Zo geschiedde in 2004, bij de bespreking van deel 2. "Collectie Buitengewesten lijdt aan hetzelfde syndroom als alle verzamelingen van moeilijk te klasseren albums: een incoherentie zowel op inhoudelijk als op tekentechnisch vlak. Met Sabels en Galjoenen staat de collectie op het hoogste schavot. Via De macht van de Runen tuimelen ze hun verworven succes naar een zeer middelmatig niveau. Oorzaak hiervan is het zwaarwichtige scenario dat Moebiusaanse proporties aanneemt, een ongezonde pretentie wars van hoogdravendheid met de intentie de ultieme fantasy-strip te realiseren! Missie alvast niet geslaagd. Ligt het aan de vertaler die de geest van het script niet kan vatten? Of vergalopperen de auteurs zich kortweg in een pseudo-filosofisch spektakel? Je voelt de hete adem van een mindere van Jodorowsky. Misschien dat bij afronding het kaartenhuis niet in elkaar stuikt, dan wil ik gerust dit album herlezen. Maar dan dienen Pradier en Plumail zich snel te herpakken." Hoe vergaat het herlezen van deel 1?Het staat geschreven in de Runen, een bezwering die ervoor zorgt dat het bijzondere kind op termijn een nieuwe orde zal installeren. Maar jaloezie en egoïsme beletten dat 'geluk'. Jammer stond er geen degelijk scenario in diezelfde Runen geschreven. Hetgeen Serge Pradier poogt te vertellen is sloridig, oninteressant en bombastisch. Misschien ook deels door Plumails uitbeelding die ondanks de verschrikkelijke monsters weinig aan de verbeelding overlaat. Alsof de geest van Jodorowsky hierin rondwaart. En da's niet positief bedoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten