Een onbekende Steven Soderbergh, duidelijk een pleziertussendoortje of minimalistisch experimentje. Met Bubble grabbelt hij in een menselijke ton vol getemperde emoties. Ondanks de geringe cast heeft elk wel iets verborgen in zich dat de onderlinge confrontaties moet versterken. Martha heeft een oogje op Kyle. Kyle rookt stiekem thuis in zijn kamer en heeft en oogje op Rose. Rose weet haar charme uit te buiten en als kleptomane slaat ze haar slag. Mits de nodige aanpassingen aan het scenario had Soderbergh er een prachtig intimistisch pareltje van kunnen maken. Nu beperkt hij zich tot een geringe registratie van feiten, met hier en daar een sprankeltje energie. Bubble is dan ook slechts een luchtbel die wanneer ze uiteenspat, al haar kracht verliest. Het leven zoals het is moet een draagvlak hebben: Soderbergh kiest voor een dramatische wending. Net dat tast de geloofwaardigheid aan omdat hij er iets kunstzinnigs van wil maken. Wel leuk om weten: de acteurs hadden geen enkele professionele ervaring en werkten met geïmproviseerde dialogen. Je merkt het eraan, wat meteen de charme van de film verklaart.Bubble. Steven Soderbergh. 2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten