Met deze recensie heb je meteen een gedoemd uithangbord om een reeks te promoten. Toch even rechtzetten, ik schrijf niet om strips beter te doen verkopen. Wél om een buitenstaander het inzicht te geven over het hoe, wat en waarom deze bepaalde titel de moeite wel of niet waard is om te lezen."Heel gedateerde retro SF. Behoorlijk statisch naar vorm en inhoud. Mora vertelt verhakkeld, zonder passie, het grote plaatje ontbrekend. Dat terwijl Cardona even onhip met een tweederangsrealisme de personages gestalte geeft. Deze eersteling heeft alvast een zwak verhaal waarbij je vreest voor het ergste: dat De Klauw weet te ontsnappen om in de rest van de reeks de obligate boeman te kunnen spelen. De kleuren zijn pijnlijk flashy. Een pseudo-kunstliefhebber zou het al snel als pop-art durven bestempelen." En zo begint Gigantik 1.
- Gigantik 1
- Gigantik 2
- Gigantik 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten