Een met melancholie doordrenkt verhaal, een modern sprookje volgestouwd met moraal. Vrees niet, de vingerdikke boodschapjes die via Abeltjes hoed worden rondgestrooid, zijn verzekerde waarheden waar de hedendaagse jachtige mens weinig aan heeft.
"Elke verloren illusie is een gevonden waarheid", de Bond zonder Naam is niet veraf. Het zijn spreuken waaraan Abeltje zich optrekt, poëtische prikkels die de jongen verder blijven uitdagen. Stel: je leeft in een verzekerde cocon, alles gaat er rustig zijn gangetje. Totdat je helemaal pardoes halsoverkop smoorverliefd wordt op... het ongrijpbare? De naïeve Abel is niet wereldkundig en kan een uitdaging als
"Voor haar moet je de sterren plukken" niet helemaal in de juiste context plaatsen. Voor hem is dit een haalbare realiteit. Waar een wil is, is immers ook een weg. Je hoort Frank Sinatra zo op de achtergrond Abeltjes gedachten versterken:
"Fly me to the moon. Let me play among the stars." Via ontmoetingen onderweg komt Abeltje steeds concreter te weten hoe hij dit doel kan bereiken.
Abeltje is een reis des levens, met de vele te overwinnen en onoverwinnelijke debacles, waarbij je kennismaakt met onaangename sujetten, maar ook het pad kruist van de ruwe bolster die uiteindelijk een hart van goud heeft.
Abeltje verdient alle superlatieven: de lieflijkheid versus het harde, de dromen versus de realiteit, de eerlijkheid ten opzichte van al de leugens.
Abeltje is
De wind in de wilgen (Michel Plessix verstripte Grahams boek nog), echter veel beter gedoseerd. Veel volwassener ook. Het is een inspirerend boek dat ondanks de tegenslagen onderweg je moet blijven geloven en doorzetten. Want eens dat verdwijnt, ben je slechts een mens. Een beetje à la Manic Street Preachers'
La tristessa durera. Wat een bijpassende grafiek van Dillies. Mooooi.
-
Abeltje ****½
-
Suske en Wiske 324 ***
-
Suske en Wiske 324 LX (linnen rug) ***
-
Suske en Wiske 324 LX (velours) ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten