Zelfs de eerste reeks nog volledig niet willen en kunnen doorworstelen waardoor de ontknoping mij ontging. Toch het tweede seizoen aangevat. Zo verslavend. Waar alles vrij artificieel overkwam in de voorgaande afleveringen, is het nu behoorlijk meelevend en totaal raak. Ricky Gervais is wederom pijnlijk confronterend en toont de ware Bobo in zijn doen en laten: trachten hip te zijn, schijn-heilig, hypocriet, onderdanig, ... Zijn sitcom is door zijn verschijning bijzonder grappig, FC De Kampioenen waardig. Het verlagen van je eigen waarden om toch je 'droom' te kunnen realiseren! Hoe ver kan je gaan? Behoorlijk ver, toch zeker wanneer je de bijdrages van al de randfiguren meetelt. De overijdele Orlando Bloom wiens aandacht voortdurend gestreeld moet worden en die Maggie absoluut wil binnendraaien. David Bowie als de koelheid zelve het lot van Andy bezingend. Daniel Radcliffe in Potter-toestanden werpt het juk van zich af en wil enkel puberale bevrediging bewerkstelligen. Chris Martin als grote egotripper die enkel denkt aan de promotie van zijn nieuwste album. Ian McKellen maakt van Andy geen mietje. Of toch? Jonathan Ross die Andy uitdaagt om de confrontatie met Robert de Niro aan te gaan. Hilarisch zijn al die minimale bijdrages, geniaal de scripts van Merchant en Gervais. Bovendien zijn de extra's van Extras extra grappig. Bulder mee of verstop je bij tijds achter een hindernis om niet alle gêne live mee te maken.Extras. 2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten