldige Stilte als leidraad. Het doet dan ook pijn dat Casterman jaren later opteerde voor een populistische softversie in pastelkleuren. Al de pathos werd daardoor uit het geheel gezogen met slechts hier en daar een opflakkering die ondanks de camouflage standhoudt. Toch moet je toegeven dat de strip zelf niet zo veel om het lijf heeft. Simpele jongen wordt doelbewust dom gehouden als werktuig voor een hebzuchtige baas. Met mondjesmaat leert de 'dorpsgek' zijn verleden kennen. En dat allemaal door de wraakgevoelens die iemand koestert tegen Stiltes baas. Comès stelt het allemaal simplistisch voor: de inteeltmentaliteit, het misbruik (van vertrouwen), de tegenstelling goed en kwaad. Inhoudelijk overtuigt de artiest amper. Maar visueel breekt hij gensters en toont wat de strip -toen al- in petto had. Met een volwaardige 'grafische roman' als resultaat. Grimmig en grauw.- Dorpsgek van Schoonvergeten SC ZwartWit
- Dorpsgek van Schoonvergeten HC 1 Kleur
- Dorpsgek van Schoonvergeten HC 2 Kleur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten