Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Afgelopen zaterdag enorm gezwoegd om slechts enkele pagina's van Pascal Brutal vertaald te krijgen. Een enerverend titanenwerk waarbij de moed uiteindelijk in de schoenen zonk. En met het zomeruur tikte de klok nog sneller voorbij en was het plots vijf in de morgen. Ik was niet ens halfweg. En dan waren er nog 30 te gaan en die moesten af zijn voor maandag zodat het letteren tijdig kon beginnen. Het is vooral de setting (Frankrijk, hiphopmilieu, Alain Madelin en zijn rechts politiek strekking). Met moeite kon ik me de figuur eigen maken. Het leek welhaast onmogelijk om de ziel ook naar hier te transponeren. Pedrosa had zo al typische kenmerken waar je je moeilijk in kon verplaatsen (Kibboets). En nu dit! En toch, wonder boven wonder, een stem uit de hemel zorgde na en veel te korte slaap voor de nodige inspiratie om de transpiratie te weerstaan. Toen zondag laat de computer werd uitgezet, bleven slechts vier pagina's onvertaald over. Het letteren kon vandaag beginnen. Ramp o ramp, blijkt ineens dat ook dit niet volgens schema te verloopt. Zo veel prutswerk en oververmoeidheid (wanneer is het weekend?) leverden een burnout op. Strips lezen hielp wel, alleen zweefde de concentratie steeds weg. Het verder doorworstelen van Watchmen maakt je nog vermoeider. Had me nochtans voorgenomen maandag en dinsdag niet te bespreken. Beschouw het als therapeutisch!
- Aberzen 1 HC
- Aberzen 1 SC
- Goudsmid 5
- Watchmen 4
- Watchmen 5
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten