Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Boeken met een hoog artisticiteitsgehalte durven wel eens af te schrikken. Soms druipt de pretentie van het kunstmaken ervan af dat je er de kriebels van krijgt en eerder wegloopt dan het met open armen te ontvangen. Portret van een zuipschuit behoort tot die categorie van 'experimentele' strips die teren op de uiterste expressie van de innerlijke ziel, dit keer de ziel van een zielloze dronkaard. Het boek straalt voortdurend nihilisme uit, een verpersoonlijking met de spelers zit er amper in, voer dus voor masturberende critici die hun heil zoeken bij eender welke antiheld. Zuipschuit of niet, Ruppert & Mulot weten zich niet naast Charles Bukowski te nestelen, de zelfkant van hun maatschappij heeft geen enkele intensiteit, tenzij immoraliteit de norm is. Terwijl in Amerika de hierin opgenomen ondermijning van het piratenbeeld bejubeld wordt, struikel je over hun onwetendheid dat ze voorheen nooit Het Eiland Bourbon van Trondheim gelezen hebben waarin de combinatie van satire, humor, avontuur én inhoud wel steek houdt. Dat Schrauwen zijn eigen artistieke ei legt afgezonderd van de twee scenaristen getuigt van moed, moed die echter door geen enkel redacteur ingeperkt werd om het geheel enigszins in goede banen te leiden. Portret van een zuipschuit verzuipt daardoor in een vat vol holle fraseringen, hoe ingenieus enkele conceptuele bijdragen ook. Vrije Vlucht is in Vrije Val."
15-03-2019
5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten