Richelle steekt van al zijn projecten de meeste energie in deze
Oorlog en liefde-scenario's. Goed onderbouwd, politiek correct, diepgaand dramatisch met steeds een interessant personage in conflict met zichzelf, in conflict met zijn omgeving. Aangezien Beuriot enkel dit tekent, blijf je hopen dat hij zijn passie in deze melodramatische kroniek met veel overgave zonder ophouden propt.
Het eerloze leger is somberder van toon, somberder van kleuren ook in vergelijking met voorgaande delen. Logisch, je bevindt je dit keer aan het Oosterse front waar het geweld weinig vreugde doet uitstralen. De praatgrage Richelle zou de beelden meer mogen laten spreken, als verteller dopt hij voortdurend de vinger in de liefdeloze oorlogswonde. Goed.
-
Oorlog en liefde 6 ***½
Jigounov zweert zijn eigen authentieke ziel af en treedt angstaanjagend precies in de voetsporen van voorganger Vance. Met het gevaar even statisch en vlak te tekenen. Hij vijlt de eigen stijl af om er even gepolijst uit te zien. Jammer. Sente heeft nog steeds last van de knipoogziekte (zie ook
Thorgal 34) met voortdurend verwijzingen naar vorige episodes. Wat is de man toch goed ingewerkt in de
XIII-materie, dat hij te pas en te onpas je doorverwijst naar eerdere gebeurtenissen. Met Sente en diens
XIII denk je zelf aan geheugenverlies te lijden.
-
XIII 22 SC **½
-
XIII 22 HC **½
-
XIII 22 LX **½
Geen opmerkingen:
Een reactie posten