De fillem van Ome Willem: ken de Children of Men

Verschrikkelijk, zo'n dicht-bij-huis-apocalyptische film. Dat maakt hem zo beangstigend: een London dat sterk op het hedendaagse Londen lijkt en toch totaal verscheurd wordt door een bijtende burgeroorlog. Rustig een drankje halend in een coffeeshop om net erna, wanneer je buiten bent, opgeblazen te worden bij een terroristische aanslag. Clive Owen weet er onbewust en met veel geluk aan te ontsnappen. Niet veel later wordt hij in een mallemolen meegesleurd om de eerste vruchtbare vrouw in jaren te helpen onderduiken naar een -hopelijk- veilig schuiladres. Dan mag het een gewoon avonturenverhaal zijn met sterke dramatische scènes, het is de beklemmende sfeer van onderduiking, terreur en onderdrukking die je doen huiveren voor wat komen gaat. Alsof de wereld op de rand van de afgrond staat en wij die realiteit op ons af zien komen. God, of wie dan ook, behoede ons! Michael Caine steelt voor de zoveelste keer als overjaarse hippie de show zonder al te veel capriolen te moeten uithalen. En Clive Owen, die is geknipt voor de rol. Optimisten zouden zeggen: vreest niet. Na het zien van Children of Men: vreest wél!
Children of Men. Alfonso Cuarón. 2006.