Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Bestaat visuele perfectie? Djief lijkt dat in deze Dangerous Liaisons wel te kunnen benaderen. Niet zozeer omdat elk kadertje op zich een weldoordachte compositie bevat, wel door het grotere plaatje waarmee Djief de plaatjes net als één geheel op de pagina presenteert. Hij laat als het ware je ogen dansen op het gedreven ritme van de tekeningen. De uitgestrekte armen met in het verlengde Sebastiens vallende lichaam dat naar beneden dondert, het water in. Je oog volgt vanzelfsprekend de val een prentje lager. Die kronkeling leidt je automatisch naar rechts om groepje toekijkers te markeren. De close-up, mooi in een bolronde plaatsing, eindigt in de sparteling uit het water. Met pagina 4 schiet Djief meteen raak. Dit eerste deel van Dangerous Liaisons zit zo vol met van die ingenieuze composities, het eerste kadertje op pagina 5, ho je oog geleid wordt naar het centrale punt op het landgoed, o zo verwonderlijk knap. Dangerous Liaisons doet vaak aan Samber denken (te beginnen met de tijdsgeest), de doos van Pandora die Djief opent is goddelijk magisch en maakt er een hemels theater van. Nu nog dat artistieke een tikkeltje bijschaven (Sebastiens gezicht, pagina 32, kader 8) en het summum wordt bereikt. Betbeder heeft al een voordeel door te kiezen voor een sterke roman als basis, de keuzes die hij maakt via beschrijvende vakken beklemtonen de kracht van dit tijdloze passieverhaal."
26-09-2018
9/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten