Bij een eerdere passage in de Botanique overtuigde Under Byen niet helemaal. Zagerig en zeurderig bleek de vergelijking met Mum en andere Noordse sfeergroepen niet op te gaan. Hoewel één bepaalde cd toch het tegendeel bewees. Alleen slaagde ik er daarna nooit in die op de kop te tikken. In de AB kwam al wat meer volk opdagen dan in die prachtige kleine rotonde, waar je bijna van een huisconcert geniet, maar plek dichtbij het podium valt er altijd wel te vinden. De start beloofde iets vinnigs en gevarieerd, maar al vlug verviel de sfeer in eenzelfde ziekte als voorheen werd waargenomen. Het zagerige, zeurderige van de zangeres leverde geen trance op, slechts zelden kwam je in vervoering en snakte je naar adembenemende adem. Wat vooral miste was plezier en bezieling: een overtuigde overgave zonder georkestreerd de setlist af te werken. Ik vrees dat een derde maal scheepsrecht zelfs niet meer nodig is om een andere mening te vormen. Gelukkig was er Yuko, dé revelatie van de avond. Geïnspireerde jongelingen die moeiteloos bescheiden in de voetsporen van Sigur Ros kunnen stappen. Veel te laat binnengegaan waardoor een belangrijk gedeelte gemist, maar wat ik oppikte was voldoende om me tot fan te torpederen. Meteen naderhand aan de verkoopbalie van elke groep een cd aangeschaft en als een echte fanboy alles laten signeren, zelfs van opener Finn die zichzelf promootte als de kruising tussen Sigur en Radiohead. Overdreven, wel beluisterenswaardig. Zelfs de Under Byen bleek de juiste keuze. Maar topper is toch die Yuko, een groep met internationaal potentieel.AB Concerts: Finn - Yuko - Under Byen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten