Een 11-jarige foodie neemt het op tegen een voedingsreus.
Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Gelezen en te licht bevonden. Wauter Mannaerts biologische voedingsinsteek is iets te vrijblijvend en laat geen diepe sporen na. De karakters hebben weinig diepgang, enige achtergrond wordt niet blootgelegd. Hierdoor vervallen bepaalde personages in clichés en stralen ze weinig sympathie uit. Bovendien heb je toch wel twijfels over de handelswijze van de protagoniste om aan voedsel te geraken. Bij de buren gaan stelen is nu niet meteen het toonbeeld van gezonde burgerzin, hoe onschuldig ook. Zonde, want Mannaerts weergaloze tekenwerk is in het genre een meeslepend plezier om naar te kijken. Zelfs de uitgebeelde frietgeur is zo betoverend dat je er in navolging van de argeloze passanten ook honger van krijgt. Frivool en uit de losse pols getekend, virtuositeit is de artiest niet vreemd. Helaas struikel je dus over het ontbreken van een groter geheel, zelfs een echte moraal (die in El Mesias wel tot uiting kwam), redactionele begeleiding of een scenarist hadden hem moeten bijsturen. Zoals aangehaald, Yasmina is te vrijblijvend."
18-01-2019
6/10
maandag 4 maart 2019
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten