Dit was het kritische startschot bij deel 1: "Het uitgangspunt is origineel en met zo'n vuurrode, uitdagende cover verwacht je duivels addergebroed en historische decors. Maar neen. Spruyt barst van de ideeën en wil ze koste wat het kost verenigen via een absurd verhaal in een politiek-historische context. De grillige pennenstreken zijn zo gevarieerd dat de verschillende stijlen die Spruyt hanteert niet altijd met elkaar te rijmen vallen. Kwaliteiten te over, onvoldoende beheerst. Wat soms sublieme beelden oplevert (de vlammende draak op plaat 24), om de Furox op een andere prent cartoony uit de hoek te laten komen. Waar is de eenheid, samenhang en continue klasse die Spruyt wel degelijk in de vingers heeft? Dezelfde ziekte als bij Blain en Sfar." Hoe weet Simon Spruyt zich te redden in het tweede deel?- Eenhoorn 2
- Furox 2
- Kampong Boy
- Omnopolis 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten