Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Olivier Schwartz, je kan er geen genoeg van krijgen, zijn klare lijn en Yves Chaland-achtige speelsheid is prikkelend plezant om naar te kijken. Met zijn stijl katapulteert hij je automatisch terug in de tijd. Bovendien roept de inkleuring eveneens een sfeer van weleer op en wordt je retro-gevoel ten volle gevoed. Voor speelse aanschouwelijkheid een dikke 9. Alleen begrijp je de koppeling aan Yann niet. Oké, het duo heeft successen behaald met Robbedoes, eerst met de Veldgroene Piccolo, daarna via het tweeluik van De Luipaardvrouw. Vooral succesvol dankzij estheet Schwartz. Yann wil terug een oerdegelijke Franse polardetective opvoeren, je bent niet onder de indruk van de ontwikkelingen. Hier en daar zijn er sprankelende flarden (de uit-de-biecht-klappende-ooms), het geheel is te steriel om blijvend te zijn. Misschien komt het ook grotendeels door de erg Franse inslag die in vertaling minder als bindmiddel fungeert. Een leuke cameo, het Angelus hangt onopvallend te schitteren in de slaapkamer op pagina 33."
09-02-2019
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten