Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Mooie, klassevolle heruitgave waarbij gekozen wordt voor een zwaar absorberend mat papier waardoor het inhoudelijke gitzwarte van Franquins gags licht afgezwakt wordt. Waarom niet intens blinkend, kwestie waarnaar je voorkeur uit gaat. Is het mannetje op de cover Franquin zelf die zijn tekenmateriaal prepareert om de maagdelijk witte bladen met doodse angst te vullen, hij strooit er alvast rijkelijk mee. Soms sadistisch, soms macaber. Soms satirisch, soms erg wrang. Soms spiegelend, soms weerspiegelend. Alsof Monty Python in koor op de achtergrond Always look on the bright side of life zingt terwijl centraal iemand op straat zonder enige interesse van omstaanders na een ongeval ligt te creperen. Een menselijk sadisme dat enkel met de mantel der cynische liefde bedekt kan worden. Om de heruitgave meer 'glans' te geven, krijg je voorin een compilatie van amateurgesprekken met de auteur, handig geplukt uit fanzines uit ver vervlogen tijden (idem voor de foto's). Naast de tegenvallende papierkeuze valt vooral het niet aangepaste Hollandse taalgebruik op. Waarom niet helemaal gaan voor een algemene modernisering mét aanvulling van de titels. Want ja, in het Frans heeft elke gag een hoofding. Nochtans werd op pagina 69 moeite gedaan om de verwijzing naar de uitgever naar het huidige Blloan om te zetten."
29-09-2018
8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten