Gewikt en gewogen (216): Ballade van Dusty 1 Boxcar Bertha

Inhoudelijk: "Gewapend met een eenvoudig fototoestel en een verteltalent reist een kind door het Amerika van de jaren 1930. De familie van Dusty wordt onteigend en moet bij de buren gaan wonen. Het meisje vindt dat niet erg, want haar vader trok naar Washington om met duizenden betogers verhaal te halen bij de president. Maar het duurt te lang. Ze besluit hem achterna te gaan!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Het is allemaal te veel van het goede wat Dusty op haar weg tegenkomt, noem het gerust onwaarschijnlijk al de ontmoetingen met bijzondere figuren uit de Amerikaanse geschiedenis (fictief of echt) terwijl ze als hobo het land doorkruist. Alleen brengt Aurélien Ducoudray (helaas Ducoudrauy op de cover) dat zo ontwapenend dat je er helemaal niet om maalt. De mix is perfect gebalanceerd en brengt je dichter bij de straatcultuur vol miserie tijdens de Amerikaanse depressie. Ondanks de donkere wolken is opperoptimist de stralende zon die alles toch probeert te zien vanuit 'the bright side of life'. De ukkepuk gaat geen hindernis uit de weg en wil in alle naïviteit haar doel bereiken, met op haar pad even innemende personages die elk ook hun verhaal te vertellen hebben. Rijk van structuur, rijk aan personages, rijk aan goedgevoel. Was de depresiie dan niet zo deprimerend? Dusty's ballade bezingt het leven. Met Aris koppelt Ducoudray zich weer met iemand die als Anlor tekent. Losjes, grillig, met karakter. Niet 100% anatomisch correct of altijd even handvast (vooral in de gezichten), maar net als bij Fouquemin met karakter. Boxcar Bertha, mooi.
06-10-2018

9/10