"Het houdt niet op met overvallen op postkoetsen. Marshal Sharp vormt een posse met mannen om achter de schuldigen aan te gaan. Het enige aanknopingspunt dat ze hebben, is de getuigenis van de enige overlevende van de aanvallen: een meisje dat de lippen stijf op elkaar houdt en zint op wraak."
Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Geboren op 17 juli 1938, klopt deze informatie wel. Een tachtigjarige artiest die nog deze
Duke uit de tekenaarsmouw schudt, lijkt onwaarschijnlijk. Terwijl menig leeftijdgenoot tekenen (!) van verval toont, blijft Hermann zijn niveau behouden. Straffer zelfs, voor Duke durft hij wel eens terug te grijpen naar een klassiekere inkting, daar waar hij voorheen de potloodtekening alles liet verzachten.
Dat uit zich vooral in de prachtige regenscènes (pagina 18-19 en 52-53-54). Hermann, specialist in het elliptisch vertellen, wijkt niet af van dat principe. Alleen laat hij nu nog meer weg en moet je steeds meer de overlappingen overbruggen of invullen, niet altijd even vanzelfsprekend. Het maakt de zwijgzame figuur Duke minder indringend, hij blijft voor Hermann de anti-held met een opgedrongen heldenstatus die in twijfel wordt getrokken."
08-02-2019
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten