Ik hoor al gejuich op de achtergrond, wordt
Y, the last Man dan toch verder gezet in het Nederlands?
Helaas, mijne dames en heren, het betreft hier niet de vertaling van Brian K Vaughns comic-project. Wel heb ik me mogen buigen over Bastien Vivès' nieuwste beeldroman. Hoewel, beeldroman, da's hier totaal niet op zijn plaats. Want samen met twee makkers in een studio werkt het triumviraat aan geen quatre maar wel six-mains om uiterst productief halfjaarlijks een 200-pagina tellende Europese manga te presenteren.
Kind van Casterman, Bastien Vivès, heeft bij deze uitgeverij behoorlijk wat krediet en nu kan hij naast adolescenten grafische romannetjes zich uitleven op een ander platform.
Met tekeningen die de accuraatheid missen van de esthetische Vivès (en dus dichter aanleunen bij
Polina) ligt hier duidelijk de nadruk op het dynamische vertelritme met actie, avontuur en de ontwikkeling van personagespsychologie. Adriaan en zijn moeder leven in een Middeleeuwsachtige setting. Over de familiestaat wordt niet gerept. Waar is de vader. Gaan lopen, gestorven of om welke andere reden ook verdwenen uit het straatbeeld? Vivès en c° laten niet in hun kaarten kijken, da's duidelijk materie voor in de latere delen. Wel leer je andere aspecten van de hoofdpersonen kennen. Met de moeder die waakzaam op haar zoon toeziet, de mysterieuze Aldana waarmee Adriaan een verbond aangaat en zich dus inschrijft voor het grote toernooi.
LastMan levert niet de avontuurlijke, puberachtige passie waarmee Vivès zo charmeerde.
LastMan schaart zich eerder naast
DragonBall en
Naruto met de Japanse vechtcultuur (wedstrijdjes waarin kinderen en volwassenen mekaar afrossen) als voedingsbodem, weliswaar dichter bij huis gesitueerd.
LastMan heeft tijd nodig om op gang te komen, de diesel sputtert niet tegen. Door de relatief onbeperkte ruimte (200 bladzijden) kom je aan een aangenamer tempo (snel) meer te weten dan bij verzadigde 46-pagina's albums. En hoe voorspelbaar ook, de auteurs laten sluw het voorlopige giswerk voor ons over om naderhand zelf verder te kunnen uitdiepen. In ieder geval intrigeren de karakters (Aldana met zijn onhoffelijk gedrag) en wil je meer van hen te weten komen.
Echt uitdagend was het vertaalwerk zelf niet, daarvoor waren de dialogen iets te simplistisch. Dus ging het er om alles zo natuurlijk mogelijk te laten klinken. Er wordt immers behoorlijk wat gedialogeerd. En wie vindt dat niet allemaal gunstiger dan van die droge, beschrijvende passages te moeten verteren.
Bastien Vivès: hij is jong en hij wil wat. Het verschil met andere artiesten is zijn productiviteit gekoppeld aan kwaliteit. Hopelijk valt de goed roterende dieselmotor niet te snel stil. Want de wegen die Vivès aflegt, zijn avontuurlijker en gevarieerder dan die van vele collega's.
Heerlijk zijn de kleurenpagina's (naar analogie van de mangamagazinepublicaties) voorin het boek. Zelfs daarin streven de auteurs om hun voorbeelden gedetailleerd te benaderen. Een te mooie zet die je doet verlangen naar een volledig gekleurd verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten