Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Marc Legendre en Lectrr strooien op de wikkel rond met ongecompliceerde complimenten, kan De Walvis die verwachtingen inlossen? Situeert het HBO-gehalte van Legendre zich in het magisch-realistische, de imaginaire walvis die opduikt uit de luchtzee om symbolisch het 'slachtoffer' te leiden naar een zekere wedergeboorte en dat terwijl Lectrr de debutanten het hart onder de riem steekt om vooral meer pasteitjes te bakken die zijn honger moeten stillen. De Walvis heeft een gekende (v)luchtigheid die je ook terugvindt in Michaël Olbrechts De allerlaatste tijger en Vierenveertig na Ronny, Aimee de Jongh is ook niet ver af. Het losse artistieke realisme van Hanne Dewachter komt volledig tot ontplooiing tijdens de geestesverruimende, dromerige waanvoorstellingscènes, hoewel gefabriceerd zonder hulpmiddeltjes. Het verhaal is zwemmend als een walvis in het ijle: go with the flow. De Walvis, een verdienstelijk debuut."
10-02-2019
6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten