Over
Capricornus 10: Andreas slaat een totaal andere weg in. Geen mysticisme, geen duizend verborgen boodschappen, slechts een minimale verwijzing naar Capricornus' paranormale worsteling via de ontmoeting met Elisabeth. Er was eens een voorbijganger, de hoofdpersoon fungeert als katalysator voor een onherroepelijke zuivering in een afgesloten dorp. Ver van alle miserie. Ver van Het Concept. Net als een Zimmerspiel verplaatsen de hoofdrolspelers zich in een beperkte ruimte en ondergaan de confrontaties die reeds geruime tijd aan de oppervlakte sluimerden. De bom ontploft en alle façades vallen af. Het ware gelaat wordt getoond en de monsterlijke eigenheid van de mens blootgelegd. Andreas heeft voor een keer een verhaal verteld over mensen van vlees en bloed: met frustraties, een duister verleden, gebrek aan liefde, de verontrustende ontwrichting. En dan mag je je verborgen kanten angstvallig verscholen houden, eens barsten de etterende wonden open en leiden ze tot een compromitterende uitbarsting. Een sterk karakterspel! Al heeft Andreas moeite om mensen levensecht voor te stellen, de humane portrettering in die typische filmstijl maakt er een beklemmend drama van.
Foto getrokken in
Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste
Rork.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten