Gewikt en gewogen (625): Nils 1

Het inhoudelijke hoofdstuk is voorlopig minder relevant, laat onze bespreking jou helpen: "Weinigzeggend en toch diepzinnig. Dat eerste omdat Jérôme Hamon een zweem van mysterie etaleert rond deze vervallende wereld waarin een gemeenschap de wereld in het ongeluk dompelt. De vergelijking op de achterkaft met Miyazaki is terecht, je waant je deels in een kleurrijker variant op Nausicaä van de vallei van de wind. Ook hier entiteiten met een spirituele inslag die zorgen voor het voortbestaan van alle leven, de mens die volledig afhankelijk is van wat de natuur hem biedt. De diepzinnigheid schuilt in het zoeken naar het ideale samenlevingsproces waarbij de mens moet leren in symbiose met hetgeern hem omringt te leven zonder steeds zo destructief te zijn. Fascinerend, vooral omdat je verblind wordt door de even inspirerende tekeningen (incluis inkleuring) van Antoine Carrion. De Elementalen, elementary, my dear Watson zou Sherlock Holmes zeggen."
05-01-2019

7/10