Gewikt en gewogen (249): Judge Dredd De geschiedenis van gerechtigheid 1 SC

Inhoudelijk: "Een bijzonder, maar bizar pakketje wordt afgeleverd in de Grote Hal der Gerechtigheid. Met als gevolg dat Judge Dredd samen met een groep uitgelezen Judges en een gigantische hoeveelheid geld onder hun hoede, op missie moet."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Achter Judge Dredd hangt toch een zweem van rechts fascisme. De rechtstaat die via wetten netjes bepaald wordt, eentje waar weinig ruimte is voor mededogen eens je over de schreef gaat. En ondanks deze beperkingen tiert de misdaad welig. Wreed, sadistisch en wansmakelijk, hierop afgaande zou je denken dat George Miller zich voor Mad Max inspireerde op de (D)reddende rechter. John Wagner gaat echt op zoek naar De geschiedenis van gerechtigheid en graaft in het verleden. Terwijl Dredd op pad is om iets veilig te stellen, kom je meer over de wettelijke historie te weten. Carlos Ezquerra en Kev Walker illustreren volgens het Preacher-principe: less is more en vooral sloof jezelf artistiek niet uit."
27-10-2018

5/10

Gewikt en gewogen (248): Red Skin 2

Inhoudelijk: "Ontdaan van de tegenstander kan de elite-agent van het Kremlin nu haar missie uitvoeren: de nieuwe lieveling van de Amerikanen worden door het kostuum van de superheldin Red Skin te dragen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Jammer dat Red Skin uiteindelijk toch niet het einde krijgt dat het verdient, na het lezen van dit tweede deel begrijp je waarom. Schrijver en artiest zitten duidelijk niet meer op dezelfde golflengte waardoor de noodzakelijke coherentie ontbreekt. Terwijl de ene het anti-Amerikaanse annex anti-Russische satirische spionageverhaal wil vertellen, zwakt de ander het af door zich voornamelijk te focussen op babes met boobs. Die magische samensmelting van in het begin is er niet meer en dus beweegt Alabama Jane zich als een ongeleid projectiel door die verdorven kapitalistische maatschappij. Glimlachen doe je nog steeds met Janes capriolen, terwijl je met opengesperde mond geniet van het glooiende landschap waarmee de kadertjes volumineus vult. Jacky klinkt daardoor minder erg dan eerst aangegeven. Puur plezier."
29-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (247): Zwartkijken (herdruk 2018)

Inhoudelijk: "Zwartkijken komt weliswaar voort uit een neiging tot depressie maar die is lang niet dodelijk. Het blijven tenslotte gags om je aan het lachen te brengen, toch?"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Mooie, klassevolle heruitgave waarbij gekozen wordt voor een zwaar absorberend mat papier waardoor het inhoudelijke gitzwarte van Franquins gags licht afgezwakt wordt. Waarom niet intens blinkend, kwestie waarnaar je voorkeur uit gaat. Is het mannetje op de cover Franquin zelf die zijn tekenmateriaal prepareert om de maagdelijk witte bladen met doodse angst te vullen, hij strooit er alvast rijkelijk mee. Soms sadistisch, soms macaber. Soms satirisch, soms erg wrang. Soms spiegelend, soms weerspiegelend. Alsof Monty Python in koor op de achtergrond Always look on the bright side of life zingt terwijl centraal iemand op straat zonder enige interesse van omstaanders na een ongeval ligt te creperen. Een menselijk sadisme dat enkel met de mantel der cynische liefde bedekt kan worden. Om de heruitgave meer 'glans' te geven, krijg je voorin een compilatie van amateurgesprekken met de auteur, handig geplukt uit fanzines uit ver vervlogen tijden (idem voor de foto's). Naast de tegenvallende papierkeuze valt vooral het niet aangepaste Hollandse taalgebruik op. Waarom niet helemaal gaan voor een algemene modernisering mét aanvulling van de titels. Want ja, in het Frans heeft elke gag een hoofding. Nochtans werd op pagina 69 moeite gedaan om de verwijzing naar de uitgever naar het huidige Blloan om te zetten."
29-09-2018

8/10

Gewikt en gewogen (246): Wonder Woman DC Universum Herboren Boek 1 Jaar één

Inhoudelijk: "Wanneer een vliegtuig afkomstig uit een andere beschaving neerstort op het eiland van de Amazones, verandert hun leven voorgoed. Prinses Diana heeft nooit iets anders gekend dan de zuivere lucht van het eiland, haar vrienden, haar onderwijzers en haar moeder. Deze glimp van een andere planeet maakt iets los in haar. De planeet schreeuwt om hulp."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Wis het verleden en begin gewoon opnieuw in een moderner tijdperk, da's de opzet van DC Universum Herboren. Ook Wonder Woman moet eraan geloven, zij het in positieve zin. Greg Rucka vult in en geeft er een eigentijdse look aan met zelfs geloofwaardige goden die opduiken. Naast de ontmoeting van de gewone sterveling op een verloren gewaande locatie, is het vooral de integratie van de zich opofferende amazone in de mensenwereld die centraal staat. Gelukkig is er een wetenschapper die de communicatie vergemakkelijkt. Het levert een leuk, onderhoudend avontuur op, al lees je tussen de lijnen de bijna obligate human interest om diversiteit aanhangig te zijn. Dat uit zich via de mogelijke openbloeiende romance tussen Diana en Steve, maar specifiek gezocht naar een vrouwelijk doelpubliek heb je dokter Minerva en het zwartje luitenant Candy die zich ook nog eens tot elkaar voelen aangetrokken. Kwestie van het gendergelijkheidsquotum te halen. Gek dat de slechteriken nu allemaal mannen zijn."
28-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (245): Angor 5

Inhoudelijk: "De laatste slag is nabij en ze hebben steun van diverse bondgenoten: Mansioeran en de Duisterling met hun bijzondere krachten, maar ook Vilyana en Jesale, twee knappe blonde meisjes."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "De finale afronding bevestigt het steeds hangende gevoel: Angor is een reeks met potentieel, alleen krijgt Gaudin het geheel nooit op het juiste spoor. De wagons boemelen zonder bestemming, worden onderweg overvallen met ondertussen enkele medereizigers die af en toe ongeoorloofde uitstapjes maken waarvan je het nut niet inziet. Armand volgt gedwee en verheft de reeks evenmin tot kunst. Dit slot is net als de rest: goed, meer niet."
10-10-2018

6/10

Gewikt en gewogen: Angor 4 (2017)

Inhoudelijk: "Het is te gevaarlijk, Vilyana! Als je binnen het komende jaar geen overgang maakt, kun je doodgaan."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Angor is een typevoorbeeld van een strip met de juiste ingrediënten die verkeerd gedoseerd werden bij de samenstelling van het finale menu. Chefkok Gaudin gebruikt de leeftijdstransformatie als basisproduct, heeft karakters met verschillende achtergronden om het geheel te stofferen en toch vormt het allegaartje geen gaar geheel. De koning is op zich vrij verwaand, Lorky schippert duidelijk tussen volwassenheid en adolescentie, eerder neigend naar dat laatste, al even onuitstaanbaar door zijn gedrag. Wat is trouwens de positie van de duisterling in dit alles? Goed of kwaad! Eenzelfde bedenking maak je bij de Mansioeran. Ook hem kan je niet inschatten. Het is de mix die niet voor een overtuigd drama zorgt. Zowel Gaudin als Armand missen overzicht in hun uitgeschreven en uitgetekende actie."
10-10-2018

6/10

Gewikt en gewogen: Angor 3 (2017)

Inhoudelijk: "Men zegt dat de kliffen soms tranen van bloed huilen; dat volksgroepen hier voortdurend in strijd zijn met elkaar over het bezit van het heiligdom van een god. Dus als we hier heelhuids weg willen komen, is het hoog tijd om een manier te vinden dat voor elkaar te krijgen!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "In Op zoek naar de Tijdvogel ging je mee op queeste. Je sleurde je met de protagonisten mee van de ene naar de andere hachelijke situatie om het finale doel te kunnen bereiken. Je was een met hen, deelde lief en leed, vandaar dat het afscheid net harder was. In Angor vangen de protagonisten ook hun grootse reis aan, echter voortdurend blijven ze zwalpen op zee of stranden ze op een eiland zonder dat je er na lezing de meerwaarde van inzag. Gaudin schiet in het ongewisse en verschiet daardoor aardig wat ideeënkruit. Van Het eiland met het heiligdom word je dan ook noch warm noch koud."
10-10-2018

6/10

Gewikt en gewogen (244): Satania 1

Inhoudelijk: "Een adembenemende tocht naar het binnenste van onze planeet. Makers Kerascoët en Vehlmann waren ook verantwoordelijk voor Mooi Duister. In Satania vinden ze de balans tussen een antiromantische odyssee en glinsterende hoop."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Geen idee waar Vehlmann en Kerascoët met jou naartoe willen, deze afdwaling in de diepe krochten van een berg leidt naar Satania, het helleland vol demonen. Voorlopig onderga je en kijk je met evenveel nieuwsgierigheid verwonderd naar de wezens die er huizen. Gaandeweg ontbolstert er zich ook effectief een plot en krijgen de personages meer diepte. Satania is een intrigerende reis die overschaduwd wordt door de zeer onpersoonlijke lettering (ze ontneemt de frivoliteit van de tekeningen). Kerascoët negeert de verfijndheid waarmee de vorige boeken je zo betoverden. Die authentieke schoonheid ontbreekt daardoor. Satania, graag zie je het mysterie opgehelderd worden."
26-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (242-243): January Jones 10 (SC-HC)

Inhoudelijk: "Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en daarbij blijft de glitter en glamour van Hollywood natuurlijk een enorme magneet. Dat, opgeteld bij de noodzaak om keiharde ‘bucks’ te moeten verdienen, is voor January Jones de reden om een aantrekkelijke klus voor een toonaangevende filmstudio aan te nemen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Ook zo misleid door de titel, heb jij eveneens deel 1 gemist? Geen paniek, binnenin kom je alles te weten. Terwijl visueel alles naadloos verloopt, wat een blijvend plezier om deze sexy aviatrice te kunnen bewonderen, stokt Eric Heuvel als scenarist door een veel te lange en te trage intro in te lassen vol mysterieuze plotwendingen (voortdurende sabotages) terwijl je net als January in het ongewisse blijft. Sommige passages lezen eerder als bladvulling (de verkenning van de filmstudio, pagina's 8 en 9), zonder meerwaarde. En toch straalt Flying down to Rio II zo'n enthousiasme uit dat hoe traag de opbouw ook (met finaal dan toch een knallende ontknoping), je net alles January en Rik meevliegt naar Rio en alles mee beleeft. Leuk."
25-10-2018

7/10

Gewikt en gewogen (239-240-241): De Kronieken van Amoras Krimson 3 (SC-LX-XXL)

Inhoudelijk: "Professor Barabas begrijpt niet waarom hij in de herinneringen van Lambik opduikt en keert terug naar het verleden om de waarheid te achterhalen. Hij neemt zich voor om enkel toeschouwer te zijn zodat hij de loop van de geschiedenis niet verandert, maar door pech gaat het vreselijk mis."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Iets wat goed begon, stuikte al snel in elkaar en eindigt nu met een onbevredigende ontknoping. Legendre schrijft een complexe thriller met de iconische figuren van Willy Vandersteen in de hoofdrol, een krampachtige zoektocht om de ware aard van Krimson en het ontstaan ervan te achterhalen. De verkoop van de reeks mag dan goed zitten, de leesvoldoening is er niet. Een ruige Sus en Wis staat helaas niet garant voor een uitstekende Sus en Wis."
26-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (238): Oorlog van de Lulu's Integraal

Inhoudelijk: "Lucas, Lucien, Luigi en Ludwig vormen een hechte kliek in het weeshuis van de abdij van Valencourt in het Noorden van Frankrijk. Iedereen noemt het viertal de Lulu’s. Zodra ze hun kans schoon zien, klimmen ze over de abdijmuur en gaan ze het bos in, op zoek naar avontuur en kwajongensstreken. In de zomer van 1914 maakt niemand zich echt zorgen. Ook de Lulu’s staan er niet bij stil dat de oorlog lelijk zal huishouden in hun relatief kommerloze wereldje. Maar al snel weerklinken de eerste geweerschoten. Iedereen moet op de vlucht."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Bundels, altijd maar weer die bundels! Het ziet eruit als en vakantieboek om mee te nemen op reis, alleen zonder spelletjes of weetjes. Casterman (of eerder Ballon Media) kiest resoluut voor een heruitgave op kleiner formaat om meteen aan te knopen met de vervolg spinoff De oorlog van de Lulu's door de ogen van Luigi, alle vijf de delen samengebald in een 'handige' dikke slappe kaftklepper. Geen prestigeboek vol extra's in een achtergronddossier, neen, slechts 29,95 euro (toch de startprijs) voor 5 strips die anders 49,95 samen kostten. Aan nieuwe lezers de keuze. De afzonderlijke inhoudelijke besprekingen van de vijf verhalen? Over 1914 Het weeshuis: een reeks die neigt naar Er was eens, Franse vaderlandse geschiedenis spannend verpakt. Hierin is de opzet veel meer bescheiden. Vier weeskinderen, plattelandsjongens, die hun ervaring delen omtrent de oorlog van 1914-1918. Hautière neemt rustig de tijd voor de plaatsing van de karakters. Hij ontrukt hen uit hun vertrouwde habitat om hen alzo op een unieke, ongewilde wijze te laten deelnemen aan deze ingrijpende gebeurtenis. Vanuit een kinderlijk, onschuldig standpunt ben je getuige van het leven zoals het toen was (of had kunnen zijn), voor een keer niet gezien vanuit soldatenogen. Het sterke scenario van Hautière wordt helaas niet zo uitmuntend in beeld gebracht door Hardoc. De licht komische karikaturale stijl neemt een stuk sérieux weg. Gelukkig doet dat geen afbreuk aan Het weeshuis. Ook nieuwsgierig? Over 1915 Hans: Régis Hautière laat de sensibiliteit van Abeltje ook in deze Hans sluipen. Rustig weglezend geniet je mee van de capriolen van deze voortvluchtige jongeren. Nu in het gezelschap van de Duitse soldaat. Hoe moeten ze op hem reageren? Is hij betrouwbaar? Moet hij dood. Wantrouwen wordt vertrouwen en levert enkele intieme en zelfs aangrijpende scènes op. Net op tijd schudt de auteur ons terug wakker en maakt duidelijk dat koning oorlog heerst. De idylle moet toch een keer eindigen. Gezapig en frêle, knap. Over 1916 De hoop stenen: Ondernemende kinderen die vooral een schuilplaats willen vinden, ver van de oorlogsverschrikkingen. Helaas, op de één of andere manier tuimelen ze steeds in het gevaarlijke zand. Zelfs met de sporadische hulp is het moeilijk overleven. De hoop stenen, een vervolg op die jeugdige belevingswereld ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Met wederom een dramatische climax als nieuw eindpunt. Ondanks de onderlinge strubbelingen beseffen de jongeren toch dat eendracht macht maakt. Over 1917 Het afscheid: hoe eenvoudig kan succes hebben niet zijn. Je neemt de lezer op sleeptouw via vijf kinderen wiens volwassenheid iets sneller dan normaal ontplooit door de onvoorziene omstandigheden waarin ze allemaal terechtkomen. Beginnend met gelukzaligheid, eindelijk een rustmoment na al dat gehol om vervolgens te belanden in de routine van opgejaagd te worden. Hautière last inventief het afscheid in (daarom nog niet het einde van de reeks), Hardoc geeft volgens zijn kunnen het beste van zichzelf. En over 1918 De allerlaatste: Het is bijgot werkelijk gedaan. De 'reis' die eeuwig mocht blijven duren, komt uiteindelijk toch ten einde. En het moet gezegd, behoorlijk abrupt. Met het afkondigen van de Wapenstilstand valt ook het doek over de avonturen van de Lulu's. Alsof je arm geamputeerd wordt en je nog steeds fantoompijn hebt, zo onwaarschijnlijk is dit afscheid. Ondanks de vragen is het er één in schoonheid. Met vooral het heuglijke achtercovernieuws dat we toch andere avonturen van de Lulu's mag verwachten. Proficiat voor de raamvertelling. Een jeugdstrip over de oorlog voor alle leeftijden."
25-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (237): Zie mij

Inhoudelijk: "Sévérine is een meisje uit de provincie. Ze studeert literatuur in de stad en hokt samen met haar vriendje, de geek Thomas. Ze is knap en slim, alleen heeft ze er een handje van weg zichzelf volledig weg te cijferen. Ze lijkt wel een decorstuk in de film van haar leven en het ontbreekt haar aan persoonlijkheid om daar verandering in te brengen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Van de ene op de andere dag stijg je op uit de anonimiteit. Sophie wordt door een omstandigheid letterlijk in haar hemd gezet, met alle gevolgen van dien. Ongezien wordt ze de ultieme cosplayer met als hét magische vermommingselement het 'chemisier'-hemd. Van onopvallend overgaan naar erotiserend uitdagend. Sophie is onbewust de ster van de show. Ook intern krijgt het zelfvertrouwen van de jongedame een enorme boost en beseft ze dat haar huidige leven niet is wat ze ervan verwacht(te). Wederom een vrijblijvend, lichtzinnig en licht pervers boekje (de laatste afsluitende scène) waarin Vivès zich ingraaft in de overweldigende gevoelens die Sophie overkomen. Hoe moet ze omgaan met deze mini-superkrachten? Waar wil ze uiteindelijk naartoe? Even speels zijn wij de voyeurs in Sophies leven. Le chemisier, ongelukkig vertaald naar Sophies roep om gezien te worden als Zie mij, het is de zoveelste geslaagde kraker van Vivès die genietbaar de lust om te leven, de bubbel waarin we zitten of het keurslijf dat ons gevangen houdt open te breken. Leest als een trein. Een snoeptrein."
25-10-2018

7/10

Gewikt en gewogen (234-235-236): Falklands 1-2-3

Gewikt en gewogen (236): Falklands 3

Inhoudelijk: "In deze ijzige hel, 1000 kilometer van de kust verwijderd, maken de Falcons - bijnaam van Argentijnse piloten - voor het eerst in hun geschiedenis een luchtoorlog mee. Ze vliegen in verouderde toestellen en beschikken niet over goede uitrusting, noch over ervaring. Toch nemen ze het op tegen de machtige Britse vloot, waarmee ze een heldhaftige pagina toevoegen aan de luchtvaartgeschiedenis."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Pilotenheroïek vanuit een minder voor de hand liggend standpunt. Dit keer zijn het niet de Engelsen, Amerikanen, noch de Fransen die het voortouw nemen, Barron schrijft de kroniek van Argentijnse helden die ondanks het vooruitzicht van de niet te winnen strijd tussen David en Goliath zich toch er ten volle in werpen in naam van het vaderland. Helaas blijft de strip Falklands een oubollig voorbeeld van de artistieke focus op het correct tekenen van de vliegtuigen. Alles wat personages betreft wordt echter bevolkt door houten klaassen. Grafisch niet geslaagd.
11-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (235): Falklands 2

Inhoudelijk: "Mei 1982. Argentinië en het Verenigd Koninkrijk vechten een meedogenloze oorlog uit over wie de soevereiniteit heeft over de Falklandeilanden. De Pucára is een verkennings- en aanvalsvliegtuig dat in de jaren zestig door het Argentijnse leger werd ontwikkeld. Door de omstandigheden gedwongen wordt het ingezet voor rechtstreekse confrontaties met de formidabele Engelse Sea Harriers."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Zelfde team, zelfde situatie, andere vliegtuigen die centraal staan. Taborda simplifieert, gezien de mindere grafische kwaliteiten denk je eerder dat deze episode vóór Skyhawk getekend werd. Manga-achtige invloed (Chinatan neigt naar een Japans personage). Barron vergeet vooral een interessant verhaal te vertellen. Veel explosies komen er in voor en toch zie je nergens onomatopeeën staan."
18-05-2018

5/10

Gewikt en gewogen (234): Falklands 1

Inhoudelijk: "In deze ijzige hel, 1000 kilometer van de kust verwijderd, maken de Falcons - bijnaam van Argentijnse piloten - voor het eerst in hun geschiedenis een luchtoorlog mee. Ze vliegen in verouderde toestellen en beschikken niet over goede uitrusting, noch over ervaring."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Tja. Oorlog. Piloten. Vliegtuigen. Geschiedenis. Barron en Taborda richten hun pijlen op de Falklands-oorlog, met een voorkeur voor het Argentijnse kamp. Ambitie versus overambitieus. Heldendaden versus vertwijfelde lafheid. Willen maar niet kunnen, inleven behoort niet tot de opties. En dat maakt Skyhawk saai met weinig potentieel. Taborda heeft grafisch wat in zijn mars, technisch zullen de liefhebbers likkebaarden. Echter qua perspectieven (pagina 29, kader 3 en 4) zie je hoe voorplan en achtergrond bij deze interactie niet overeenkomen."
18-05-2018

5/10

Gewikt en gewogen (232-233): Kindsoldaat 3 (SC-HC)

Inhoudelijk: "Jean-Corentin Carré meldt zich bij het rekruteringsbureau Pau in de Pyreneeën, onder de naam Auguste Duthoy, geboren in Rumigny in de Ardennen. Die geboorteplaats is van belang: hij ligt in bezet gebied, dus is het voor de Franse militaire autoriteiten onmogelijk om zijn burgerlijke staat te controleren. Jean-Corentin wordt aangenomen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Afronding van het drieluik. Na het succes van de Oorlog van de Lulu's en Kinderen in het verzet verwacht je een gelijkaardige kwalitatieve invulling. De oorlog bekeken vanuit kinderogen. Hier vertrekken de auteurs van de ambities die de jongelingen tonen om zich te vrijwillig manifesteren en te bewijzen. Hoe doorlopen zij het harder wordende allesvernietigende parcours? Eindigend met een persoonlijke omwenteling die tegenover het idealisme vanuit het begin staat. Pascal Bresson kan niet wedijveren met Corbeyran (14-18), noch met de scenaristen van de voornoemde 'jeugd'reeksen. En bij Lionel Chouin zit zo veel ondermaat (pagina 20, verschrikkelijk) dat de plaatjes die wel karakter hebben, eerder lijken gekopieerd te zijn geweest. 1917-1918, ondanks de vliegtuigen geen hoogvlieger.
25-10-2018

5/10

Gewikt en gewogen (230-231): Kindsoldaat 2 (SC-HC)

Inhoudelijk: "Jean-Corentin Carré groeit op in Le Faouët, in het zuiden van het Franse Bretagne. Hij valt op door zijn intelligentie zodat hij in 1912 aan een carrière als griffier mag beginnen, al snel onderbroken door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Zijn vader wordt gemobiliseerd en vertrekt naar het front. Hij wil hem volgen, maar is nog te jong."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "En zo zie je maar, je als schrijver koppelen aan eender welke artiest kan een levenswerk totaal verpulveren. Neem nu artiest Mounier, niet de meest getalenteerde, hij heeft wel een manier gevonden om efficiënt met een dunne lijn te werken. Lionel Chouin heeft een zelfde leeg minimalisme, heel vluchtig, met weinig zorg voor anatomie. Als Chouin de geschriften van Bresson al niet ondersteunt, dan ondermijnt inkleurder Larme (of is het toch iemand anders, want de vermelding binnenin komt niet overeen met de namen op de cover) helemaal de bloedige loopgravenvertelling. Sla het boek open en je walgt. Niet zo zeer van de oorlogswaanzin, wel door de schreeuwlelijke aanblik van beginnersamateurisme. En helaas voert de inkleurder dat achtenveertig pagina's lang resoluut door. Alsof de vertaler er dan ook nog een schep bovenop wou doen, vind je op pagina's 4, 30, 38 en 47 een tijdsaanduiding die je helemaal weg van de Eerste Wereldoorlog katapulteert, genre Verdun, juni 2016. Jammer voor Bressons tragische beschrijving van al die gebeurtenissen met de jonge kindsoldaat als leidraad in het modderige water valt. Je ergert je meer aan het visuele dan aan de held wiens moraal steeds verder afglijdt van het humane."
25-09-2018

4/10

Gewikt en gewogen (228-229): Kindsoldaat 1 (SC-HC)

Inhoudelijk: "Kindsoldaat 1914 - 1918 vertelt het verhaal van een jongen die zich tegen de wil van zijn familie in meldt voor de Grote Oorlog. Hij is nog maar 15 jaar oud!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Wat een metamorfose tussen pagina 17 en 18, de overgang van Duval naar Chouin. Je stripmoreel krijgt een flinke deuk wanneer je merkt dat de artistieke kwaliteit de dieperik in duikt. Chouin kan dit absoluut niet aan en ontsiert het harde soldatenleven met weinig professionele invullingen. Bresson is de verzamelaar van her en der gelezen poëtische reflecties om het parcours van de ambitieuze jongeling gewichtiger te maken. Gezien zijn jonge leeftijd en de daarbij gepaardgaande onbezonnenheid toch wat te literair om uit de pen van de kindsoldaat te kruipen. Veel goede wil, helaas tenietgedaan niet enkel door Chouin, ook de lettering heeft niet de juiste persoonlijkheid (vormt geen eenheid met de omgeving) om je niet bewust te maken dat je slechts een strip leest. Kindsoldaat, afstandelijk."
25-09-2018

4/10

Gewikt en gewogen (227): Star Wars Avonturen 1 Helden van het heelal

Inhoudelijk: "Splinternieuwe Star Wars stripverhalen voor lezers van alle leeftijden! Deze nieuwe avonturen maken dit uitgebreide universum toegankelijker dan ooit."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Eerst een intro met R2-D2 en C-3PO die opscheppen. Een geanimeerd gesprek genre dat je negen van de tien keer niet zo slim bent als je denkt. Daarna Baas boven baas over Rey die toch respect afdwingt. Leuker zijn de verhalen met een moraal. Kort en krachtig. Houd de dief! en De platte berg van Yavin. Soms kan de kleinste ingreep grootse gevolgen hebben. Vooral de laatste episode is een mooi staaltje van verfijnde kunst. Dat komt grotendeels door Elsa Charretiers mooie tekenstijl die sterk doet denken aan Darwyn Cooke. Mooi.
26-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (226): Sherman 8 Cyclus 2

Inhoudelijk: "Er zijn twintig jaar verstreken sinds de dood van Jay Sherman. Zijn dochter Jeannie woont nu in Londen samen met haar grote liefde, de operazanger Ludwig. Ze hebben een dochter: de knappe Kundry. Die geniet met volle teugen van haar jeugd in het feestgedruis van de Swinging Sixties. Maar Kundry is een Sherman en het tragische verleden van haar familie speelt lelijk op."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Zonde, zonde, zonde. Iedereen zal ongetwijfeld over het tekenwerk van Magda heen lezen omdat Desberg een complexe misdaadthriller vol spionage-elementen wil vertellen gesitueerd in een gezin met een traumatisch holocaustverleden. Een uitstapje naar de maan zou minder vergezocht zijn geweest. Focus je dus enkel op het positieve, zijnde Magda. Met een professioneel realisme plaatst ze zich tussen Vallès, Aymond en Neuray. Met diepgang en oog voor detail in de decors. Bovendien geruggesteund door een stevige inkleuring. Om haar tekeningen eer aan te doen draagt dit flutverhaal alsnog drie sterren. "Wilt u me nu met zoveel woorden vertellen wat u eigenlijk bedoelt?" Deze zin op pagina 23 (kader 3) verdient zelf klare taal."
26-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (225): De avonturen van Paul Panter 1

Inhoudelijk: "Het dodenmeer is een mythisch album uit de Frans-Belgische stripgeschiedenis. In 1957 verscheen voor het eerst bij uitgeverij Dupuis, in 1958 volgde de Nederlandse vertaling. Het werd voor het laatst heruitgegeven in 1978 in Dupuis' collectie Jeugdzonden. Het album bevat ook de eerste acht platen van Les camions du diable, die zonder verder vervolg bleven en nu voor het eerst in het Nederlands verschijnen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Wat een ultiem eerbetoon had moeten worden, eindigt met een sisser. Hoewel, het einde, de laatste bladzijden, bevat archivarisch materiaal, de prachtige facsimile-afdruk van Tillieux' originele platen. Deze kunnen makkelijk bekoren, al horen ze niet tot Tillieux' beste werk. Echter wat voorafgaat, mag je bestempelen als een mislukking. Na het ophemelen van de artistieke waarde creëerde de dossierschrijver enorme verwachting. Die worden niet ingelost omdat Dupuis beroep doet op het drukwerk van een latere heruitgave (heringekleurd en opnieuw geletterd) van 1978. Vergelijk de twee covers (pagina 25 en 29) en je voelt alle authenticiteit uitgewist. Ineens ziet het verhaal er saaier uit, overbodig zelfs zonder ook maar enige zweem van nostalgie. Hoe een makke reproductie iets waardevols kan verknoeien. Een gebrek aan professionalisme. Wanneer je iets recycleert, doe het dan goed."
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (224): Star Wars Mace Windu 2

Inhoudelijk: "Terwijl de Clone oorlogen voortwoeden, hebben Mace Windu en zijn medestrijders grote problemen met hun nieuwe rol als strijders voor de Republiek in plaats van vredesbewaarders van de sterrenstelsels."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Een interne strijd met één iemand die op een neutrale manier de positie (en dus de verlangens) van de Force in vraag stelt. Ja ja, morele diepgang! Gek genoeg is het antwoord niet bevredigend. Mace Windu nu vechtend tegen onrecht. Mace Windu toen vechtend om de vijanden te verpletteren. Hoe ver moet of mag je gaan om die terminaal uit te schakelen?"
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (223): Philemon 13

Inhoudelijk: "Een theaterimpressario ziet het potentieel van de monsters op de Atlantische Oceaan als groots. Philemon achterna is de boodschap."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Philemon zegt het op pagina 29 zelf: Werkelijk waar. Van sommige mensen krijg ik helemaal geen hoogte. Een uitspraak die evenzeer op Fred van toepassing is. De theatraliteit rond deze kunstzinnige ingreep en insteek is zoals vanouds psychedelisch opgevat (het kleurenspel op pagina 28). De Freudiaanse analist zal zich hiermee ongetwijfeld verkneukelen, een doorsneelezer kan er kop noch staart aan knopen. In de surreële wereld van Philemon bereddert vooral Fred zichzelf. Niet bevredigend is alvast het optreden van hoofdrolspeler de kat. Artistiek nihilisme.
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (222): Star Wars Mace Windu 1

Inhoudelijk: "Jedi-meester Mace Windu vecht aan de frontlinie van de strijd op Geonose, om de Republiek aan een overwinning te helpen. Maar dat gaat niet zonder het verlies van vele Jedi-strijders."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Wow, een mooie voorkafttekening, daar herken je duidelijk Samuel L Jackson in. Jammer genoeg is hetgeen wat binnenin steekt niet van eenzelfde grafisch niveau en dat neemt meteen een groot deel van het leesplezier weg. Een verhaal over Mace Windu's missie vol gevaren. Een combinatie van humor, actie, filosofie en kameraadschap, een traditionele Star Wars dus. En toch zit de echte magie er niet in."
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (220-221): Romeinse inval in de Lage Landen (SC - HC)

Inhoudelijk: "In dit stripalbum ervaar je de angsten en zorgen, maar ook de vindingrijkheid en het lef van de vroegere bewoners van Nederland en België in hun relatie met de Romeinen. Alle historische feiten, vanaf Julius Caesar tot de Bataafse opstand, vakkundig samengesmeed."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "In de eerste helft geeft Jan Kragt een situatieschets van een specifieke inval door de Romeinen, welke tactieken ze hanteerden, hoe de vijand ageerde en de plaatselijke bevolking reageerde en omgekeerd. Daarna maakt hij een sprong in de tijd om aan te tonen welke welvaart de vrede zou brengen. Het is de opportuniteit om de levensstijl van toen na te bootsen. Halfweg het boek manifesteert de scenarist zich dus eerder vanuit een historisch perspectief als kroniekschrijver, zijn poging om de evolutie van het Romeinse Rijk in een notendop te vertellen? Om het de geschiedenisleraar (en mede-investeerders van dit boek) makkelijker te maken dit document te gebruiken als lesmateriaal. Franky Drappier laat zich opmerken door een geslaagde covertekening. Binnenin is hij minder accuraat, realistisch echter efficiënt genoeg. Moest de plot na dertig pagina's niet stokken, dan was dit naast een historisch document ook een goed verhaal. Romeinse inval in de Lage Landen, goed in het genre."
25-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (219): Manara De Kamasutra

Inhoudelijk: "Durf je ziel, je hart en je lichaam te openen voor de meest opwindende inwijding in de liefde. Durf de Kamasutra van Manara te openen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Nu de rechten van Manara bij Glénat zijn terechtgekomen, speelt de uitgever het optimaal uit om ontgonnen en onontgonnen Manara-gebied in het Nederlands uit te brengen. Ex- of sexploitatie. Voor wie denkt hiermee ingewijd te worden in de wereld van de tantrische liefdesbredrijvingskunst, vergeet het maar. Manara gebruikt de mythische handleiding als kapstok om de kapstok in je broek zijn werk te laten doen, het bevredigen van de lusten. Het lezen ervan is bizar. Manara wisselt een traditionele pagina-opdeling af met wel erg grote plaatjes. Zonder visie lijken ze eerder op bladvulling. Deze herwerkte uitgave wordt dan ook nog eens opgesmukt met kleuren. In aquarelstijl zorgt Manara voor een rel door effecten in de achtergrond te proppen. Onnodig floue photoshopmiddeltjes ontsieren regelmatig de tekening alsof een beginnende amateur er zich vlug mee bemoeide. De mooiste scène middenin (pagina's 23 tot en met 26) wordt eveneens ontsierd (om het woord verkrachten te vermijden) door de rode bekladding. Dacht de artiest nu echt dat hierdoor de passie er feller door zou afdruipen? Neen, van een gemiste kans gesproken. Bovendien was dit het moment om ook het nietszeggende einde aan te pakken en er een echt slot aan te breien. Manara's Kamasutra, teleurstellend."
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (218): Guust Biografie van een kluns

Inhoudelijk: "Een klein boekje voor grote emoties! Prachtige uitgave van een nooit eerder in het Nederlands verschenen pocket uit 1965. 128 gags gesneden op maat van het pocketformaat. Collector's item met harde kaft en wikkel."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "In de categorie onnodige heruitgaves steekt het album Guust Biografie van een kluns er dit jaar met kop en schouder bovenuit. Kleurloos (wat wil je, zwartwit), zielloos (meer Jidéhem dan Franquin) en dat terwijl de commerciële uitholling oeverloos is! Er zijn grenzen aan de manier waarop je een oeuvre exploiteert. Doe het, maar dan met mate. Guust Flater lezen en herlezen op drie verschillende manieren op twee jaar tijd, dat is iets te veel van het goede. Als pocketboekje kiest de uitgever voor een upgrade in harde kaft, het oorspronkelijke doel om een groot publiek te bereiken, wordt genegeerd. En al klopt het wel dat goede grappen altijd overeind blijven, hier neemt irritatie de overhand. Valt het op? Liefhebberskost."
25-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (217): Angor 2

Inhoudelijk: "Mijn naam is Mansioeran! Ik maak deel uit van de orde der speurders. Mijn missie is alle magische voorwerpen te inventariseren; ze te beschermen of laten verdwijnen, afhankelijk van hun krachten. Ik ben hier voor jullie medaillon!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Puberaal gedrag kan soms ook erg irritant zijn. Hoe de hoofdrolspelers hun plek blijven opeisen, is niet meteen het meest stichtend als voorbeeld. Gaudin laat ze belanden van de regen in de drop, alsof er weinig voorbereidende structuur zat in de scenario-opbouw. Je voelt ook niet echt deel te nemen aan een grootse queeste, een gedreven doel om iets te bereiken. Mansioeran, braafjes."
04-10-2018

6/10

Gewikt en gewogen (216): Ballade van Dusty 1 Boxcar Bertha

Inhoudelijk: "Gewapend met een eenvoudig fototoestel en een verteltalent reist een kind door het Amerika van de jaren 1930. De familie van Dusty wordt onteigend en moet bij de buren gaan wonen. Het meisje vindt dat niet erg, want haar vader trok naar Washington om met duizenden betogers verhaal te halen bij de president. Maar het duurt te lang. Ze besluit hem achterna te gaan!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Het is allemaal te veel van het goede wat Dusty op haar weg tegenkomt, noem het gerust onwaarschijnlijk al de ontmoetingen met bijzondere figuren uit de Amerikaanse geschiedenis (fictief of echt) terwijl ze als hobo het land doorkruist. Alleen brengt Aurélien Ducoudray (helaas Ducoudrauy op de cover) dat zo ontwapenend dat je er helemaal niet om maalt. De mix is perfect gebalanceerd en brengt je dichter bij de straatcultuur vol miserie tijdens de Amerikaanse depressie. Ondanks de donkere wolken is opperoptimist de stralende zon die alles toch probeert te zien vanuit 'the bright side of life'. De ukkepuk gaat geen hindernis uit de weg en wil in alle naïviteit haar doel bereiken, met op haar pad even innemende personages die elk ook hun verhaal te vertellen hebben. Rijk van structuur, rijk aan personages, rijk aan goedgevoel. Was de depresiie dan niet zo deprimerend? Dusty's ballade bezingt het leven. Met Aris koppelt Ducoudray zich weer met iemand die als Anlor tekent. Losjes, grillig, met karakter. Niet 100% anatomisch correct of altijd even handvast (vooral in de gezichten), maar net als bij Fouquemin met karakter. Boxcar Bertha, mooi.
06-10-2018

9/10

Gewikt en gewogen (215): Angor 1

Inhoudelijk: "Talinn, Evrane en de jonge Lorky wonen in een dorp in het grote koninkrijk Angor. Als leden van de laagste kaste staat hun toekomst vast: ze zullen de rest van hun leven samen met hun familie op het land werken en het vee verzorgen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Drie jongeren met ambitie, voorbestemd om gewone burgers te blijven, vastgekluisterd in hun kast(j)e. En terwijl eentje zich op wil werpen om een soort van ridder te worden, merkt deze al gauw dat iedereen een stok tussen de wielen wil steken om hem te dwarsbomen. Ondanks de fantasycontext staat Angor dicht bij huis, een reflectie van gezond puberaal gedrag met 'kinderen' die weg willen uit de sleur. Gaudin bouwt er een mysterieus avontuur rond met een even atypisch medaillon als leidraad. Voorlopig ondergaan de protagonisten, gelukkig helpt een plots opduikende buitenstaander hen op weg. Dimitri Armand kan de wereld van Angor met al die spelers moeilijk echt tot leven wekken. Het begin van de reeks teert vooral op jouw nieuwsgierigheid."
04-10-2018

6/10

Gewikt en gewogen (214): Jan, Jans en de Kinderen 60

Inhoudelijk: "Zestig albums! Ik ben apetrots. Dat u het maar weet. En dan die pannenkoek strip, meesterlijk. We zwemmen in de albums hihihihi! En hier nog eens duizend grappen en grollen van zolder! En Lotje gaat er hier met de worst vandoor!"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Goed dat de familie zelf lacht met de grollen die ze herlezen in de voorheen geproduceerde albums. Lachen is ongetwijfeld herkennen, ook van toepassing op de lezer die zich weerspiegeld ziet in dit modale Nederlandse gezin dat geleidelijk aan mee groeit met zijn tijd, al behouden de kinderen nog steeds een overanderde leeftijd. Ideaal voor in een magazine, een stukje lezen, met mate. In albumvorm ziet het er als een uitgerafelde pull uit, al veelvuldig gerecycleerd zijn de variaties op de weerkerende grappen.
06-10-2018

5/10

Gewikt en gewogen (213): De Terugkeer

Inhoudelijk: "Na een prestigieuze, internationale carrière is kunstenaar Cristóbal terug op zijn geboorte-eiland. Maar het eiland is ten prooi gevallen aan projectontwikkelaars die vastbesloten zijn het eiland om te vormen tot een ideale vakantiebestemming. Cristóbal wil zijn verloren, vulkanisch eiland in het midden van de oceaan behouden en hij zet zijn reputatie in om als verzet een ongebruikelijk project te starten: hij wil van het eiland een kunstwerk maken."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Artiest dood door een mysterieus ongeval. Eiland in rouw. Een detective gaat op zoek naar antwoorden. Duhamel reconstrueert Cristobals leven met veel filosofische overpeinzingen, familiale introspecties, verbale humor en schitterende dialogen. Prachtig hoe de kunstenaar de eigen identiteit van een volk verdedigt terwijl het juist gebukt gaat onder een enorme crisis en het net de toekomst moet omarmen op een meer commerciëlere manier. Doden worden verhalen die levenden gebruiken om de mensen rond zich een betekenis te geven die ze er zelf in willen zien. Van verhalen houden, is een van de kwaliteiten van de mensheid. Haar grootste fout is misschien de behoefte er geloof aan te hechten. Extra uitgespit wordt de vader-zoon-relatie op summiere wijze. Opent een innemende brief alsnog de ogen? De Terugkeer zorgt voor een weerzien met de heimat, creëert een confrontatie met hetgeen waarvoor je indertijd andere oorden voor ging opzoeken, de vlucht, biedt je leven een nieuwe bestemming. Het toont dat daar waar je net voor wegvluchtte je altijd zal blijven achtervolgen. Dat hetgeen je thuis in huiselijke kring meemaakt, je je leven lang blijft meedragen en kopiëren zelfs. Duhamels retour schippert tussen hoop en wanhoop, optimisme en pessimisme, idealen versus realiteit, afscheid tegenover een welkom en liefde strijdend tegen de haat. Intelligent geschreven, boeiend verteld. Een innemende parel.
26-09-2018

9/10

Gewikt en gewogen (212): Bonneville 2

Inhoudelijk: "De wereld waarin de kleine Zeldine opgroeit gaat in overdrive. Op de zoutvlakte van Bonneville doet de ene snelheidsduivel na de andere een gooi naar het snelheidsrecord. In 1964 wordt alleen al in de maand oktober het record maar liefst vijf keer gebroken. Amateurs in zelfontworpen jetcars overschrijden vlotjes de magische grens van 900 km per uur. Maar niemand blijft het leven of ziekte voor. Zeldine moet afrekenen met haar spookbeelden uit het verleden."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Met de geschiedenis achter zich, nestelt Marvano zich tussen de recordjagers. Kilometervreters die de kick beleven om steeds sneller te gaan dan hun voorgangers. De heerlijke reflecties geven een tijd weer en koesteren het geluk van mensen die dromen najagen. Doen is de boodschap, net wat Marvano zelf sinds jaar en dag doet, zijn dromen realiseren, zijn bewondering voor heldhaftige durvers tonen met deze heerlijke ode aan de creatieve vrijheidsstrijders op wielen. Over kicken gesproken: de papierkeuze is zalig. Het blinkende papier doet de prestaties extra schitteren, het legt er een laag luxechroom op. Alsof je zo'n oud racemagazine ter hand neemt met al de glitter die de gepolijste bolides nog meer doen glinsteren in de witte zoutzee. 1968, mooi.
06-10-2018

7/10

Gewikt en gewogen (211): Hartendiefjes 2

Inhoudelijk: "In dit nieuwe avontuur vliegen Raafje en Parel opnieuw naar de aarde om een droomprins te zoeken voor de dochter van Assepoester. Hun zoektocht brengt hen naar een tropisch paradijseiland. Daar halen twee jongemannen, Florian en Hugo, alles uit de kast om in het gevlij te komen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Girlie girlie bling bling, het purperen roze bepaalt reeds de suikerspincultuur die de jonge meisjes gecharmeerd houdt. Terwijl er ooit het geweldige Melisande was (ongetwijfeld iets te slordig getekend voor de doorsneelezer) met tovenaresjes en heksjes in de hoofdrol, zijn het nu de zeemzoete Hartendiefjes die avonturen beleven, of eerder creëren en veroorzaken! BeKa en Crip spelen op veilig en stellen ondanks de materie weinig magie tentoon. Neen, echt betoverd ben je door Wie het schoentje past niet.
04-10-2018

5/10

Gewikt en gewogen (210): Torpedo 3

Inhoudelijk: Bevat de volgende verhalen: Once upon a time in Italy; Sing Sing blues; 100% koosjer; Tand om tand; Vallen en opstaan; Drie man en een zuigeling; Hop paardje hop; Een rat van nature; De mantel der liefde; Weg van de snelweg.

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Torpedo, een inglorious bastard. Er is weinig roemvol aan bij deze doorwinterde smeerlap. In- en indoor slecht draait alles rond het eigen ego. Abuli keert terug in de tijd om de 'geboorte' van Torpedo te duiden, een rat die ratten beter begrijpt dan de andere sekse. Een jongen die zelf eerst een behoorlijk pak slaag met verwerken om stelselmatig te harden! In de categorie visuele stripkunst is Bernet een meester. Compositorisch prfecte plaatjes afleverend, componerend op het ritme van het gitzwarte geweld. Breng het slechte in jezelf ongegeneerd naar boven. Zalig.3
26-09-2018

8/10

Gewikt en gewogen (209): Berenkoning

Inhoudelijk: "Het indianenmeisje Xipil wordt geofferd aan de kaaimangodin om een vervloeking van haar dorpsgenoten tegen te gaan. Maar de berenkoning redt haar van een zekere dood. Nu de kaaimangodin een offergave mist, moet er een oplossing komen. De berenkoning besluit met Xipil te trouwen tot grote consternatie van de dieren in het bos. Maar wat heeft de berenkoning in ruil voor Xipils leven aan de kaaimangodin beloofd?"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Wat Frank Pé met dieren doet in Zoo is geweldig. Wat Brrémaut en Bertolucci in Love met dieren doen is geweldig. Maar wat Mobidic hier in Berenkoning brengt is gewoon subliem. Een visuele perfectie, een kleurrijke symfonie die alle zintuigen prikkelt. Elke pagina heeft wel iets (ver)wonderlijks en straalt pure magie uit. Magie die je in Luuna minder geloofwaardig acht, hier probleemloos de samenleving tussen god en mens kan ervaren en aanvaarden. Over de pracht kan je lyrisch blijven ophemelen, het is echter ook het inhoudelijke aspect dat de strip boven voornoemde titels tilt. Beginnend met het absurde van die onnodige goddelijke offerandes, gevolgd door de relatie tussen mens en beer, helaas kenterend door het grote geheim dat hun geluk ondermijnt, om dan om te slaan in wraak vanwege de mens die altijd maar weer zijn boekje te buiten gaat. Dat is het vervelende aan jullie mensen. Als jullie iets willen, nemen jullie het. En jullie trekken je er niets van aan als jullie daarvoor hele reptielenfamilies moeten uitroeien. Fatalistisch met toch een sprankeltje hoop. Berenkoning, mooi. Zo mooi.
26-09-2018

10/10

Gewikt en gewogen (208): Kinderen in het verzet 3

Inhoudelijk: "François' vader werd terechtgesteld door de nazi's. Het maakt hem en zijn maatjes Lisa en Eusèbe meer vastberaden dan ooit om hun verzetsactiviteiten op te drijven. Onder de codenaam LYNX ronden ze met succes hun geheime en vaak levensgevaarlijke missies af, in samenwerking met PEGASUS, een agent uit Londen die in hen niet meer ziet dan zijn kleine boodschappertjes."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Soms kunnen harde kleuren afschrikken, Ers verbloemt de gruwel van de oorlog met een levendigheid die er welhaast zeemzoet uitziet. De oorlog in Kinderen in het verzet ziet er minder groezelig uit dan bij de Lulu's, soms eerder idyllisch, alsof je met een roze bril zit te kijken en het toch allemaal niet zo erg lijkt. Het tempert alvast de trauma's die kinderen kunnen oplopen bij het lezen van deze gemoedelijke, jeugdige strip. Jeugdig maar niet kinderlijk. Is dat het educatieve kantje van Dugomier dat de kop opsteekt? Hij schuwt de politieke polemiek niet en laat volwassenen hun mening spuien, de nietsvermoedende kinderen (hoewel, 14 jaar) proberen het in de juiste context te plaatsen. Wij weten ondertussen meer, al kan het nooit kwaad te tonen hoe snel je naar minder menselijke gedachten kan afglijden. En dat zonder met de vinger te wijzen.
26-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (207): Parijs, mei 1968

Inhoudelijk: "Maart 1968. Overal in de wereld komen jongeren op straat voor vrijheid en tegen oorlog. In Frankrijk blijft het oorverdovend stil. Le Monde kopt zelfs 'Frankrijk verveelt zich'. Tot het Quartier Latin, de studentenwijk van Parijs, vlam vat en heel Frankrijk in lichterlaaie zet. Vier jongelui met heel verschillende achtergronden raken meegesleurd in het revolutionaire tumult. De mythische uitbarsting maakt ook bij hen heftige gevoelens los."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Revolutionaire idealen niet zo maar op een hoop gegooid. Warnauts en Raives laten jou het proces van mei '68 herbeleven vanuit een intens perspectief. Een jongeman wordt hard op de rooster gelegd voor een mogelijke gruweldaad. Het is de raamstructuur die de rest verklaart. Aan de hand van de verschillende verhoudingen op de verschillende echelons verduidelijkt het beeld, al weet je net als de protagonisten nooit wat er in de achterkamertjes bedisseld wordt. Voor het positivisme gaan Warnauts en Raives niet, met beide voeten op de grond haalt ook de romantiek, net als de anarchistische principes, zijn/haar slag niet thuis. Veel gebazel, dat wel, de perceptie van de auteurs loont de moeite. De arbeidersklasse heeft bewezen dat ze gewoon deel uitmaakt van onze consumptiemaatschappij. Een paar loonsverhogingen en de klus was geklaard. En de studenten, die zijn vooral bang van het moment waarop ze hun studie afgerond hebben en opgeslorpt worden door het systeem. Ze proberen zo lang mogelijk het moment uit te stellen waarop ze een deal moeten maken met hun geweten! Protesten zoals in '68, zouden ze nu nog in deze Westerse comfortzone bestaan? Hoe kan je zo veel mensen nog op de been brengen? Ongetwijfeld door een Pokemon Go-actie of een facebookoproep van een of andere bekendheid. Parijs, mei 1968 is dan wel geen subliem boek, het biedt alvast stof tot nadenken. Tenminste, tot we weer opgeslokt worden door de luxe van de hedendaagse maatschappij."
26-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (206): Gung Ho 2 (Herdruk)

Inhoudelijk: "De integratie van de broers Zack en Archer Goodwoody in Fort Apache gaat verder. De rivaliteit tussen de verschillende clans verergert en de komst van een jong, knap meisje maakt de situatie er niet beter op."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Een sterk staaltje stripkunst. Onverzadigbaar is je striphonger, net als bij het lezen van een Walking Dead. Gelijkaardige dreiging. Gelijkaardige psychologische uitdieping, al ligt de klemtoon hier op een jongere generatie. Lummels, ontluikende adolescenten die hun verantwoordelijkheid niet kunnen dragen. Vlot verteld met von Kummant die alles uit de visuele kast haalt. Opzwepende schoonheid."
27-04-2016

9/10

Gewikt en gewogen (205): Gung Ho 1 (Herdruk)

Inhoudelijk: "Heel Europa is een gevarenzone geworden waar overleven alleen nog mogelijk is in steden en versterkte dorpen. Regels zijn belangrijk in de gevarenzone. Zelfs een kind weet dat. Totdat het een tiener wordt."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Na Kroniek der Onsterfelijken ontploft von Kummants talent definitief. Wat beheerst die het schilderspalet van de computer uitstekend en weet hij sfeer te proppen in deze postapocalyptische wereld. Op een kleine schaal gaat het hier net als bij de Walking Dead over intermenselijke relaties in een omgeving bedreigd door externe factoren. Het duurt tot pagina 70 eer dat je echt te weten komt wat het uiteindelijke gevaar inhoudt. Een prachtige spanningsopbouw van Von Eckartsberg. Niet alleen vormt het grafische het grote verschil met Walking Dead (kleur versus zwartwit, kleurrijke esthetiek versus rouw en somber realisme), ook de insteek met adolescenten als hoofdrolspelers geeft een aparte invalshoek. Die jongens werken meer nog op instinct en eigenbelang en dragen veel minder een verantwoordelijkheidsgevoel uit. Ze dollen maar wat en zien wel hoe hen dat het beste uitkomt, is de boodschap. Superspannen, mooi én cool, Gung Ho vat je bij de kraag."
27-04-2016

9/10

Gewikt en gewogen (204): Gung Ho 3

Inhoudelijk: "Hoe overleven in de netjes afgesloten jungle?"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Aargh, jaren wachten om dan deze uitstel van executie te lezen. Uiteindelijk ben je niet veel wijzer geworden met deze riante 80 pagina's, frustrerend, wel op een positieve manier. Blijft oogverblindend mooi in contrast met de harde werkelijkheid waarin deze gemeenschap moet leven. Net als bij Walking Dead komt het gevaar niet enkel van buiten, ook on(t)menselijke mensen zelf maken het leven van de anderen een hel. De rebel wordt held, al blijft deze voor de groep een outcast. Sexy beast, beestig sexy waaraan je je vergAapt.
26-09-2018

8/10

Gewikt en gewogen (203): bloesems in de herfst

Inhoudelijk: "Hij heet Ulysses. Zij is mevrouw Solenza. Hun dagen tikken troosteloos weg en de rompslomp kan hun isolement niet langer verbergen. Tot zich een mirakel voordoet: er ontstaat een heus liefdesverhaal tussen hen beiden."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Zidrou wist zich voorheen altijd te omringen door sterke tekenaars om zijn beeldromanverhalen te visualiseren. Dat gaf vaak een geweldige synergie met meestal een klassevol resultaat. Met een stijgende productie en specifieke vragen van artiesten zelf om voor hen iets te schrijven, verlegt de scenarist duidelijk de drempel. En pardoes liggen er twee strips van Zidrous hand gelijktijdig in de winkel en dat gekoppeld aan twee Nederlandstalige artiesten. Voor Zidrou de manier om zijn naam en faam ten noorden van de taalgrens te installeren, voor de artiesten een kans om hun bedje in Frankrijk te spreiden. Toch kan de keuze van Aimée de Jongh als graphic novellist niet concurreren met noch tippen aan de klasse van Porcel, Lafebre, Beuchot en Springer. De Jongh is efficiënt en verlevendigt weliswaar, toch missen haar personages artisticiteit en gelaagdheid. Rimpels alleen zijn niet voldoende. Net als dat vluchtige bij Davodeau waar de klemtoon vooral ligt op vertellen. Jammer, want bloesems in de herfst is een heerlijk luchtig verhaal, met als leitmotiv dat je nooit te oud bent om uit je dak te gaan, lees: de liefde te vinden. Al gaat Zidrou wel ver om zijn romantisch Dolly-zaadje te planten met een onwaarschijnlijk eindpunt als bestemming. Verwelkt is bloesems in de herfst gelukkig niet."
26-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (201-202): Dwergen 5 SC-HC

Inhoudelijk: "Brahm, kapitein van de orde van het Schild, is gebroken. Hij is zijn vrouw verloren en zijn zoon, ernstig gewond, zal nooit de cognar worden waar hij zo op hoopte. Zijn dochter, Tiss, besluit ondanks alles de plaats van haar broer in te nemen en het pad van de krijger te volgen. Meer dan een offer, een roeping."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "En dan denk je wederom het doorsnee clichéverhaal te lezen van een Dwerg die als buitenstaander zich absoluut als strijder wil bewijzen, niet dus. Of het nu mannelijk of vrouwelijk is, je kan de opmars niet stuiten. Na lezing blijf je achter met een flinke krop in de keel. Jarry weet hoe je emotioneel te bespelen en eindigt met een universeel loflied. Wat Demare onderscheidt van de andere Dwergen-artiesten? Niets. En dat is nu net het jammere. Met een uitdagender, virtuozer tekenaar had Tiss van het schild als één van de jaarlijkse parels bestempeld kunnen worden. Gelukkig leest Demares bijdrage efficiënt genoeg om je dermate niet te ergeren."
26-09-2018

8/10

Gewikt en gewogen (200): Dangerous Liaisons 1

Inhoudelijk: "1755. Sébastien is een schriel jongetje dat lijdt aan zware epilepsieaanvallen. Zijn fragiele gezondheid vloekt met zijn avontuurlijke karakter. Zijn bezorgde moeder klopt aan bij de vooraanstaande gravin de Senanges die besluit zich over de jongen te ontfermen. Voor Sébastien incarneert de gracieuze gravin alles wat staat voor vrouwelijkheid. Ze leert hem de mores van haar wereld, de meedogenloze aristocratie waar maskerades, liefdesintriges en bedgeheimen de regel zijn. Stap voor stap evolueert ook hun relatie. Sébastien wordt meer dan zomaar een beschermeling."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Bestaat visuele perfectie? Djief lijkt dat in deze Dangerous Liaisons wel te kunnen benaderen. Niet zozeer omdat elk kadertje op zich een weldoordachte compositie bevat, wel door het grotere plaatje waarmee Djief de plaatjes net als één geheel op de pagina presenteert. Hij laat als het ware je ogen dansen op het gedreven ritme van de tekeningen. De uitgestrekte armen met in het verlengde Sebastiens vallende lichaam dat naar beneden dondert, het water in. Je oog volgt vanzelfsprekend de val een prentje lager. Die kronkeling leidt je automatisch naar rechts om groepje toekijkers te markeren. De close-up, mooi in een bolronde plaatsing, eindigt in de sparteling uit het water. Met pagina 4 schiet Djief meteen raak. Dit eerste deel van Dangerous Liaisons zit zo vol met van die ingenieuze composities, het eerste kadertje op pagina 5, ho je oog geleid wordt naar het centrale punt op het landgoed, o zo verwonderlijk knap. Dangerous Liaisons doet vaak aan Samber denken (te beginnen met de tijdsgeest), de doos van Pandora die Djief opent is goddelijk magisch en maakt er een hemels theater van. Nu nog dat artistieke een tikkeltje bijschaven (Sebastiens gezicht, pagina 32, kader 8) en het summum wordt bereikt. Betbeder heeft al een voordeel door te kiezen voor een sterke roman als basis, de keuzes die hij maakt via beschrijvende vakken beklemtonen de kracht van dit tijdloze passieverhaal."
26-09-2018

9/10

Gewikt en gewogen (198-199): Vleugels van de Aap 2

Inhoudelijk: "Piloot Harry Faulkner werkt in Hollywood als stuntvlieger. Hij ontdekt dat de stad der engelen ook door enkele demonen herbergt, zoals de mooie Clara Palmer. Onze piloot raakt verzeild in een levensechte film noir, wat weer bewijst dat de realiteit soms vreemder is dan fictie."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Misschien stoor jij je er niet aan, het realisme in Hollywoodland wordt ondanks de antropomorfe diereninvulling van de personages lichtjes gekelderd door Harry Faulkners in het vorige album opgelopen 'bijzondere gave'. Als een deus ex machina weet de held zich steeds op wonderbaarlijke wijze uit de eest hachelijke situaties te redden. En dat terwijl de strip dat eigenlijk niet nodig heeft. Het avontuur van avonturier Faulkner blijft gemakkelijk overeind zonder de hand van schrijversgod Etienne Willem. Met veel panache zwiert Willem de tekeningen op papier, dynamisch sterk, ritmisch verteld. Willems kleuren maken het af."
26-09-2018

8/10

Gewikt en gewogen (197): Filip en Mathilde 3

Inhoudelijk: "Een stuntelende koning en een al even bijdehante koningin, een losbandige prins en een minzame vader die alles bedekt met de mantel der liefde: te gek om los te lopen? Niet in Filip en Mathilde, de hilarische gagreeks over het wel en wee van het Belgische koningshuis."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Jammer dat de lancering van het boek nooit samenvalt met 21 juli, dit is echt zo'n typisch Belgische traditie aan het worden: respectvol lachen met de soms expressieve exploten van het koningshuis. Ondanks de knipoogjes naar de actualiteit is de strip tijdloos herkenbaar, mede door het huiselijke karakter van het gezinnetje Filip en Mathilde. Waterval Cambré zorgt voor de Drache nationale. Cameo's die opduiken? Sergio Herman, de Romeo's, Joke Schauwvliege, Guga Baûl, Clouseau, Vande Lanotte, bekende TV-koks (pagina 22), dokter Bea, Theo Francken, Puigdemont, de 7e dag, Ingeborg, Peter Vandeveire. Cambré blijft niveau behouden."
26-09-2018

7/10

Gewikt en gewogen (196): Bff's 6

Inhoudelijk: "Deze zomer gaat Jessica drie weken logeren op de boerderij van haar tante, lichtjaren verwijderd van haar beste vriendinnetjes. Een uitgelezen kans om zich het hoofd te breken over vraagstukken waar ze tijdens het schooljaar nooit toe komt. Zoals: kan je bevriend zijn met een nichtje dat je haat? Of hoe maak je nieuwe vriendinnetjes? En is het beleefd om die van je nichtje in te pikken?"

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Even afgezonderd van je reguliere habitat, hoe overleef je zoiets zonder de dagdagelijkse Bff's in jouw buurt? Kan je je op vakantie in een boerengat alsnog integreren en hopen opgenomen te worden in een andere meidengroep? Bff's Puur natuurlijk is natuurlijk de pure reflectie van het jongerenbestaan van tienermeisjes. Grafisch arm en helaas komisch ook."
26-09-2018

5/10

Gewikt en gewogen (195): Bouncer 11

Inhoudelijk: "Bouncer en zijn kompanen volgen het bloedige spoor van de moordenaars van Gretel. Het leidt hen naar de Canyon van de Gek. De legende wil dat niemand de canyon doorkomt zonder gek te worden."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Boucq is in hetzelfde Jodorowsky-bedje ziek. Excessieve personages blijven dat Wildste Westen van hem bevolken. Waarom net de focus op al die verdorven geesten, de ene nog wreder dan de andere. Boucq is slim om minder met zwart te arceren, hij laat het over aan inkleurder Alexander om technisch te prullen en een even bijzonder optisch effect af te leveren. Dragon's spine, visueel een schouwspel, inhoudelijk een verlengstuk van wat je al eerder Bouncergewijs gelezen hebt."
26-09-2018

6/10

Gewikt en gewogen (194): Campbells 5

Inhoudelijk: "Campbell en zijn bemanning volgen het spoor naar de schat van San Brandamo. Hun zoektocht leidt hen naar de poorten van het Inferno, een oude tempel die bewaakt wordt door wilde inboorlingen. Daar zou de meest fabelachtige schat uit hun piratenloopbaan te vinden moeten zijn. Maar ze zijn niet alleen."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Hoe zat de vork ook alweer in de steel? Munuera recapituleert niet en dropt je voor een laatste keer in het familiale piratenavontuur. Terwijl je eerst sukkelt met een zoekgeraakt inlevingsvermogen worstel je na lezing met een pijnlijke onthechting. Het afscheid na de innemende climax laat je niet onberoerd. Schip ahoi, missie bereikt voor de schrijver-tekenaar. Knap opgebouwd, met veel gevoel verteld en op het perfecte moment de gevoelige snaar rakend. Lezen, da's de boodschap. Is het een optisch bedrog of klopt het inderdaad dat Munuera minder verfijnd tekent en sneller teruggrijpt naar Disney-elementen. Soms zelfs iets te minimalistisch in de decors. In het kader van functionaliteit geen echte hinderpaal. De drie vloeken, vervloekt dat het gedaan is."
26-09-2018

9/10

Gewikt en gewogen (193): Mutations 1

Inhoudelijk: "In de nasleep van het Mermaid Project zijn Romane en El Malik op een zijspoor beland. Ze beslissen dan maar om hun eigen detectivebureau uit de grond te stampen. Maar na een reeks aanvallen op schepen door orka's en andere walvisachtigen doet de VN al snel opnieuw een beroep op hen om uit te zoeken wat de dieren drijft."

Wie niet meteen overtuigd is, zal onze bespreking wél helpen: "Leo geeft je waar voor je geld, 62 pagina's Mermaid Project-actie. Jaren moesten we op het inhaalmanoeuvre wachten, nu springt de uitgever meteen op de vertaalbus en krijg je het officieuze vervolg geserveerd. Met een zekere Trump op de verdachtenbank, schuwt Leo de kritische commentaar niet. Ons ecosysteem is om zeep en wat doet de mens? De boel verder nog belazeren. In die context kan je Mutations situeren, verdoken aanklagen dat we de boel goed om zeep helpen. Zal het ooit gebeuren dat de mens ten goede muteert? Leo-Jamar-Simon: amusement verzekerd."
26-09-2018

6/10