Je kan begrijpen dat Shamisa Debroey zich verdwaald voelt of verdwaald is in dit professionele landschap. Tussen al de prachtige strips die verschijnen, mag zij met een Vlaams Fonds der Letteren beurs even kladden op papier. Flarden Brecht Evens kopiërend, elementen van Randall C integrerend, een vleug Monsieur Bermutier imiterend, Hanco Kolk plagiërend. Kortom, identiteitsloos de 'artiest' uithangen. Na een grondige redigering zou er amper tien procent van dit schrijfsel overblijven. Debroey vult een blad met enkele geschreven lijntjes of laat het papier inktbevlekt ontvangen. Het filosofische gewauwel is zo leeg. De tekeningen zij erbarmelijk amateuristisch, een boekje na de blinde media-aandacht helaas gedoemd voor de dump. Een visionair uitgever als Oog & Blik (ook geld toegestopt gekregen?) heeft een geforceerde verruimde blik die enkel nog wazigheid reflecteert. Tijd om oogenbliksemsnel af te voeren. Mensen aan tafel, die eten of converseren. Of mensen die fietsen. Niets zo moeilijk dan die handelingen te tekenen. Verdient Debroey alle lof omdat ze die zwakheden open en bloot toont? Neen. Eerder plaatsvervangende schaamte om dit te etaleren.
-
Kito & Boris ***½
-
Tristan 14 **
-
Verdwaald *
-
zakje knikkers, Een 2 ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten