Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Gelegenheidsrecyclagealbum naar aanleiding van de te verschijnen Urbanus-animatiefilm. Over
Humorosaurus Rex (73): als er flauwe moppen moeten getapt worden, staat Urbanus op de eerste rij. Afhankelijk van het publiek weet hij de toeschouwers gepast te behagen. Op het podium dan toch. In stripvorm neemt hij eerder kalenderproporties aan: met een ongekende voorspelbaarheid zie je de pointe van verre aankomen. In ieder geval bevat dit drieënzeventigste deel meer grappen dan vijftig albums samen. Reden? Het alien-achtige buitenaardse wezen moet gevoed worden met humor. Of anders wordt het bloeddorstig en ongrijpbaar. Ken je die van... Over
Kogels en Jarretels: realisme en schoonheid, het gaat Linthout moeilijk af. Vrouwen met uitzonderlijk lange benen, het bestaat. Echter zo'n wezen zoals nu op de voorkaft prijkt, dat zie je zelden. In een onhandige gedraaide pose (beweging van de benen naar links, de schouders en borsten dan weer naar rechts) prijkt mevrouw met haar onevenwichtige borsten over het reeksuithangbord. Naturalistisch design, respect? Toch maar niet. Gelukkig staat dit net als de lichaamsbouw van de dame haaks op de rest van het boek. Linthout en Urbanus hebben een zekere feeling met de filmnoir, de typische private eye die met doortrapt doorzicht elk mysterie kan oplossen. Binnen het kader van
Urbanus wordt dit stramien haarfijn toegepast. Haarverfijnd, da's wat anders. Zo hoort het immers in de reeks. Jammer dat de vulgariteiten dan ook het geheel ontsieren. Soms getuigt subtiel zijn van maturiteit. Iets waar Linthout en Urbanus zich voor behoeden. En over
De Zabberlipgekte:
De zapperlipgekte heeft concreet maar betrekking op twee bladzijden van het verhaal (drieëneenhalf, het einde meegerekend). Jammer, want de onleesbaarheid van de strip zou daardoor aangenaam verhoogd worden. Met schitterende teksten als
"Cwesar, wat wis dat weigenlijk met uw wonderlip? Ze hangt waf!" wordt een deel van ons leven weer op een totaal overbodige wijze ingekort. Zagen we John -
Pulp Fiction- Travolta reeds paraderen in
De zang van de Vampiers, dan zien we hem nu aan de zijde van Samuel Jackson in een gelijkaardige rol. Door zich te baseren op
Pulp Fiction wordt het niveau alvast opgekrikt. Misschien een idee: enkel parodiërende strips te maken in plaats van zelf te trachten om leuk te zijn."
01-01-2019
4/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten