Doelloos

Jeroen Janssen levert een lijvig, rijkelijk geïllustreerd boek af met uitgeschreven getuigenissen van belevers die meemaken hoe ze de grip op hun dorp verder verliezen. Indrukwekkend is de dikte, de uitgave (oblong, harde, mooie cover) en vooral de typografie. Janssen speelt met de woorden en tovert soms dansende lettertjes op het papier die de overdadige teksten enigszins verluchten. Janssens tekeningen zijn en blijven steeds schetsmatig, rommelig, nooit haarscherp een realiteit weergevend. Alsof het niet meer is dan een impressie. Janssens is de observator die vanop afstand de waarheden van de bewoners verkondigt, zonder een standpunt in te nemen. Maar je voelt dat de gemeenschap hem genegen is en andersom dat ze zich geleidelijk aan openstellen voor deze zoveelste indringer. Doel van Jeroen Janssens leest als een stuk journalistiek, een portret waarvan later gezegd zal worden: een toffe herinnering, niet minder en vooral niet meer.
- Doel **½
- Henry's Dagboek ***
Als curiosum meer dan interessant, al maakt de uitgever het zich wel erg gemakkelijk door de lichtste verhalen die weinig om het lijf hebben ook in deze vorm te exploiteren. De graaf is verstrooid stelt immers inhoudelijk niet veel voor. Net als Gobelijn is deze 'nutty professor' het archetype van de geniale geleerde die af en toe wel eens iets vergeet en daardoor een minirampspoed veroorzaakt. Ook de begeleidende teksten van Bocquet en Honorez zijn dit keer minder verruimend en eerder bladvullend. Hier hadden ze duidelijk minder achtergrondinformatie ter beschikking. Blijft over de reproductie van de originelen (en soms tijdschriftfragmenten) in facsimilé-uitvoering. En daar draait het natuurlijk om: genieten van Franquins lijnenspel, ontbloot van alle oneffenheden. Het archief was dit keer minder toereikend, slechts de helft van de originelen wordt gereproduceerd. Alleen daarvoor al het bekijken waard.
- Robbedoes en Kwabbernoot Retro 5 De graaf is verstrooid ***
- Urbanus 86 **½