>Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Over
Volharding: Matz en Jacamon kunnen het prekerige niet achterwege laten. De geopolitiek blijft beide heren nauw aan het hart liggen. Toch is het bewonderenswaardig hoe ze met de vinger in de wonde blijven peuteren in het systeem van opgedirkte idealisten die het beste met ons voorhebben. Ons? Zichzelf, ja. Het opportunisme waar de Killer zich nu mee bezighoudt, is d'r eentje van de ergste soort. Wanneer je betrokken raakt in persoonlijke zaken riskeer je mee in de val gelokt te worden. Vriendendiensten? Kunnen zij niet eerder leiden tot extra vijandigheden? Met deze elfde
De Killer leunen de auteurs weer dichter aan bij de bron: een wordt vervolgd-thriller. Over
De hand die voedt: wat is Jacamon toch ongelooflijk sterk in het gebruik van dunne, eenvoudige lijntjes, aangevuld met een indrukwekkende inkleuring. Terwijl ze in
Golden City hol de computer gebruiken om alle leemtes artificieel op te vullen, komt er dat bij Jacamon volledig natuurlijk uit. Exotische plaatjes vanuit de lucht (pagina 29), de glinsteringen op het water (30-31), de groene jungle (12, 15), zelfs 'minimalistisch' een arenapubliek tekenen gaat hem als vanzelfsprekend goed af. Nog steeds struikelt de Killer over de immense hypocrisie in de wereld. Het dubbelzinnige politiek correct zijn terwijl niemand zich echt aan de regels kan houden. Sneren worden uitgestrooid, vat het best persoonlijk op, want iedereen treft wel schuld. Gelukkig wijkt in de tweede helft de filosofische Killer voor de praktische. Tijd om in actie te schieten en orde op zaken te stellen. Hoewel je je afvraagt of dat in deze context nog zal lukken? Spannend(er). En over
Vluchtlijnen: gek toch, de kritiek die Matz blijft spuien over de mens die gewilloos in de pas loopt en als slaaf van zichzelf en van anderen in deze 'vrije' wereld denkt ongebonden te zijn. Dat terwijl beide auteurs zelf met handen en voeten gebonden zijn door deze killer-gevangenis. Veel heeft betrekking op henzelf, al komt er in hun stripwereld geen geweld aan te pas. Geen nood. Ondanks Matz' continue woordenstroom blijft
Vluchtlijnen zeer genietbaar. Het kleurrijke schouwspel van Jacamon vol exotische locaties doet je wegdromen naar regionen waar je ongebonden naartoe wil. Of is ook dit slechts een illusie? Vormt dit deel het definitieve afscheid van
De Killer? Met dit open einde is nog alles mogelijk!"
07-01-2019
7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten