Drie maal raak: Artemis, Derde Testament en Duisternis

Een boek verstrip je omdat het iets te vertellen heeft, het goed in elkaar zit of gedeeld moet worden met de rest van de wereld. Eoin Colfer staat mee aan het roer van deze bewerking en dit tweespan met Andrew Donkin legt een doelgerichte weg af. De 'graphic novel' is immers goed. Na Artemis' opportunistische capriolen in het eerste deel wordt hij gedwongen samen te werken met de 'persoon' die hij in dat eerdere verhaal onrecht aandeed. Dat levert intense spanningen op, keurig weergegeven door gekleurde tekstbalken die ieders gedachtenstroom episodisch weergeven. Het duurt een tijdje eer je in het geheel gezogen wordt, maar eens op dreef ben je weer vertrouwd met de figuren en bevestigen de auteurs dat het kan, geslaagd omzetten van woord naar (woord en) beelden. Giovanni Rigano is misschien niet de meest verfijnde en accurate artiest, de visualisering van de voor ons abstracte elfenwereld houdt steek. Het Arctische incident is een spannende te weinig erkende topper.
- Artemis Fowl ****
Alex Alice heeft de krijtlijnen mooi uitgetekend voor zijn nieuwe apostel Timothée Montaigne. Hij volgt gedwee het verspreide woord van Alex Alices uitgeschreven scenario en dat zorgt weer voor een verbluffende dubbelpagina (26-27). Je waant je zo voor de poort van Babylon. De kracht van de strip zit 'm in het geloof. Niet de vanzelfsprekende religieuze hocus pocus met de heiland die te pas en te onpas kan rekenen op een Goddelijke interventie. Valt er een discipel uit, dan heeft die gewoon pech en kan de 'Messias' niet interveniëren zoals Gods zoon zou doen. Krachtig is ook de dreiging van de opdoemende tegenstand. Net als de Zwarte Ruiters uit The Lord of the Rings zitten ze de geloofsdragers achterna en weten hen te vinden. Hoe lang kunnen ze uit hun vizier blijven? Julius 2 De openbaring 1 is een ijzersterke strip die schreeuwt om de heruitgave van de oorspronkelijke reeks.
- Derde Testament Julius II ****
Heerlijk smullen met dinosaurusdraken op het menu. Iko zorgt voor een waanzinnig kijkspel met imponerende dubbelpagina's. Hij blaast fanfavorite Yves Swolfs compleet van zijn sokkel. De robuuste, allesvernietigende creaturen wekken ontzag. Ioen is de menselijke superheld die als enige hun geweld kan doorstaan. Het pad dat hij zal bewandelen, is voorspelbaar. Alleen over het hoe moet scenarist Bec zich nog buigen. De plot is relatief licht, het mag gezegd, meteen het allersterkste punt van het album. Geen ellenlange boodschappen, familiegeschiedenissen of lang uitgesponnen introducties die eindigen op de laatste pagina. Je raast er doorheen, bent gefrustreerd omdat het gedaan is. En toch treur je niet. Je slaat het boek terug open en kijkt vol verwondering naar de doordringende duisternis.
- Duisternis 3 ****

Franka's blauwe Venus

Henk Kuijpers op zijn best, de overgecompliceerdheid laat hij hierin achterwege, alsook de teveel decortierlantijntjes. Rechttoe, rechtaan Franka die de situatie analyseert en die zo tot de slotsom komt waarom zij als getuige uit de weg moest geruimd worden. De enige hiaat in het scenario is Franka's redster die zonder boe of ba volledig van het toneel verdwijnt. In De blauwe Venus houdt Kuijpers het ritme hoog en zorgt ervoor dat overbodige tekstballast zich niet opdringt. Met minder kaders op een pagina is er ruimte, ruimte die optimaal benut wordt. Want zelfs met de gedetailleerde pietluttigheden waarmee Kijpers de achtergronden graag overlaadt, ligt de focus op de kunstroof waar Franka terloops in verzeild geraakt. Een plezant en mooi album.
- Alex 31 **½
- Franka 12 HC ****
- Franka 12 SC ****
- Striptekenen met Zusje ***
- Tempelridder ***

Tovenarij met een glimlach

Guarnido amuseert zich kostelijk in dit boek dat hij volstouwt met talloze referenties. Dat levert heel wat leuke zoekplaatjes op, te beginnen met pagina 18 (Tarzan, de drie biggetjes, Jungleboeks Mowgli, Harry Potter, de Drie Musketiers) en even verder herken je Sherlock Holmes, Superman en c° op bladzijde 25. En hoewel de twee scenaristen een inspanning leveren om een mooi afgerond verhaal te vertellen, mis je toch het genie van een Ayroles (Garulfo) die van elke sprookjesbewerking een betoverend feest maakt. Gevaarlijk spel is te druk om te genieten. De luchtigheid wordt steeds overstemd door een knipogende sérieux. Tovenarij is dan ook eerder een kinderstrip voor volwassenen.
- Erfenis van de Goden bundel 1-3 **½
- Metabaronnen bundeling 2 ***½
- Shelena **
Uitstekend (autobiografisch) jeugdboek waarin de auteur openhartig haar lijdensweg neerpent van jarenlange ontberingen. Het is een aanknopingspunt waar menig jongeling zich mee kan identificeren, hoewel tandverzorging, beugels en blokjes tegenwoordig zelfs modebewust aanvaardbaar zijn gemaakt. Alleen had Raina de pech dat het bij haar iets gecompliceerder in elkaar zat (qua complicaties welteverstaan). Groots is Telgemeiers grafiek niet, wel functioneel het tragikomische drama dragend in een simplistische stijl. Een lach en een traan gevolgd door een nieuwe ach. Therapeutisch verzachtend voor ieder die ermee te maken heeft gehad. Begripvol voor allen die wel iemand kennen die ermee in aanraking komt. Zo blijf je bewust van wat pestgedrag kan veroorzaken.
- Smile ***½
- Tovenarij 3 ***

Een stukje Andreas elke dag (19)

Over Capricornus 6: Het totalitaire regime van het Concept installeert zich over heel de wereld. Alle zieners, orakels, tovenaars, magiërs, astrologen en andere necromanten worden opgepakt en in kampen gestopt, Capricornus incluis. De huivering van wat mensen elkaar kunnen aandoen, de lafheid die lotgenoten dwingt dubbelspel te spelen en verraad te plegen, de heroïsche daden die uiteindelijk tot de dood leiden, hoe overleef je in zo'n wrede wereld? Gelukkig vind je enige goedhartigheid, verscholen in een klein hoekje. Zonder zou Capricornus het nooit overleefd hebben. Wat maakt mensen zo haatdragend? Andreas puurt uit de menselijke psyche en toont ons monsters van alledag. Wanneer repressie heerst, komen de afschuwelijkste gedrochten tevoorschijn.
Foto van Andreas en Isa Cochet getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Ontaard(s)e Lou

Zelfs een genie kan diep vallen, het overkomt Julien Neel. Met elke nieuwe Lou! wist hij de lat hoog te leggen, maar in De kristallen leeftijd verliest hij de pedalen en laat hij de lezer veelvuldig verweesd achter. Terwijl droom en werkelijkheid vroeger relatief goed gescheiden werden door de moeder die haar sciencefiction-verhaal imagineerde, wordt de lezer nu gedropt in een obscure zone die constant vraagt om uitleg. Het mysterieuze aspect is groot en je verwacht dat Neel stelselmatig wel tipjes van de sluier zal lichten. Passages fascineren en eens je verwacht dat het een deel uitmaakt van Lou's droomwereld, dan wordt de ballon niet doorprikt maar eerder voortgezet in een ander kader dat toch hetzelfde blijkt te zijn. Neen, de auteur getroost zich de moeite om de touwtjes aan elkaar te knopen. Zelfs al kan je leven met de grote tijdsprong die gemaakt wordt (Lou heeft er ondertussen een broertje bij, de omgeving evolueert van realistisch naar toekomstbeeld), je verwacht nog altijd een plausibele invulling. Neel waagt er zich niet aan, met alle catastrofale gevolgen van dien. De kristallen leeftijd is een grenzeloos delirium. Ook tekenkundig is Neel minder professioneel en soms zelfs gemakzuchtig slordig. Nochtans bevat het album opmerkelijke passages (in de discotheek, 12-13) met hier en daar leuke dialogen. Alleen blijft de optelsom abstract. Vergeten en terug van nul (of deel 5) beginnen is de boodschap.
- Beestjes 4 **½
- Hein: Het jaar van *
- Katharen 2 ***
- Lou! 6 **½
- Lucky Luke Integraal 4 ***½

Een stukje Andreas elke dag (18)

Over Arq 7: Een Andreas' strip doorgronden, lijkt onmogelijk werk. Maar deze Arq-serie is ogenschijnlijk zo 'lichtvoetig' van aard dat je zonder problemen er een uitgebreid verslag van kan brengen. Neen, je hoeft de voorgaande delen zelfs niet gelezen te hebben (wat voor de volgende albums wel geldt). Met een stevig ontbijt (de uitgebreide informatie die Andreas ons serveert op de schutbladen van het album) kunnen we ongestoord deze nieuwe cyclus aanvangen. Het spel met de verschrikkelijke, menselijke creaturen, de psychologisch druk waaronder zij gebukt gaan, het manipulatieve spel waarvan zij het slachtoffer waren, thema's die hier gepast gebruikt worden. Een stroom van informatie die voor één keer niet overvloedig is, die niet je leesgeduld op de proef stellen. Door Andreas' filmische vertelkunst, vlieg je doorheen het verhaal. Een ogenschijnlijk, onschuldige whodonit, maar met een zeer wrange nasmaak. Andreas heeft weer eens zijn uiterste best gedaan om ons te verwennen. Dezze grafische verteller beloont ons trouwens met een knipogende pointe en zet hiermee de kers op de taart.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Tarzan

Jammer van het dure prijskaartje, de gelimiteerde uitgave (500 staat afgedrukt op de bijgevoegde prent, in het boek echter geen vermelding) beperkt de mogelijkheden dat een groter publiek kennismaakt met Meseldzija's krachtige en bij wijlen prachtige tekenwerk. Vaak zijn het ingekaderde mini-illustraties, elke scène waarin Tarzan 'poseert' of rondzwiert van boom tot boom. Wie zich laat afschrikken door het artbookgehalte moet dit vooroordeel onmiddellijk aan de kant zetten. Met vier 'kort'verhalen van telkens 16 bladzijden is het ruimschoots genieten, al vind je er geen enkele logica in terug qua chronologische opvolging. De ene keer strijdt Tarzan tegen 'verdwaalde' militairen (Geen getuigen), een andere keer blijkt 'ridder' Tarzan in een Camelotachtige omgeving recht te doen gelden. Zelfs al is Meseldzija niet altijd even consequent, er zitten lichte stijlbreuken tussen de verhalen die schommelen tussen de robuuste fantasy van Frazetta tegenover het klare van Foster, je kijkt verwonderd op. Puur kijkplezier. Een pluim voor de puike, bibliofiele uitgave.
- Arq 15 **½
- Kort & Triest 3 **½
- Lucky Luke 10 ***
- Lucky Luke 11 **½
- Tarzan door Petar Meseldzija ***½

Een stukje Andreas elke dag (17)

Over Capricornus 11: Niet ongewoon om deze Capricornus te klasseren als een bevreemdend verhaal, het blijft immers een Andreas. Intrigerender is het onwennige gevoel waarmee het boek je achterlaat. Geheel tegen de gestructureerde regels van Andreas in is dit een bijzonder menselijk verhaal met heel wat confronterende passages. Geeft de auteur zichzelf helemaal bloot door over de kluizenaarskeuze van Patrick te praten, poneert hij hiermee een zekere levensvisie? In ieder geval schuwt Andreas het niet om een polemiek te starten. Alleen al het gegeven over het verliezen van de onschuld (kind versus volwassene). Even verlies je halfweg de concentratiedraad door het verhaal in het verhaal. Wat is de functionaliteit ervan? Andreas zou Andreas niet zijn door toch dat aspect lichtjes op te helderen. Al blijven er weer voldoende vragen onbeantwoord. Een fascinerend deel.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

JournalistZiek

Typisch kortzichtige journalistiek als je het verslag leest op Het Laatste Nieuws: Stripboek Suske en Wiske brengt 5.000 euro op. "Het stripboek 'Op het eiland Amoras' van Suske en Wiske heeft 5.000 euro opgebracht op een veiling van werk van tekenaar Willy Vandersteen. Het album was in 1947 te koop voor 36 Belgische frank, nog geen euro. De online veiling vond plaats bij Catawiki, veilinghuis voor verzamelaars. Oude Suske en Wiske-albums waren erg in trek.

Het eerste album 'Rikki en Wiske' uit 1946 werd verkocht voor 2.200 euro. Na dit eerste deel besloot tekenaar Willy Vandersteen om het personage Rikki te vervangen door Suske omdat Rikki bij nader inzien teveel leek op Kuifje. Van dat album zijn indertijd 7.000 exemplaren gedrukt, maar het is moeilijk om het nog te vinden. Vier beeldjes uit de jaren '50 met Suske en Wiske er op gingen voor 1.200 euro weg. Bijna duizend verzamelaars uit Nederland en België boden mee."
Het enige wat echt aangehaald wordt is de waarde van deze boeken. Zonder enige randbemerking wordt duidelijk het persbericht van Catawiki overgenomen. Wat stelt 5.000 euro voor als je weet dat een boekje van Sleen makkelijk voorheen meer dan 10.000 haalde? Is Sleen daardoor geliefder? Niet noodzakelijk. 'Rikki' 7.000 exemplaren, hoeveel werden er dan gedrukt van diens opvolger 'Op het eiland Amoras'? Met een groeiende markt mag je vermoeden dat dit hoger lag en dus is het boek op zich minder zeldzaam. Maar bovenal is wederom het grote struikelblok de staat van het stripalbum waarover niet gerept wordt. Hoe perfect in uitvoering was dit boek? Een duidelijke foto erbij had wonderen kunnen verrichten.
De pers perst het nieuws niet meer uit zoals het hoort. Comsumptieartikels blijven over die enkel door hun kop (hoofding) blijven hangen. Of in dit geval, eerder een struikelblok vormen.

Edele Weiss

Verbluft kijk je vol verwondering naar de schitterende luchtscènes die Hugault met veel overtuiging en vol overgave op papier zet (pagina's 8-9, 26-27-28, 32-33). Hij is de artiest die pilotenactie reëel en heroïsch maakt. Een beetje zoals Pellerin met De Havik zorgde voor een gezonde piratenrevival. Geassisteerd door Yann wordt het dramagehalte opgekrikt, hierin de tweelingbroers die met vuur spelen. Je inlevingsvermogen wordt op de proef gesteld door de 'toevallige' ontwikkelingen, iets te gunstig voor de evolutie van het verhaal. Alsof mecanicien Yann overgeforceerd sleutelt aan zijn vliegmachine. Gelukkig heeft hij een uitstekende piloot die het toestel in allerlei door hem voorgeschreven stuntbochten wringt.
- Edelweiss 3 ***½
- Franka 13 Luxe ***½
- Okko 8 ***
- Prins Valiant - Bibliofiele deluxe editie 12 ***
- Prins Valiant - Gewone editie 19 ***½

Een stukje Andreas elke dag (16)

Over Arq 3: Om dezelfde reden als het voorgaande deel, is ook deze tweede Herinneringen een voltreffer. Nieuwe herinneringen worden ditmaal opgediept uit het geheugen van Laura Sands en Travis Black. De puzzelstukjes passen steeds beter in elkaar. Met de introductie van Travis Black begrijpen we dat hier aanzienlijk méér aan de hand is dan een doorsnee ruimtereis of het bezoek aan een andere planeet. In een sneltrein spoort Andreas ons naar de volgende episode! Bangelijk bezwerend.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Franka's dertiende letter

Martin Lodewijks verhalen worden visueel opgesmukt met een herlettering en een nieuwe inkleuring. Waarom dan niet het innovatieve doortrekken en evenzeer durven snoeien in de langdradige teksten met af en toe de storende referenties naar de toenmalige actualiteit? "Da's net de charme van de reeks, daaraan raken is immers heiligschennis," meent menig Agent 327-oloog. Zo'n redenering staat haaks tegenover de eerder vernoemde verfraaiing. Want dan had de uitgever zich de moeite kunnen getroosten van deze opsmuk. Tenzij je kiest voor een uitgebreid aanvullend dossier (zoals de Robbedoes Retro-uitgaven) waarbij elke knipoog wordt uitgediept met een verantwoorde commentaar. Net als bij Nero verlies je immers de toenmalige meerwaarde van die -vaak politieke- referenties. Even over het verhaal zelf: IJzerbroot (zowel de figuur als de strip) is niet anders dan de Nederlandse James Bond. Alleen minder sexy en vooral minder actiegericht. Ver van Dr No ligt Dossier Stemkwadrater niet, met de gekke pseudowereldveroveraar als grote vijand. Tekenkundig bewonderenswaardig (dateert van 1968), Lodewijks stijl is tijdloos. Inhoudelijk te bestempelen als een strip van toen. Helaas jammer voor de concurrentie te verwachten van de hedendaagse strips!
- Agent 327 3 HC ***
- Agent 327 3 SC ***
En zo maakt Henk Kuijpers zijn eigenste Het Gele Teken. Ingenieus werkt de meester de plot steeds minutieus uit, niet zo zeer met dubbele bodems, wel volgestouwd met verrassingselementen die je op het verkeerde been zetten. Gelukkig is Franka doortrapter dan haar vijanden denken en weet ze ondanks haar naïviteit toch te overleven, al heeft ze af en toe toch een beetje bijval nodig wanneer een onverwachte medespeler tussenbeide komt. Middelmatig is dit door M-Moorden doordrenkte dertiende deel niet. Mooi des te Meer. De eerste strook op plaat 23 valt het meest op door de uiterst verfijnde lijnvoering. In tegenstelling tot de vettere afwerking op de andere pagina's (plaat 22, kader 11) is dit de slanke, ranke Franka ten voeten uit. De dertiende letter is stripplezier met een frivole vrijgevochten dame die van het leven geniet zonder dat ze door de goegemeente als sletterig veroordeeld wordt. Het kan.
- Franka 13 HC ***½
- Franka 13 SC ***½
- Machtsspel 5 **

Een stukje Andreas elke dag (15)

Over Capricornus 7: Wanneer je een strip leest waarvan je de volgende maal dat je hem openslaat absoluut geen idee meer hebt van wat hij jou te vertellen had, dan vermoed je dat hij inhoudelijk toch weinig om het lijf had. Bij Andreas is dat niet zo. De nieuwsgierigheid die terug opgewekt wordt na het openslaan, je reconstructie van het verhaal die terug op gang komt, het verlangen om opnieuw te lezen. Een bijzondere magie, een bijzondere aantrekkingskracht die ervoor zorgt dat je voortdurend van een Andreas -zij het Capricornus, zij het Arq- kan genieten. En dat eindigt steevast met je honger naar méér.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

René Tardi, het grote Ik

Nog maar goed twee jaar na het verschijnen van Cowboy Henk in de Far Out West wordt de melkkoe hopelijk definitief uitgezogen waarbij de allerlaatste stuiptrekking resulteert in deze definitieve Henk-verzameling. Hoera voor Humo dat eindelijk inzag dat Kama en Seele echt niets bijzonders te bieden hadden met deze figuur. Helaas werd het inzicht opgevolgd door kortzicht toen het blad de auteurs een nieuw forum aanbood via Dikke Billie Walter. Deze dracht werd jammerlijk ook al te boek gesteld. Het voordeel van deze ultieme Henk-collectie is dat het een sluitend (en stuitend) bewijs levert dat de strip totaal niets voorstelt, zowel individueel dan als geheel. Grafisch ondergaat de 'kunstenaar' (met die stempel gaan ze toch graag lopen) een lichte evolutie, de pretentie echter waarmee ze zich in interviews goedpraten over hun zelfrelativerende genie, wordt niet waargemaakt met geniale esthetiek. Herr Seele kon niet tekenen, kan niet tekenen en over het toekomstige aspect geef je hem nog het voordeel van de twijfel. Cowboy Henk als schilder, Cowboy Henk bij de kapper, Cowboy Henk als cowboy. Het mag niet baten. Hoe de figuur zich ook manifesteert, de typisch Belgische surreële esprit wordt slechts zelden met verve geëvenaard. Deze Cowboy Henk is een duur coffeetablebook dat letterlijk gewichtig uit de hoek komt, helaas inhoudelijk vederlicht.
- Cowboy Henk integraal *
Tardi laat de kans liggen om een literair meesterwerk af te leveren. Hij reproduceert het familiale dagboek en de lijdensweg van zijn vader met een drieste beschrijving van de ontberingen die hij als soldaat moest ondergaan. Miserie, miserie, niets dan miserie. De herhalingstechniek beklemtoont de moedeloosheid, de afzwakking van het gestel en de geest, hoewel de strijdbaarheid blijft voortleven. Tardi vertelt te veel met woorden waardoor de beelden weggedrumd worden en niet op het netvlies kunnen blijven plakken. Het repetitieve hongerlijden kent visueel zijn gelijke niet. Ik, René Tardi, krijgsgevangene van Stalag IIB is allesbehalve spannend, verwacht geen The great escape, al vist de zoon naar ontsnappingspogingen. Het is en blijft sec, deze semidocumentaire. Natuurlijk wordt de artiest hiervoor weer bewierookt omdat hij in zijn unieke stijl het oorlogstrauma recapituleert. Helaas is de systematiek te voor de hand liggend en verlegt de auteur geen grenzen meer. Met een veilig relaas tot gevolg. Hoe groots hangt van het einde af.
- Ik, René Tardi, krijgsgevangene van Stalag IIB ***½
De wondermooie kaft en het bijzondere tekenwerk binnenin worden niet geruggesteund door een even innemend scenario. Betbeder diept de Noordpoolmythes uit vol eskimotradities waarin Goden al even wreed blijken te zijn dan de (on-der)ontwikkelde mens. Terwijl je een expeditieverslag verwacht vol woeste pioniers, word je 'opgezadeld' met twee afvallige borelingen die elk apart geadopteerd worden door dieren uit de omgeving. De rauwheid is wreed, het overlevingsinstinct bovenmenselijk. Twee-Arm-Twee-Been is fascinerend (schoon), niet meeslepend.
- Inlandsis 1 ***
- Svoboda 2 ***

Een stukje Andreas elke dag (14)

Over Arq 1: In eerste instantie onderga je Arq. Zonder enig besef van tijd en ruimte word je mee gecatapulteerd in een nieuwe, ongekende wereld. Samen met protagonisten moet je aan de hand van de puzzelstukjes ontdekken wat er gaande is. Geduld en uithoudingsvermogen zijn in dit geval dan ook de beste raadgever. Andreas opent ijzersterk via de filmische indeling met als basis één locatie, het hotel. De scènes rond bepaalde personages lopen netjes door over de stroken. Vierledig en toch één, om uiteindelijk volledig samen te vloeien. Wie zijn ze? Wat doen ze daar? Waarom werden zij uitverkoren? En eens ze elkaar leren kennen, worden ze van elkaar gescheiden. Fascinerend!
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Bob de Moors Meester Mus en Goscinny

Kadertje 7 op pagina 30 lijkt zo geplukt uit een Kuifjes-verhaal. Hergés hoofdfiguur bevond zich ook geregeld in zo'n hachelijke situaties,

gelukkig niet zo afschrikwekkend dan hetgeen in zijn dromen (nachtmerries) gebeurt. Leopold II in een bijrol (pagina 31), als dat maar goed verdient. Auto te koop is pure Laurel en Hardy-slapstick. Hoe van iets af geraken (dit keer geen dier, wel een voorwerp) dat ongelukkig steeds per toeval wederkeert? In de beginfase beperkt de Moor zich tot filmanimatie: beeldfragmenten aan elkaar gelast, de ideale essentie van een gag weergevend op een televisiescherm. Het lijkt oubollig, het is efficiënt. Later wijkt hij van het principe af en gaat voor de gewone, klassieke visualisering. Kader 9, pagina 16, op de achtergrond lopen typische Johan de Moor-kinderen. Zo vader, zo zoon.
- Fokke & Sukke - Het afzien van 2012 **½
- Meester Mus integraal 1-5 ***
- Meester Mus 3 ***
- Meester Mus 4 ***
- Meester Mus 5 ***

Een stukje Andreas elke dag (13)

Over Donjon Monsters 3: Dé grote Andreas die zijn kunsten leent voor de tandem Sfar-Trondheim. Gelukkig blijft de artiest in eenzelfde kenmerkende stijl verder werken -al moet je niet meteen een supergedetailleerde Cromwell Stone verwachten- met een paginaopbouw die je anders nooit zal opmerken binnen het Donjon-universum. Een kaart van groot belang is een zoveelste deel rond de gekke figuurtjes van de bizarre wereld die Sfar en Trondheim creëerden. Net als de vluchtige wip die Marvin op pagina 27 ondergaat is ook dit avontuur van een even snelle voorbijgaande aard. Met enkele leuke passages die echter het ijle waarin de hoofdpersoon voortdurend vliegt niet kunnen opvullen. De scenaristen bewandelen steeds enkele oppervlakkige pistes (de mannen versus de vrouwen; Boebaloe en de zijnen) die niet verder uitgepuurd worden. Hierdoor lijkt het web steeds onontwarbaarder te worden en kan je moeilijker een lijn trekken in het geheel. De Donjon-spielerei heeft vooral structuur nodig. Dus dringend tijd om orde op zaken te zetten. Vormelijk en inhoudelijk plezant.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Onder het bed ligt een Meester Mus

De jaren 1950-1954 waren vruchtbaar voor Bob de Moor.

Zijn meester Mus zingt zoals hij gebekt is: een beetje simplistisch, naïef met het hart op de juiste plaats. Diepmenselijk en toch egoïstisch met zijn eigen welvaart centraal. Hij blijft bovenal ook de opvoedkundige die te pas en te onpas menig een lesje leert. Des te korter de gags, des te beter de grappen. Uitgespreid over twee of meerdere bladzijden neemt de Moor iets te veel tijd om tot de essentie te komen.
- Heinz 14 **½
- Heinz van H tot Z 3 ***½
- Meester Mus 1 ***
- Meester Mus 2 ***
Neen, dit kan je niet vergelijken met de historische Casper en Hobbes-titel D'r ligt iets onder het bed te kwijlen. Het betreft immers niet Diks fantasiewereld die ervoor zorgt dat zijn troetelbeer voor extra avonturen zorgt. Neen, hierin is het Dirk zelf die de sombere wereld alleen trotseert. Macaber en morbide zijn Maikel Verkoelens woordloze (op een veelzeggende titel na) meestal éénpaginaverhaaltjes. Met Dik die er in de mate van het mogelijke het beste van maakt. Kraakhelder zijn diens ideeën, toch zeker wanneer een zinnetje (vermomd als titel) uitleg verschaft omtrent de ware toedracht van de situaties. Jammer dat ze niet allemaal gescheiden worden door een interlinie. Soms heb je er links en rechts naast elkaar één, in het geval van een minieme illustratie kan dat geen kwaad. Bij twee gags zwakt het effect echter af. Something under the bed is dying leest als een trein en je raast er zo doorheen. Maar het is wel zo'n zwart sarcastische pretpakket dat je met plezier wederom vastneemt om er stukjes van te herontdekken. Klassevol geanimeerd getekend.
- World of Dik 1 ****

Een stukje Andreas elke dag (12)

Over Cromwell Stone 1: Lang voor Night Shyamalan in Signs op het witte doek aantoonde dat je met weinig expliciete gruwelijke beelden een enorme dreiging kan uitbeelden, leverde Andreas al een gelijkaardig album af. Zijn er immers sluimerende, intelligentere wezens op aarde wiens bedoelingen minder vredelievend zijn als we zouden denken? Da's de hamvraag. Alles draait om dé sleutel die gestolen werd jaren geleden. De rechtmatige eigenaars willen dat kleinood terug in hun bezit krijgen. Ten koste van alle betrokken partijen, Cromwell Stone incluis. In eerste instantie (lees: in dit deel) is Cromwell slechts een speelbal die van het kastje naar de muur wordt gestuurd, zich begevend richting waanzin met al die onverklaarbare gebeurtenissen die zijn pad doorkruisen. Hij ondergaat machteloos de beproevingen. Zijn nieuwsgierigheid mag dan gewekt zijn, diens speurderstalent wordt enkel bevestigd door de sleuteleigenaars. Al staat zijn leven op het spel, onvervaard tracht hij het mysterie klunzig te ontwarren. Andreas' boek schrikt je in eerste instantie af. De drukke lijnen die soms onleesbare elementen opleveren, de hoekige figuren en de extreme pagina-opbouw in zwartwit vereisen enige inspanning. Daarenboven draagt de auteur zo'n waas van mysterie met zich mee waardoor zijn oeuvre al vrij snel bestempeld wordt als ondoordringbaar, annex onleesbaar. Da's voor deze eersteling niet het geval. De innerlijke dreiging spat van de pagina's en bezorgt je een claustrofobisch gevoel. Meegezogen in de voetsporen van de bedreigde Cromwell onderga je diens lijdensweg. Een eerste lezing geeft je al een wonderlijke kick, bij herlezing laat je je minder afleiden door diens grafische vanzelfsprekendheid (je staart je minder blind op het duivelse detaillisme) en zet je het mysterie meer naar je hand. Een beklemmend boek.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Hét bronzen tijdperk

Gelukkig dat Shanower niet kiest voor kleur, afgaande op de covertekeningen (ook achterin) gaat hem dat veel minder af (hoewel het patroon op de achtergrond wel geschikt is).

Wederom prachtig en krachtig zwartwit tekenwerk met Goddelijke mensen van vlees en bloed. Dit keer vanuit het Egeïsche perspectief verteld met een demonisch vooruitzicht. De visionaire voorspelling voorspelt via het orakel weinig goeds. Voor wie van intriges in het kwadraat houdt die komt met Het Bronzen Tijdperk met gemak aan zijn trekken.
- Bronzen Tijdperk 2 ***½
- Heinz 13 **
Zelfs voor een deftige voorkafttekening wordt geen enkele moeite gedaan, noch extra geld besteed. Dit derde deel is weer zo'n voorbeeld van hoe je erkende literatuur visueel moet verkrachten. Woorden zijn interpretatief en moet (of mag) je met beelden begeleiden, zowel objectief als subjectief. Het steriele van Matena's stijl is allesbehalve bevorderlijk waardoor enige affiniteit compleet uitblijft. Eigenlijk zou de bewerker dubbel zo veel tekeningen moeten gebruiken (vergelijk met de inhoudstekst op de cover ten opzichte van de 'plaatjes') en realiseren om ten eerste evenwicht te brengen en ten tweede de overdaad aan woorden te minimaliseren. Tijd en geld zijn ongetwijfeld de spelbrekers. En een gebrek aan visie. Matena is verworden tot een broodtekenaar die eieren voor zijn geld kiest. De mechanische lettering is ronduit afschuwelijk. Armoe troef. Aan goede dingen komt een eind, aan slechte gelukkig ook.
- Kort Amerikaans Een beeldverhaal 3 *
- Kort Amerikaans Een beeldverhaal 1 Luxe ***
- Kort Amerikaans Een beeldverhaal 2 Luxe **½
- Kort Amerikaans Een beeldverhaal 3 Luxe *

Een stukje Andreas elke dag (11)

Over Quintos: Waarom Quintos zo'n genietbaar boek is? Anders dan anders schrijft Andreas voor een keer een vrij open en zeer toegankelijk verhaal. De tien kleine internationale negers die deelnemen aan deze revolutionaire campagne vertellen stelselmatig de beweegredenen waarom ze zich voor deze nobele zaak inzetten. Vrij pessimistisch en fatalistisch gaan ze ten onder. Andreas is niet echt gul betreffende de hoop op een betere toekomst, laat staan een goede afloop. Het verdwijnen van de Belg is nogal lullig bedacht, terwijl Dolores' verlies wél inslaat als een bom. Vlot weglezend met niet al te veel doordrammende oorlogskritiek, Andreas houdt het rustig en toont wat vreemden onder elkaar in broederschap kunnen bewerkstelligen. Knappe cinematografie, Andreas' handelsmerk.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Bouncer even dodelijk als een Schorpioen

Maakt onderdeel uit van een tweeluik, dus wordt vervolgd. En die wordt vervolgd zet zich op een vervelende plek in: namelijk net op het moment dat de situatie nog grotesker is dan anders. Jodorowsky blijft Jodorowsky en plaatst zijn mismaakte, eenarmige held samen met zijn mismaakte, driepotige hond in een nieuwe mismaakte, helse situatie. Hierin is zelfs geen sprake van normvervaging, want met al dat bruut geweld is die al lang van tafel geveegd. Ondanks dat immorele zuigt vooral Boucq je in die weinig hemelse omgeving en spat de actie door zijn penseelstreken van de pagina's. To hel and back. Verwerpelijk en toch goed.
- Alfa 4 ****
- Bouncer 8 ***½
- Schorpioen 2 ****

Een stukje Andreas elke dag (10)

Over Capricornus 9: Sommige kolossen schrikken af om te doorlichten. Niet omdat je bang bent alles mis te begrijpen. Niet omdat je bang bent de auteur oneer aan te doen. Niet omdat je bang bent tenonder te gaan. Wel vanwege het schouwspel dat de auteur je presenteert en de rijkdom die hij op je afvuurt. Je hebt tijd nodig om het monster te absorberen en te analyseren. Je krijgt een avontuur in het fantastische genre voorgeschoteld en wapent je met gedegen bestek om het te verorberen. Een Capricornus is zo'n 'geval'. Zeker wanneer hij een diepe indruk nalaat. Nog rampzaliger is het wanneer het een dubbelalbum betreft. Het ene is nog niet verteerd of je mag een tweede hoofdschotel oppeuzelen. En toch krijg je er geen indigestie van. Wat Andreas presteert in deze negende (en feitelijk ook tiende) Capricornus, is opzienbarend. Al ken je de voorgeschiedenis niet van de hoofdpersonages (het helpt natuurlijk altijd), je wordt meegezogen in een fascinerende thriller over bedrog, manipulatie, machtsgeilheid en (on)menselijkheid. Da's net de sterkte van het geheel, die losgekoppelde leesbaarheid. Probeer hem eens uit en wie weet grijp je dan eindelijk terug naar de voorgaande episodes. Een album dat boekdelen spreekt. Ik wacht op de eerste analyse.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Een goeie bak Heinz

Zoals in elk boek komen bepaalde situaties wel eens terug. Toch zeker bij een eindejaarswissel sturen Windig en De Jong hun wensen gemoedelijk de wereld in. Het voordeel van een krantenstrip te maken. Frits haalt een neefje in huis en die blijkt heel goed overeen te komen met Heinz. Fransje is een leuke lolbroek, voor hem kan wel een uitstapje naar Disney er vanaf. Andere hoogtepunten: de vakantie naar Griekenland, toen nog niet in een enorme recessie, en de daaruit voortvloeiende kennismaking met het Godenrijk en ook de parodie op de Smurfen, geïmiteerd als de Grommels.
- Heinz 11 ***
- Heinz 12 ***
- Michel Vaillant 5 ***

Een stukje Andreas elke dag (9)

Over Arq 8: Was het zevende deel een hapklare brok om onmiddellijk te verorberen, in Oude bekenden stelt grafische kok Andreas ons weer geblinddoekt op de proef door ons allerlei tests te laten ondergaan. We moeten zelf onze smaakpapillen laten werken om de intensiteit van de ervaring te ontdekken. Om het ragfijne draadje waarmee hij zijn verhaal gesponnen heeft, te ontrafelen. Alleen al door de visuele pracht van de pagina's 4 tot en met 13 verbluft Andreas met zijn gevarieerde vertelcapaciteiten. Enig nadeel: elk deel is een stukje van de onmetelijke puzzel waardoor je als lezer veel geduld en doorzettingsvermogen moet hebben om tot het einde vol te houden zonder te ontsporen.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Michel breukt schip

Mitton is vulgair.

Het functionele van de doorlopende neukscènes in de beginfase van het boek is ver zoek. Of heeft dat gestoei echt een grondige reden met betrekking (hoe letterlijk) tot het verdere verloop van het verhaal? Is dit de afspiegeling van het aards paradijs? Te mooi om waar te zijn. Want spelbrekers zullen altijd het hemelse, rustige leventje van de held komen verstoren. Wraak ten opzichte van liefde. Wie zal winnen? Een clichéverhaal in een clichéverpakking. Middelmatige pulp.
- Michel Vaillant 6 SC **½
- Schipbreukelingen 4 HC **½
- Schipbreukelingen 4 SC **½

Een stukje Andreas elke dag (8)

Over Capricornus 10: Andreas slaat een totaal andere weg in. Geen mysticisme, geen duizend verborgen boodschappen, slechts een minimale verwijzing naar Capricornus' paranormale worsteling via de ontmoeting met Elisabeth. Er was eens een voorbijganger, de hoofdpersoon fungeert als katalysator voor een onherroepelijke zuivering in een afgesloten dorp. Ver van alle miserie. Ver van Het Concept. Net als een Zimmerspiel verplaatsen de hoofdrolspelers zich in een beperkte ruimte en ondergaan de confrontaties die reeds geruime tijd aan de oppervlakte sluimerden. De bom ontploft en alle façades vallen af. Het ware gelaat wordt getoond en de monsterlijke eigenheid van de mens blootgelegd. Andreas heeft voor een keer een verhaal verteld over mensen van vlees en bloed: met frustraties, een duister verleden, gebrek aan liefde, de verontrustende ontwrichting. En dan mag je je verborgen kanten angstvallig verscholen houden, eens barsten de etterende wonden open en leiden ze tot een compromitterende uitbarsting. Een sterk karakterspel! Al heeft Andreas moeite om mensen levensecht voor te stellen, de humane portrettering in die typische filmstijl maakt er een beklemmend drama van.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Ver gaan met talen: vertalen (3) van LastMan

Ik hoor al gejuich op de achtergrond, wordt Y, the last Man dan toch verder gezet in het Nederlands?

Helaas, mijne dames en heren, het betreft hier niet de vertaling van Brian K Vaughns comic-project. Wel heb ik me mogen buigen over Bastien Vivès' nieuwste beeldroman. Hoewel, beeldroman, da's hier totaal niet op zijn plaats. Want samen met twee makkers in een studio werkt het triumviraat aan geen quatre maar wel six-mains om uiterst productief halfjaarlijks een 200-pagina tellende Europese manga te presenteren.
Kind van Casterman, Bastien Vivès, heeft bij deze uitgeverij behoorlijk wat krediet en nu kan hij naast adolescenten grafische romannetjes zich uitleven op een ander platform.

Met tekeningen die de accuraatheid missen van de esthetische Vivès (en dus dichter aanleunen bij Polina) ligt hier duidelijk de nadruk op het dynamische vertelritme met actie, avontuur en de ontwikkeling van personagespsychologie. Adriaan en zijn moeder leven in een Middeleeuwsachtige setting. Over de familiestaat wordt niet gerept. Waar is de vader. Gaan lopen, gestorven of om welke andere reden ook verdwenen uit het straatbeeld? Vivès en c° laten niet in hun kaarten kijken, da's duidelijk materie voor in de latere delen. Wel leer je andere aspecten van de hoofdpersonen kennen. Met de moeder die waakzaam op haar zoon toeziet, de mysterieuze Aldana waarmee Adriaan een verbond aangaat en zich dus inschrijft voor het grote toernooi.
LastMan levert niet de avontuurlijke, puberachtige passie waarmee Vivès zo charmeerde. LastMan schaart zich eerder naast DragonBall en Naruto met de Japanse vechtcultuur (wedstrijdjes waarin kinderen en volwassenen mekaar afrossen) als voedingsbodem, weliswaar dichter bij huis gesitueerd.
LastMan heeft tijd nodig om op gang te komen, de diesel sputtert niet tegen. Door de relatief onbeperkte ruimte (200 bladzijden) kom je aan een aangenamer tempo (snel) meer te weten dan bij verzadigde 46-pagina's albums. En hoe voorspelbaar ook, de auteurs laten sluw het voorlopige giswerk voor ons over om naderhand zelf verder te kunnen uitdiepen. In ieder geval intrigeren de karakters (Aldana met zijn onhoffelijk gedrag) en wil je meer van hen te weten komen.

Echt uitdagend was het vertaalwerk zelf niet, daarvoor waren de dialogen iets te simplistisch. Dus ging het er om alles zo natuurlijk mogelijk te laten klinken. Er wordt immers behoorlijk wat gedialogeerd. En wie vindt dat niet allemaal gunstiger dan van die droge, beschrijvende passages te moeten verteren.
Bastien Vivès: hij is jong en hij wil wat. Het verschil met andere artiesten is zijn productiviteit gekoppeld aan kwaliteit. Hopelijk valt de goed roterende dieselmotor niet te snel stil. Want de wegen die Vivès aflegt, zijn avontuurlijker en gevarieerder dan die van vele collega's.
Heerlijk zijn de kleurenpagina's (naar analogie van de mangamagazinepublicaties) voorin het boek. Zelfs daarin streven de auteurs om hun voorbeelden gedetailleerd te benaderen. Een te mooie zet die je doet verlangen naar een volledig gekleurd verhaal.

Een stukje Andreas elke dag (7)

Over De fantastische werelden van Andreas: Je bent voor of je bent vóór Andreas. Tegenstanders bestaan gewoon niet. Andersdenkenden zijn eenvoudigweg de niet-kenners van Andreas' veeleisende werk. Eens je je echter in die fantastische werelden van de schrijver/artiest begeeft, blijf je dwangmatig terugkeren en tracht je het onbegrijpelijke toch te vatten. In dat opzicht is dit boek een uitstekende aanvulling, met naast belangrijke inhoudelijke waarheden (de auteur Andreas), ook talrijke nooit geziene gebundelde illustraties. De afzonderlijke puzzel (de verhalen) moeten we nog steeds zelf in elkaar steken, De Fantastische Werelden van Andreas belicht tenminste enkele cruciale achtergronden. Een pluim voor uitgever Sherpa om ook dit belangrijk document voor de liefhebber te vertalen.
Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Quizzen en toch thuisblijven (9): De Wraak van Coromar

Het enige moment van ontspanning voor de zondige dag na uitputtend slagwerk op Bastien Vivès' LastMan-drums.

Prachtig, het doorbreken van de traditionele vertelstructuur met het hilarische (en vriendschappelijke) politieverhoor als leidraad. We hadden Jaak van Assche al gezien als presentator van een eerdere politiequiz, nu geraakt hij volledig in de ban van de avonturen die de Tafel 7-mannen aleemaal beleven naar aanloop van de Superprestige. Wederom spitse dialogen met een ontknoping die duidelijk weet waar te eindigen.
Bewonderenswaardig hoe ze de spanning opdrijven door bijna geen enkele quiz te laten meevolgen. Alles speelt zich naast het veld af!
Quiz Me Quick 9: De Wraak van Coromar. Jan Matthys. 2012.

Een stukje Andreas elke dag (6)

Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

In het boswachtersbos van Québec

Sommige mensen moet je tegen zichzelf beschermen. Of ze zich nu fysiek mutileren of psychisch, soms is het beter hen voor verder onheil te behoeden. Sommige artiesten moet je tegen zichzelf beschermen. Om te vermijden dat ze een financiële kater aan hun uitgeversavontuur behouden,

maar ook voor de eventuele bakken kritiek die ze over zich heen zouden kunnen krijgen. Natuurlijk heb je de mensen uit de omgeving die bewonderend aanmoedigen en zonder kennis van zaken oordelen dat je goed bezig bent, ook al kijken ze verdwaasd omdat jouw wereld niet strookt met hun geijkte Suske en Wiske- of Kiekeboes-universum. Of critici dit trouwens onder ogen krijgen, is zeer de vraag. Af en toe gebeurt dat toch en dan is het hek van de dam. Boswachter John braakt chaos uit. Geen georkestreerde, neen. Pure wanorde die leeskundig weinig voorstelt. De hele plot hangt met haken en ogen aaneen, een lappenkleed waarin geen uniformiteit te bespeuren valt. De optimist ziet ook daarin een mogelijks verhelderend patroon. De pessimist ziet gewoon een gebrek aan coherentie. Zowel in woord als in beeld. Je hebt trash die overleeft, maar je hebt evenzeer trash dat onmiddellijk thuishoort in de trashcan. Yes, we can!
- Agent 327 making of - De vrouwen van Agent 327 HC **
- Agent 327 making of - De vrouwen van Agent 327 SC **
- Boswachter John ½
- Magasin General 8 HC ***
- Magasin General 8 SC ***

Een stukje Andreas elke dag (5)

Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

De fillem van Ome Willem: Abraham Lincoln: Vampire Hunter

Misleidend is de linkende naam van Tim Burton op de DVD-hoes, de man drukt enerzijds er gelukkig niet te zwaar een stempel op.

Anderzijds had dan dat weer het niveau een tikkeltje kunnen opkrikken. Want veel goeds hebben Lincoln en c° niet te bieden: onoverzichtelijke vechtscènes, zo gemaskeerd dat het suggestieve moet veronderstellen dat de gepresenteerde actie heftig is. Weinig remarkabele acteerprestaties, weinig te onthouden scènes. En door dat er op het einde opvolging voor 'den Abe' voorzien is in de branche waarin hij bijklust, biedt dat mogelijkheden voor verdere presidentiële vervolgen. Neen, dank u.
Abraham Lincoln: Vampire Hunter. 2012. Timur Bekmambetov. **

Een update-overzicht

Meer dan anderhalve maand was het hier muisstil.
Geschreven en besproken werd er wel, maar het invoeren gebeurde niet simultaan waardoor vertraging vaak opliep, oploopt en verder op zou lopen. Totdat je er de buikloop van krijgt en het niet meer te stoppen valt. Vandaar deze zondvloed.
Om je het scrollen te besparen, staan de topics hieronder per thema alfabetisch gerangschikt. Klik er op los.

Over strips:
- Alternerende ego's
- Bollie in een flikkerzicht
- Canard à l'eau
- David en... Golias
- De eeuwige jeugd van Djinn
- De gouden eeuw van Jacobs
- De Kuifjes-clan
- De reportages van Sacco
- Een dodelijke grap: The killing joke
- Een Gouden medaille voor het Bronzen Tijdperk
- Enkele oudjes
- Franquin ten top: Robbedoes' Boeven op de kermis
- Fuel voor Feul
- Game Over gaat verder
- Geen Proust A la recherche du temps perdu
- Gevonden: de Tijdvogel
- Gogh van Vincent
- Het amulet van Follet
- Het lokaas als lokaas
- Klein klein kleuterke Robbedoes
- Krieks Lovecraft in de Sneeuw
- Lekkers van Lectrr
- Lemen BunkerTroon
- Liefde op het eerste gezicht: Love
- Meesters van de Schorpioen
- Michel Luke en Lucky Vaillant
- Moeder Bloks
- Museumgids
- Piratenvlaag
- Plankgas vooruit voor Harry Octane
- Pompompom pompom pompompom
- Senator Craenhals
- Sigmund kan de pot op
- Steve -XIII- Rowland
- Suske en Wiske versus The Incredibles
- Thorgalse werelden: Kriss
- Tijdloos
- Troyaanse Trollenhumor
- Uitgevogeld
- Walhalla
- Wat wij moeten weten: het vel van de beer is uitstekend
- Worden we echt nooit helden?
- Zoen niet zo maar iemand, begin met mij

Over Andreas' signeeractie:
- Een stukje Andreas elke dag (4)
- Een stukje Andreas elke dag (3)
- Een stukje Andreas elke dag (2)
- Een stukje Andreas elke dag (1)

Over strips anders gelezen:
- Ver gaan met talen: vertalen (1)
- Ver gaan met talen: vertalen (2) voor De Manga-Killer

Over film en TV:
- De fillem van Ome Willem: Borat
- De fillem van Ome Willem: Cowboy & Aliens
- De fillem van Ome Willem: Drive Angry
- De fillem van Ome Willem: Gotische Gothic
- De fillem van Ome Willem: In time
- De fillem van Ome Willem: Lola rennt
- De fillem van Ome Willem: The Bad Lieutenant Port of call NO
- De fillem van Ome Willem: The darkest Hour
- De fillem van Ome Willem: The Dictator
- De fillem van Ome Willem: The Grey
- De fillem van Ome Willem: The Hunger Games
- De fillem van Ome Willem: The other guys
- De kreunende Pappenheimers
- Game of Thrones 1.10: Fire and Blood
- Game of Thrones 1.9: Baelor
- Game of Thrones 1.8: The Pointy End
- Game of Thrones 1.7: You Win or You Die
- Game of Thrones 1.6: A Golden Crown
- Game of Thrones 1.5: The Wolf and the Lion
- Game of Thrones 1.4: Cripples, Bastards, and Broken Things
- Game of Thrones 1.3: Lord Snow
- Game of Thrones 1.2: The Kingsroad
- Game of Thrones 1.1: Winter Is Coming
- Quizzen en toch thuisblijven (8): Van de Kat en de Melk
- Quizzen en toch thuisblijven (7): Ovidius
- Quizzen en toch thuisblijven (6): Al Qaida
- Quizzen en toch thuisblijven (5): Het Paard van Parijs
- Quizzen en toch thuisblijven (4): De Prins en de Professor
- Quizzen en toch thuisblijven (3): De Weetjesdief
- Seinfeld 5.1: The Mango
- Seinfeld 2.13: The deal
- Seinfeld 2.12: The Revenge
- Seinfeld 2.11: The Heart Attack

Over vanalles:
- Die middag bij de kapper
- Die middag op een bankje
- Een comfortabel zitje op een billing board
- Lego versus Playmobil
- Op de bus

Een stukje Andreas elke dag (4)

Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Bollie in een flikkerzicht

Het leven zoals het is in een gezin met een hond als huisdier. Alhoewel, zeg niet zo maar een hond. Zeg Cocker spaniel, genaamd Billie.

Probeer dat nu eens te begrijpen. "Als ik mezelf één ogenblik au sérieux neem, dan zien ze me niet eens staan!" Roba maakt op pagina 42 duidelijk wat het verschil is tussen de realiteit en de simplifiëring ervan, noodzakelijk om humor voort te brengen. Gag 207 (pagina 25) een bekende, Morris kruist het pad van Bollie en Billie en die gevraagd wordt een verzoekje te tekenen. Ook Billie heeft zijn eigen Morris-held waar hij naar opkijkt. Inderdaad, de sloomste hond uit het Wilde Westen.
- Biebel 8 **
- Bollie en Billie 3 ***
- Elsje 4 HC ***½
- Elsje 5 HC **½
- Flikkerzicht presenteert Vluggertjes **

Een stukje Andreas elke dag (3)

Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

Meesters van de Schorpioen

Visuele perfectie verpakt in een passioneel drama.

Nu de eindjes eindelijk aan elkaar zijn geknoopt, laat de Schorpioen dus de wijde wereld maar intrekken en nieuwe, grootse avonturen beleven. Desberg heeft de langdradigheid van de zoektocht naar de Schorpioens ware oorsprong weten te omzeilen dankzij de ritmiek bewerkstelligd door Marini. Een klikkende samenwerking die heerlijk, rijpe vruchten afwerpt.
- Hasta la Victoria 3 HC *½
- Meesters van de Gerst 2 ***½
- Meesters van de Gerst 3 ***½
- Meesters van de Gerst 4 ***½
- Schorpioen 10 ****

Een stukje Andreas elke dag (2)

Foto getrokken in Het B-Gevaar op vrijdag 2 november 2012 naar aanleiding van de signeeractie ter promotie van Andreas' nieuwste Rork.

De eeuwige jeugd van Djinn

Schoonheid verdient soms alleen al een prijs.

Ana Miralles verlustigt de lezer met zo'n wulpse, uitdagende beelden dat je zelf betoverd wordt door de uitgestraalde erotiek. De legendes en mythes, opgerakeld door Jean Dufaux, verstrengeld met de Indiase geschiedenis, neem je er met alle plezier bij. Het hoeven niet steeds machtswellustige mannen te zijn die zich een weg banen naar de top. Vrouwen die elkaar subtieler de ogen willen uitsteken zijn even inspirerend voor Dufaux.
- Djinn 11 ****
- F.C. de Kampioenen 74 **
- Junior Suske en Wiske 6 *½
- Urbanus 151 *
- Vertongen & Co 4 **½

Een stukje Andreas elke dag (1)

Het is ondertussen van 2 november geleden dat de grote Andreas in België neerstreek, meer bepaald in Het B-Gevaar te Brussel, alwaar hij niet de geplande twee uur voltekende, ook geen drie, maar wel liefst vier uur aan het tafeltje naast Isa Cochet bleef zitten, op vijf minuten pauze na. Het was hem niet aan te zien dat hij de dag ervoor uitziekte op de boekenbeurs.

Enkele oudjes

Een sprong in de tijd wordt gemaakt.

Van Hamme vermijdt om wederom de oorlog als decor op te voeren. Gelukkig is er de andere, zakelijke, miserie om uit te putten. Om de beurt een man, dan een vrouw in de hoofdrol. Of eerder in de sleutelrol die allesbepalend tussenkomt. Adrien is door de oorlog fel veranderd en wordt na de dood van diens zoon nog afstandelijker. Gelukkig heeft hij iets (macabers) om zich aan vast te pinnen. Zijn morbide hobby zet een mens letterlijk voor het blok.
- Katelijne van Brugge HC ½
- Katelijne van Brugge SC ½
- Lijn 7: de historische lijn *½
- Meesters van de Gerst 5 ***½
- Michel Vaillant 4 ***

De film van Ome Willem: Drive Angry

Nicolas Cage volledig in het zwart gekleed met bijpassende bril, donkere gezichtsbeharing in schril contrast met de blinde manen waarover hij beschikt.

"Hell already is walking the earth", rechtschapen is de vergelder niet echt. Je bestrijdt best het kwaad met nog meer kwaad. Hoera voor de normvervaging. Wat zijn we toch stoere jongens. Amber Heard is het lustobject dat even vuilgebekt het f-wooord laat vallen. Agressief, provocatief en excessief, zonder enige subtiliteit. William Fichtner is de duivelse accountant die iemand moet terughalen. Vroeger zou je nog uitpakken met een videoclipreflectie. Associeer het nu met de hedendaagse MTV- en JIM TV-'cultuur'. Hol en gewelddadig met humor die constant neigt naar het sadisme (de baseballbat). En ook de muziek zit in het verlengde. Een onbezonnen, ziekelijke keuze van Nicolas Cage. Poëzie verkondigt hij alleszins niet.
Drive Angry. Patrick Lussier. 2010. *

Alternerende ego's

Terwijl andere langlopende reeksen vastlopen in eerste (Sherman) of tweede seizoenen (Empire USA) omdat de schrijver absoluut de plot wil rekken over meerdere albums,

zijn de variaties op hetzelfde thema die hierin geboden worden steeds veranderend creatief. De levenswandel van de hoofdpersoon is persoonlijk intensief: er wordt een echt verhaal verteld! Je hoeft je ook niet voortdurend te excuseren waarom je de andere feiten (uit voorgaande delen) niet meteen in het plaatje kan laten passen. Je leest immers in eerste instantie wat Darius overkomt en geleidelijk aan worden de elementen aangereikt die verklaren waarom hij de hoofdrol mag opeisen. Met een einde dat ongestoord uitnodigt om te herlezen (het verhaal van Camille), hopend dat je de puzzel nog beter in elkaar kan laten passen. Alter Ego, een ongewone, knappe reeks.
- Alter Ego 6 ***½
- Barracuda 3 **½
- Empire USA - Episode 2-6 **
Niet de krachtigste biografie, noch de afspiegeling van de 'innemende' persoonlijkheid die Jim Morrison was,

Bertocchini zorgt wel voor de nodige identificatieraakvlakken en portretteert sterk de getormenteerde ziel van de verloren dichter. Plaats voor het grote drama is er niet, daarvoor blijven de feiten in de geschiedschrijving oppervlakkig. Toch stoort dat niet omdat je dankzij Jefs tekeningen in een trance verzeild raakt die je mee laat trippen op Morrisons gedachten. Enorm documentair realistisch met een sjamanistische sfeer waarmee Jim een hogere ik wil bereiken. Veel blijft onbenut, maar evenveel komt wel aan de orde. Deze Dichter van de chaosis één van de betere stripbiografieën.
- Jim Morrison Dichter van de chaos ***½
- Overlevenden - Kwantumanomalieën 2 ***

Quizzen en toch thuisblijven (8): Van de Kat en de Melk

Deels spelen de schrijvers vals door de entourage uit te breiden en meer elementen uit het persoonlijke leven te tonen die eigenlijk ook al in de eerste aflevering aan bod hadden kunnen komen.

Maar dat maakt het net des te verrassender. De scenaristen maken er geen compleet tranendal van, Lucs vader die een hechtere band met hem heeft als je zou vermoeden, de bijsluiter raakt je.
Een schone geste is de downloadmogelijkheid om Arams muziekscore voor de reeks binnen te halen. Een slimme zet die goesting geeft om de sterke soundtrack ook daadwerkelijk aan te schaffen.
Quiz Me Quick 8: Van de Kat en de Melk. Jan Matthys. 2012.

Michel Luke en Lucky Vaillant

Inventieve, gevarieerde toestroom van ideeën met de vier Daltons die elk hun eigen weg opgaan. De ene in de politiek, de andere in de zakenwereld.

De derde als meesterkok. Enkel de kleinste blijft bij zijn schoenmakersleest en zweert bij het bankovervallen. Is de rest dan echt zo rechtgeaard geworden? Neen, hoor. Ook in die andere branches heerst immers verdoken criminaliteit. Ieder voor zich, een intelligent verhaal. Achdé is straf qua evenaring van Morris door de archetypetjes te 'kopiëren'. Heel af en toe voegt hij er ook iets aan toe: een expressieve, leuke gag (pagina 9, kaders 5 en 6), een ander camerastandpunt (pagina 10, kader 1) of eens een vettere lijn (pagina 17, kader 7). Achdé schiet misschien niet even snel als Morris, hij is minstens even accu-raak.
- Drie Wensen 2 ***½
- Lucky Luke naar Morris 5 ****
Net wat de reeks nodig had: een turbo-injectie die hen meteen in de éénentwintigste eeuw katapulteert van de moderne strip.

Terwijl de laatste delen uit de oorspronkelijke reeks als dinosaurussen trachtten te overleven in een wereld vol ontwikkeling, volgt er vijf jaar na datum wél eentje die meteen de pole positie pakt. Alles zit er in verpakt: de huidige economische situatie en de daarbij horende problematiek, het gezinsleven en de daarbij horende problematiek, de reden waarom de Vaillants van het toneel verdwenen en de daarbij horende problematiek. Het echtheidsgehalte zit op het juiste niveau, de geloofwaardigheid wordt niet aangetast. Misschien is het zelfs iets té veel van het goede, doordat de adolescente zoon zich inlaat met minder legale praktijken. Alsof de psychologie nog niet diep genoeg graaft. Genoeg stof zelfs om méér dan 56 pagina's te vullen, het bedje had gespreid mogen worden over verschillende delen. Terwijl Benéteau zich concentreert op de semirealistische achtergronden, geeft Marc Bourgne Michel Vaillant en c° een menselijker en dimensioneler gelaat. Daar waar hij zich er in zijn eigen reeksen vaak vluchtig vanaf brengt, is hij hierin gedisciplineerder met puike resultaten tot 'gevolg'. In de naam van de zoon is duidelijk Philippe Gratons eerbetoon aan Jean. In de naam van zijn vader schrijft de zoon samen met Denis Lapière een nieuwe dynamische familiekroniek.
- Michel Vaillant - Seizoen 2 1 HC ****
- Michel Vaillant - Seizoen 2 1 SC ****
- Succubus (Saga) SC 2 ***
- Tahya El-Djazaïr 1 SC ***
- Tahya El-Djazaïr 2 SC ***