Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "En zo zie je maar, je als schrijver koppelen aan eender welke artiest kan een levenswerk totaal verpulveren. Neem nu artiest Mounier, niet de meest getalenteerde, hij heeft wel een manier gevonden om efficiënt met een dunne lijn te werken. Lionel Chouin heeft een zelfde leeg minimalisme, heel vluchtig, met weinig zorg voor anatomie. Als Chouin de geschriften van Bresson al niet ondersteunt, dan ondermijnt inkleurder Larme (of is het toch iemand anders, want de vermelding binnenin komt niet overeen met de namen op de cover) helemaal de bloedige loopgravenvertelling. Sla het boek open en je walgt. Niet zo zeer van de oorlogswaanzin, wel door de schreeuwlelijke aanblik van beginnersamateurisme. En helaas voert de inkleurder dat achtenveertig pagina's lang resoluut door. Alsof de vertaler er dan ook nog een schep bovenop wou doen, vind je op pagina's 4, 30, 38 en 47 een tijdsaanduiding die je helemaal weg van de Eerste Wereldoorlog katapulteert, genre Verdun, juni 2016. Jammer voor Bressons tragische beschrijving van al die gebeurtenissen met de jonge kindsoldaat als leidraad in het modderige water valt. Je ergert je meer aan het visuele dan aan de held wiens moraal steeds verder afglijdt van het humane."
25-09-2018
4/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten