O, wat is dit mooi. Terwijl de stripmarkt overstelpt wordt door zwaarbewapende diamantenboeven, heroïsche cimmerische barbaren, valiante ridders en spionerende dertienen in een dozijn, legt de Sherpa-kip een gouden ei. Afgaande op de auteursnamen en de covertekening (en opmaak) zweef je richting het Verre Oosten, Skim straalt een geisha-achtige sfeer uit. Eens je je in dat geheime dagboek van hoofdpersoon Skim begeeft, wordt je vooroordeel van de tafel geveegd. Mariko en Jillian Tamaki evoceren een zeldzaam raak jeugdportret over een tienermeid die haar plek op deze wereld beleeft, verovert en verantwoordt. Zonder ook maar iets breedstroperig uit te smeren mag je zelf stapsgewijs uitzoeken hoe het er in Skims leefwereld aan toegaat. Valselijk deprimerend met fatalistische inslagen. Heeft er iemand zelfmoord gepleegd? Wat is de ware toedracht? Kent iemand het echte relaas? Je leeft mee met de jongeren die het gebeuren elk op hun manier trachten te vatten. Wat de scenariste siert is de enorme geloofwaardigheid waarmee de protagonisten geportretteerd worden. Skim leunt immers vrij dicht aan bij de geplaagde loner die al te vaak misbegrepen wordt. Beter dan bij de vervreemdende karakters uit Dan Clowes' Ghost World voel je het verdriet en de pijn van verliefdheid. Tel daarbij op de stilistische aanvulling van de artieste, een realistische variante op Cyril Pedrosa. Hoewel je door de adolescentenproblematiek bij het lezen vaak aan Nana moet denken, leunt Skim dichter aan bij Natte Maan. met dit verschil dat je zo kruipt in de huid van Kim (I have got you, under my skim) en verknocht geraakt met de persoon dat je moeite hebt om afscheid van haar te nemen. Je wil nog meer van haar weten! Zo matuur.- DirkJan 16
- Simon's Cat 2
- Skim
Geen opmerkingen:
Een reactie posten