Henry's dagboek in een nieuw jasje gestopt en aangevuld met een tiental pagina's. Het introductieverhaal heeft blijkbaar weinig uitstaans met Henry's feitelijke oorlogsverslag. Je volgt 'de herinnering' van een andere soldaat die eveneens de smeerlapperij van het oorlogsgeweld aan den lijve mocht ondervinden. Glogowski beschrijft breeduit de miserie en het daarbij horende trauma. Ben je er zelf niet bij geweest, dan kan je je het niet voorstellen. Net door het eerder educatieve karakter verliest het drama aan intensiteit. Glokowski's tekeningen zijn aangenaam, echter sensibiliteit en authenticiteit missend. Niet iedereen kan zich manifesteren als een Jacques Tardi. De beste scène vind je op pagina 15, volledig in potlood. De troosteloosheid komt hiermee het beste tot uiting. Even verhalend is
Henry's dagboek. Vanuit het ik-standpunt volg je de beslommeringen van een neerpennend soldaat. Zijn bedenkingen bij deze hel, zijn doodservaringen. Het is een verdienstelijke poging om de waanzin te illustreren, al reikt het in de verste verte niet aan de grandeur van
De Loopgravenoorlog.
-
Hauteville House 9 **
-
kom bij mij **½
-
met vis naar zee ***
-
Suske en Wiske 184 **
-
Ypres memories ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten