Een onverwacht hoogtepunt was het uurtje Alex Alice. Met sobere, maar zeer concrete aanwijzingen legde de artiest het bewerkingsproces uit hoe hij de Siegfried-saga omzet tot beeldverhaal. Met een ruime tekentafel met een camera op de (tekenende) hand gericht, kreeg de aulabezoeker een goede inkijk op creatief bezig zijn. Alex Alice kwam niet onvoorbereid. De documentatie waaruit hij put, de originele pagina's, gebruikte materialen, nestel je in zijn werkkamer. Eerst concreet summier van scenario, decoupage, lettering op de pagina (zelfs nog voor het echte tekenen, omdat ook deze invloed heeft op de bladspiegel en interacties!). Want wanneer je denkt alles reeds gezien te hebben, pakt Alice open en bloot uit met het concretiseren van een pagina waaraan hij moet beginnen. Niet te gedetailleerd om het plezier bij de finalisering niet te vergallen, ontstaat er een wafelmotiefje. De mogelijke opdeling in minikadertjes, tonen hoe de lezing zal bewegen (of de beweging zal lezen). Voor liefhebbers én leken was deze uiteenzetting een oogopener. Veel respect voor het lef van een auteur om zich zo te confronteren met het publiek.
Angoulême 2010. Rencontre avec Alex Alice. 11h00 .Conservatoire.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten