Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Jammer dat Red Skin uiteindelijk toch niet het einde krijgt dat het verdient, na het lezen van dit tweede deel begrijp je waarom. Schrijver en artiest zitten duidelijk niet meer op dezelfde golflengte waardoor de noodzakelijke coherentie ontbreekt. Terwijl de ene het anti-Amerikaanse annex anti-Russische satirische spionageverhaal wil vertellen, zwakt de ander het af door zich voornamelijk te focussen op babes met boobs. Die magische samensmelting van in het begin is er niet meer en dus beweegt Alabama Jane zich als een ongeleid projectiel door die verdorven kapitalistische maatschappij. Glimlachen doe je nog steeds met Janes capriolen, terwijl je met opengesperde mond geniet van het glooiende landschap waarmee de kadertjes volumineus vult. Jacky klinkt daardoor minder erg dan eerst aangegeven. Puur plezier."
29-09-2018
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten