Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Nu de rechten van Manara bij Glénat zijn terechtgekomen, speelt de uitgever het optimaal uit om ontgonnen en onontgonnen Manara-gebied in het Nederlands uit te brengen. Ex- of sexploitatie. Voor wie denkt hiermee ingewijd te worden in de wereld van de tantrische liefdesbredrijvingskunst, vergeet het maar. Manara gebruikt de mythische handleiding als kapstok om de kapstok in je broek zijn werk te laten doen, het bevredigen van de lusten. Het lezen ervan is bizar. Manara wisselt een traditionele pagina-opdeling af met wel erg grote plaatjes. Zonder visie lijken ze eerder op bladvulling. Deze herwerkte uitgave wordt dan ook nog eens opgesmukt met kleuren. In aquarelstijl zorgt Manara voor een rel door effecten in de achtergrond te proppen. Onnodig floue photoshopmiddeltjes ontsieren regelmatig de tekening alsof een beginnende amateur er zich vlug mee bemoeide. De mooiste scène middenin (pagina's 23 tot en met 26) wordt eveneens ontsierd (om het woord verkrachten te vermijden) door de rode bekladding. Dacht de artiest nu echt dat hierdoor de passie er feller door zou afdruipen? Neen, van een gemiste kans gesproken. Bovendien was dit het moment om ook het nietszeggende einde aan te pakken en er een echt slot aan te breien. Manara's Kamasutra, teleurstellend."
26-09-2018
5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten