Zestig stripbesprekingen 2017 (526 tot en met 585)

Creatief zijn na 36 delen, kan het? Ach, gewoon teruggrijpen naar het ouwe vertrouwde recept moet Ferri gedacht hebben. Ammehoela, waarom niet ronduit kopiëren! Al van De ronde van Gallië gehoord? Ferri vermoedt dat het jonge, nieuwe publiek slechts gestart is met Asterix lezen vanaf De papyrus van Caesar. Zo'n doorslagje met even een rondtrip door de Italiaanse laars om even de plaatselijke gebreken of specialiteiten in de verf te zetten. En poging om de Adriatische buren te paaien? Zo mak, zo ongecoördineerd alsof Ferri alle conventies aan zijn laars lapt en vooral vergeet een consistent geheel te brengen. De vele verwijzingen en knipoogjes mogen dan goedbedoeld zijn, ze verzuipen in de drukte van de massa, zo vlak en zwak dat ze niet opvallen. Diezelfde zwakte vind je in Conrads tekeningen. Alsof de eer nu reeds verdwenen is en hij al na twee delen op automatische piloot schetst en inkt. Alleen al de verhoudingen van Asterix en Obelix op de cover, de ene megagroot hoewel hij klein is, de andere proportioneel niet echt kosher. Dit zevenendertigste deel: kan zelfs Jan Modaal tevreden zijn?
- Asterix 37
- Brokkensmakers, De Integraal 2

De oogst, dat klinkt alsof de cyclus van het wijnbouwen finaal wordt afgerond. Gezien de finale ontwikkelingen rond Alexandra's beheer van het domein lijkt het daar ook op. Is dit het verhoopte 'Eind goed, al goed'? Neen, Corbeyran houdt nog een wordt vervolgd achter de hand. Châteaux Bordeaux, het leest als een opvoedkundig lesje in de oenologie (ben je daarna een oen?), verpakt als een ondernemende avonturenroman. Espé heeft zich ondertussen aardig ingewerkt.
- Châteaux Bordeaux 7
- Diep in de zee 4

Weer een knaller van formaat. Daklozenplaatjes voor de straatkrant. Robben best niet opstellen tijdens een belangrijke internationale voetbalwedstrijd. De hondenuitlaatdienst. Alles mag weer. Verkeerd zitten. De volgende patiënt. Kappers zonder afspraak. Van Druten. Uit de comfortzone keren. Een avondje gezellig op de bank. Proficiat voor het creatieve team, alleen het langere verhaal rond De grootmeester is niet even constant. Klassehumor.
- DirkJan 23
- Duke 1 LX
- Elno, De complete
- Elno, De complete LX

Een krantenstrookjesstrip, ofwel vertel je een verhaal, ofwel gebruik je het als een medium om op satirisch-humoristische wijze de lezer een spiegel voor te houden, de reflectie van wat er rondom je gebeurt waar behoorlijk wat commentaar op te geven valt. Of dat nu Trump is, de primitieveling die al in de oertijd een hart van steen had, of de manie van iedereen en alleman om alles overmatig te filmen of te fotograferen en het nadien ook nog eens online te zetten! Wat leunt deze Elsje-strip toch dicht aan bij Calvin en Hobbes, dit keer Elsjes fantasie iets minder de vrije loop latend. Valkema's variant van Guusts Juf Jannie (hier ook een juf) is best grappig. Herlezing dringt zich snel op om van het expressieve tekenwerk te genieten (waarvoor een halve ster extra).
- Elsje (A4) 4 SC
- Elsje (A4) 4 HC
- Guardian 3
- Moses Rose 1 SC
- Moses Rose 1 HC
- Pirates of the Caribbean 5
- Storm 30 SC
- Storm 30 HC
- Suus & Sas 12

Een consumptiefeuilleton dat erg snel wegleest. Rosinski schildert de 'jonge' Thorgal op de cover wel erg volwassen. Surzhenko laat zich niet al te veel beïnvloeden en behoudt een eigen minder Rosinski-achtige stijl. En het scenario van Yann, tja, dat dwaalt verder af met Aaricia die ongewild andere oorden zal opzoeken waardoor Thorgal zelf op pad moet gaan om haar terug te vinden. Voer voor ettelijke nieuwe albums. Bovendien rakelt Yann een onaangenaam stukje verleden op en betrekt er het SF-stuk weer bij. Net wat je bij deze Viking-strip niet nodig had. Slive, steriel.
- Thorgal, De jonge jaren 5 HC
- Thorgal, De jonge jaren 5 SC
- Willems Wereld 18 HC
En vanaf hier volgt een hele reeks herdrukken van strips die al een tijdje niet meer beschikbaar waren, sommige ervan terug opgepikt door een andere uitgeverij of in een verbeterd jasje.
- Blauwbloezen 18
- Blauwbloezen 20
- Blauwbloezen 21
- Blauwbloezen 41
- Blauwbloezen 43
- Blauwbloezen 51
- Blauwbloezen 53
- Blauwbloezen 54
- Cédric 9
- Cédric 18
- Durango 4 SC
- Durango 5 SC

Segrelles bekijk je vooral voor de indrukwekkend geschilderde plaatjes, een samenstelling van mini-illustraties. Net door die techniek op doek gaat het er minutieus en statisch aan toe, dus echte dynamische actie moet je niet van de artiest verwachten. Het verhaal is dan ook behoorlijk flinterdun en wordt gedragen door een gracieuze grafiek. En toch blijkt de cirkel van Het offer mooi rond te zijn. Segrellles heeft een macabere climax in petto. Voor heroïsche daden moet je bij De Huurling zijn. Altijd knap.
- Huurling Definitieve editie, De 4
- Huurling Definitieve editie, De 4 LX
- Jommeke 7
- Jommeke 74
- Jommeke 101
- Jommeke 116
- Jommeke 145
- Jommeke 149
- Jommeke 176
- Jommeke 190
- Jommeke 208
- Jommeke 219
- Jommeke 237
- Jommeke 250
- Lucky Luke 40 (new look)
- Lucky Luke 53 (new look)

Het is en blijft wennen, die artificiële toevoeging van kleur. Trekt dit nieuwe lezers over de schreef? Echt overtuigend is het alvast niet. Gelukkig blijft het verhaal overeind. De chaotische opeenstapeling van alle penibele situaties waarin Nero en consorten in terechtkomen, je vergeeft het Sleen. Ze belanden van de ene onwaarschijnlijkheid in de andere op zo'n ongedisciplineerde manier dat het aanvaardbaar wordt. Sleen werkte in recordtempo aan deze krantenstrip waardoor de grote coherentie soms ver zoek is. En toch, ja toch, blijft de auteur volledig bij de pinken door geregeld oude elementen op te rakelen, verwijzend naar wat reeds gebeurde. Of running gags uitbuitend, op 52 pagina's geeft dat tal van mogelijkheden. Tuizentfloot, Meneer en Madam Pheip, Petoetje en Nero, zo'n talrijke cast die met veel expressie uitstekend op elkaar inspeelt. De granaatslikker is grappig, onnozel, inventief en als geheel een uitstekende strip. Sleen bewijst dat je op een kale, desolate plek heel wat kan vertellen.
- Nero - De premières 7
- Nero - De premières 7 LX

Had scenarist Runberg Kleokalt, Mezoke, Ifken en Schwigo Morrs echt niet gewoon Jan, Piet, Joris en Corneel kunnen noemen? De complexiteit van al die namen en personages maakte het er niet makkelijker om. Wie behoort tot welke groep? Waar komt deze of gene vandaan? Toch heb je daar uiteindelijk niet zo'n last van. Wat in het eerste deel moeilijk lag -eveneens de namen van rassen, planeten en figuren- ebt hier weg doordat alles zich concentreert rond de ultieme confrontatie. Je voelt de dreiging gaandeweg groeien, de spanning stijgt ten top en de climax is bevredigend. Orbital 2 is een spannende actiestrip met mooi tekenwerk, vooral wanneer Pelle explosieve silhouetten toont bij lichtgevende uitbarstingen.
- Orbital 1 HC
- Orbital 2 HC
- Orbital 3 HC
- Orbital 4 HC
- Orbital 1 SC
- Orbital 2 SC

Als er één goede reden is om dit te kopen, dan kom je terecht bij Pellé's schitterende schilderijen. Neem al de kleurtonen en het minutieuze decorwerk dat verfijnd een stad weergeeft op de achtergrond, je vergaapt je aan de pagina's 8 en 9. Zelfs voor een niet-realist dwingt Pellé respect af voor de combinatie van pagina-opbouw, dynamisme, de filmische decoupage en de levensechte aliens en mensen. Orbital leeft, dat is zo klaar als een klontje. Daarbovenop mogen we ook genieten van een spannende plot waarbij de interplanetaire vrede bedreigd wordt door 'wezens' die er niet bij gebaat zijn dat het in het heelal er rustig aan toegaat. Hopelijk moeten we géén twee jaar wachten op het vervolg, want dit vraagt om snel méér.
- Orbital 3 SC
- Orbital 4 SC
- Pirates of the Caribbean 2
- Pirates of the Caribbean 3

Vijfentwintig stripbesprekingen 2017 (501 tot en met 525)

Hugo Cassavetti haalt alles uit de kast om de drie albums te analyseren. Hij had gerust nog verder mogen gaan met het bejubelen van deze cruciale albums. Wie was Generaal Geelkop in het echt? In hoeverre weerspiegelt hij het karakter van Custer. Hoe de strip evolueert, als een docent grijpt de dossierschrijver enkele voorbeelden aan (die gerust in de bijlage opgenomen mochten worden), je hoopt dat een andere artiest ooit rechtstaat om Girauds genialiteit met nog concretere feiten te bevestigen. Over Generaal Geelkop: Blueberry drijft de spanning met zijn overste steeds verder op de spits. De rebel versus de gezagvoerder die onverzettelijk en ten koste van alles zijn dodelijke wil wil doordrijven. Tot in den treure toe, zo erg zelfs dat het irriteert. Moet je echt zo lang wachten op gerechtigheid terwijl Blueberry zich ondertussen uit de naad werkt om net dat stuk crapuul voor verder onheil te behoeden. Tussen discipline en verraad, waar ligt de grens. Generaal Geelkop, een enerverend man in een enerverende achtervolgingsstrip. Over De mijn van Prosit: een klassiek voorbeeld van het Avontuur met een grote A. Klasse hoe in een vrij klassieke periode Charlier en vooral Giraud de traditionele conventies doorbreken en zich -ondanks het keurslijf van de 'brave' western- geëngageerd uiten met een rebelse ex-soldaat die discipline afzweert en toch de functie van sheriff uitvoert! De babelzieke Charlier blijft praatgraag het verloop van het verhaal met uitweidingen ondersteunen, je zal alles geweten hebben. En Giraud, die lijkt over het hele speelveld te vliegen om elke beweging van eender welke hoek te kunnen 'filmen'. Da's pas tekenwerk met ballen, al is Giraud af en toe inconsequent en lijkt Mike Blueberry de ene keer te afgelikt, (pagina 10, kaders 4-5) tegenover de karakterkop naar het einde. De mijn van Prosit, een pioniersverhaal met echte smeerlappen in de hoofdrol. En over Het spook van de goudmijn: Giraud groeit zienderogen en bloeit bewonderenswaardig verder open. Composities en cameraspel, de regisseur heeft de touwtjes strak in handen. Alsof Charlier ten dienste staat van de tekenaar (terwijl je zou veronderstellen dat het omgekeerde waar is) met een dramatische climax tot gevolg. Terwijl je nu zou zeggen dat de strip wars staat van clichématige gebeurtenissen, moet je cultuurhistorisch onderschrijven dat Giraud en Charlier anno 1972 hun tijd ver vooruit waren. Toen cowboys nog echte cowboys waren en in de bergen niet zeurden over gebroken ruggen en op elkaar gingen liggen!
- Amoras, De kronieken van 2
- Amoras, De kronieken van 2 LX (linnen)
- Amoras, De kronieken van 2 LX (semileer)
- Blueberry Integraal 4
- Bouncer Integraal 4

Eindelijk de Griffo die je graag wil zien: in een historisch kader (hoewel Golden Dogs dat ook had, uitstekend begeleid qua inkleuring. Het verhaal leunt akelig genoeg bij het eerste deel van Spiegelingen aan. De schrijver met een mogelijks gespleten persoonlijkheid die een gevaar voor het eigen leven vormt. Met die dualiteit wordt handig intrigerend gespeeld. Is het echt of slechts een hersenspinsel? Rodolphes afhandeling is misschien wat gemakzuchtig, het bevredigt de nieuwsgierigheid. Genieten is het van Griffo's tekeningen in een uiterst toepasselijke achtergrond. In de Nederlandse vertaling meteen twee delen gebundeld, je krijgt geen plaspauze en mag meteen verder duiken in de verdoken uitspattingen van Dickens.
- Dickens & Dickens Integraal

Het eiland is meer dan een thriller. Een gesloten gemeenschap, veilig afgezonderd van de vijandige buitenwereld, krijgt plotsklaps toch bezoek. Terwijl je denkt dat deze persoon, militair zelfs, een geheim meedraagt, blijkt niets te zijn zoals het is. Het eiland is een psychologische thriller over een aards paradijs dat niet enkel van buitenaf bedreigd wordt, inherent zijn er tegenstrijdigheden die voor extra spanning zorgen. Een beetje Shakespeariaans, interessant voer om de ontwikkeling van de personages te analyseren. Lorenzo Palloni werkt het goed uit. Grafisch is de artiest minder sterk, weinig handvast, anatomisch niet altijd even correct, eerder ruw alsof het een storyboard betreft. Maar het tekort aan esthetisch raffinement compenseert hij met ijzersterke kleuren die de eilandvertaling extra pigment geeft. Het eiland, een plek waar je niet graag wil stranden.
- Eiland, Het
- Ekhö 6 SC
- Ekhö 6 HC

Je zou denken dat Filip & Mathilde enkel overleeft bij de gratie van de vele cameo's in het boek. Neem bijvoorbeeld de cover: naast Manneken Pis en de Koninklijke familie ook de karikaturen van Jacques Brel en Toots Thielemans op de cover. Niets is minder waar. Zelfs zonder bekende gezichten heeft Cambré de juiste balans gevonden en vormen de huiselijke beslommeringen van een koningspaar een afspiegeling van wat jan modaal ook dagdagelijks meemaken. De verzuchtingen in het gezin, op een iets majestatischere schaal. Grappig. Vallen her en der te herkennen: Conchita Wurst (pagina 4, kader 9), Sandra Kim (4-4), Charles Michel (4-9), Willem-Alexander en Maxima (5-10), Clifton (8-4), John Cleese (8-6), Mick Jagger en Keith Richards (8-7), Poetin en Merkel (15), Trump (21-9, 34-1), Jani (29-3), Delphine Boël (43-9), de regering (47-9), Biebel (47-9). Nog een pluspunt: met vaste inkter Frodo De Decker zit er uniformiteit in het album.
- Filip en Mathilde 2

In de categorie sublieme verzinsels overtreffen Midam, Adam en Patelin zich. Behoorlijk seksistisch tonen de heren aan hoe het denkpatroon verschilt tussen mannen en vrouwen. Hoe de ene zus bedoelt terwijl de andere totaal iets anders wil zeggen. Is de avatar uit Game Over zo gemodelleerd volgens het masculiene patroon en hoort de vrouw enkel achter het fornuis, goed voor de was en de plas (pagina 4, de strijkplank). Met feminisme valt zeker niet te spotten. En om de situatie nog erger op de spits te drijven, is zij precies de vertegenwoordiging van het domme blondje. In welk onheil stort ze hem nu weer? Probeer eens niet te lachen, gieren of te gniffelen tijdens deze very bad trip.
- Game Over 15
- Geheime Driehoek, De - Lacrima Christi 2

Zonder Otomo de loef te willen afsteken, creëert Reynès zijn eigen Akira. Kinderen waarop geëxperimenteerd wordt om hun speciale krachten te ontwikkelen, het kan catastrofale gevolgen hebben. Een eeuwenoude beschaving ligt ervan aan de basis, een ontevreden potentiële opvolger legt zich niet neer bij de keuze van de ware. Dan merk je pas hoe explosief iemand kan zijn. Zesenvijftig bladzijden actie en avontuur in een harmonieus geheel, helaas niet in een harmonieuze wereld. Zeer mooi en efficiënt getekend met dito inkleuringen van Reynès (en Vernay).
- Harmony 3 ****
- Hel, De avonturen van 2 SC
- Hel, De avonturen van 2 Dossiereditie
- Janitor, De 5
- Minimensjes Integraal, De 2

Lax laat je net iets te veel in het ongewisse. Toch zeker wat betreft het lot en de drijfveer van Ousmane. Zijn pad werd niet klaar en duidelijk uitgestippeld en lijkt als passant slechts een kleine bijrol te spelen. Nochtans slorpte zijn verschijning een groot deel van de eerste episode op. Bizar. De focus ligt dus meer op hetgeen er met Jean gebeurt. En daar schiet Lax wel treffend raak. Schrijnend onderga je zijn lijdensweg, het optimisme dat gefnuikt wordt. En in tegenstelling tot Paths of Glory gaan de auteurs verder. Veel verder. Moederland wordt daardoor een eerherstel voor allen die onterecht veroordeeld werden. Voor al degenen die de gruwel en ondoordachte beslissingen van hogerhand moesten opvolgen, tegen wil en dank, en bij de minste weigering aan de schandpaal werden genageld tot de dood erop volgde. Wat een intensiteit. Blier vertoeft tussen Loisel en Vincent. De ene een klasse te hoog door zijn elegante sierlijkheid, de andere uit de lagere regionen door zijn slordige losheid. Twijfelde je bij deel 1 nog, met deze tweede schiet Lax in de roos en raakt je diep in het hart.
- Moederland 1
- Moederland 2

Eigenlijk voert Kraehn het vervolg perfect uit, het is alsof je terug naar een oude aflevering van Tramp kijkt, zo getrouw is zijn opvolging. Alleen haalt Jusseaume het allerbeste uit zichzelf en verheft dit - (eerste gedeelte van het) album als zijnde een testament - tot een nog hoger niveau. Wat zijn die tekeningen o zo wondermooi: de bloedrode hemel (pagina's 30 en 31), de deinende zee (9-1), de elegante stilering van de personages die bijna Corto Maltese-achtige proporties aannemen. Het doet pijn om van zo'n groot tekenaar afscheid te nemen. Jammer dat hij de cover ook niet kon schilderen (zachte potloodlijnen in de kleurvlakken). Het interview achterin legt de ziel van deze driedelige Storm op komst bloot. Kraehn heeft het uitstekend gecombineerd: drama, thriller, romantiek, liefde en verraad. Wuthering Heights op zee.
- Tramp 11
- U-Boot 3
- Vasco 27
- Warship Jolly Roger 1
- Warship Jolly Roger 2

Erg eervol, op de cover staat niet eens de naam van de artiest. Michaud is zo'n kind van de Bourgeon-school: rauw realistisch in een historische context. Dus dat past perfect bij deze geschiedkundige inslag. Artistiek alvast geslaagd. De concurrentie echter met het veel modernere Notre Dame waarin de actualisering ervoor zorgde dat het tijdloos is, maakt deze versie stoffig en oubollig. Tragisch fataal schuwt Victor Hugo de ontreddering niet. Iedereen komt wel op zijn of haar manier onvoorzien aan zijn eind. Literair heb je alvast niet de indruk iets lyrisch te lezen, maar als spiegel van de menselijke ziel in een fatalistische omgeving kan dit drama wel tellen. Michaud geeft dat duidelijk weer.
- wereldliteratuur in strip - De klokkenluider van de Notre Dame ***½

De geschiedenis van Het B-Gevaar (16): 9 maart 1996 - Dieter Comès

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
Op 9 maart 1996 kwam Dieter Comès langs om zijn album Het huis waar de bomen dromen te promoten.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (15): 18 juni 1999 - Minck Oosterveer

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
Op 18 juni 1999 kwam Minck Oosterveer langs om zijn albums van Zodiak te promoten.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (14): 1 september 1995 - Bernard Capo

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
Op 1 september 1995 kwam Bernard Capo langs om zijn albums van Loïc Francoeur te promoten.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (13): 17 december 1994 - Ersel

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
Op 17 december 1994 kwam Ersel langs om zijn albums van De Pioniers van de Nieuwe Wereld te promoten.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (12): 1999 - Philippe Jarbinet

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
In 1999 kwam Philippe Jarbinet langs om zijn albums van Max te promoten.

Vijfentwintig stripbesprekingen 2017 (476 tot en met 500)

Je leest een Leo en toch is het geen Leo. Zo veel dynamischer getekend en ook beweeglijker van pagina-indeling. Bovendien hebben de personages meer volume en zijn ze minder tweedimensionaal. Waar Rodolphe en Leo je ook mee naartoe voeren, Kenya, Namibia of Amazonia, ze met plezier volgen doe je toch. Is the truth out there? Amazoniamusant.
- Agent 327 2 HC
- Agent 327 2 SC
- Amazonia 2
- Atalante De Legende 8

Eindelijk iets van Alex Maleev vertaald. Het is dan misschien niet zijn beste (lees mooiste) werk, de tekeningen zijn iets afgezwakt, gemakzuchtiger, toch stijgt zijn bijdrage boven de middenmoot uit. Krikt hij Gregg Hurwitz' scenario extra de hoogte in? Feit is dat de invulling van Clayface de man op de kaart zet, een gek met een grondige reden, de uitgestotene die gezien wil worden. Batman bekampt niet alleen zijn tegenstanders, hij ontleedt ze bovendien ook. Dankzij een grondige analyse de psyche en de ziel doorgronden, alleen zo kan je hen verstaan annex verslaan. De wisselwerking met commissaris Gordon is top (een **** waard). Daarna volgt het tweeluik Sprakeloos en Duistere engel, het eerste deel behorend tot de originele uitdaging binnen de uitgeverij om binnen elke stripreeks van hun fonds een woordloze episode op te voeren. Zonder tekst weet Hurwitz toch klaar en duidelijk zijn vluchteling/inwijkeling-verhaal te vertellen. Hoe illegalen uitgebuit worden. Gelukkig komt Bats tussenbeide. De grafiek is helaas niet groots, wel efficiënt en daardoor niet storend (***½). Bombastischer en strak in het pak is Ethan Van Sciver, afgelikt het mindere buitenbeentje. Het is wederom de scenarist die evenwicht brengt en aldus heeft de Manbat-vete toch iets verrassends te bieden (***). Interessante verwijzingen in deeltje 24: Munch (plaat 16) en The Killing (17, kader 2).
- Batman 5 The Dark Knight 4 Klei

Djief pikt er niet de makkelijkste materie uit om aan het papier toe te vertrouwen. Theater, vaudeville, cabaret, dat beweegt, dat danst én dat zingt. Hoe breng je zoiets over? De artiest probeert hardnekkig, hij slaagt er niet in. Treft hem schuld? Schuld is hier niet het juiste woord gezien de levensverwachtingen en de negatieve spiraal waarin Chapman's Paradise zich bevindt, lijkt het net doelbewust dat de auteur kiest om die magie niet over te brengen. En toch is Broadway wonderlijk mooi. De dames zijn zo sierlijk elegant, de glitter en glamour stralen van het papier, de droefenis zet steeds een domper op de voorziene euforie. Dus wacht je op de wederopstanding wanneer het spektakel in het vervolg hopelijk openbarst. Zelfs al heb je nu nog niet de grootse show, glamoureus is Broadway op zijn minst. Zo elegant.
- Broadway - Een straat in Amerika 1

Een echte steampunk-actiethriller opgesplitst in twee delen, al laten de auteurs duidelijk het deurtje open om te kunnen vervolgen. Het eerste deel leest rommelig en vergt toch enige concentratie om de draad niet te verliezen. Door het volgen van verschillende protagonisten op even verschillende locaties blijft het aftasten wie qan welke zijde staat. Jean-Baptiste Hostache weet van wanten en pakt vooral uit met getemperde en zeer sfeervolle kleuren. Het werk aan de kade (pagina's 20-21) met de kist in de lucht hangend, de nachtelijke scènes of de storm op zee, het maskeert zijn iets beperktere kunnen om mensen menselijk weer te geven. De imposante pre-Transformers-verschijning is des te imposanter. Het open einde nodigt meteen uit. Spannend.
- Clockworx 1
- Clockworx 2

De geest van Tolkien waart rond in dit grootse epos. Qua grandeur kan er weinig tegen op. Het verschrikkelijke leger, de koelbloedige vijand, de meest onverschrokken strijder, de ongenaakbare moed, de onovertroffen vriendschap, het misselijkmakende verraad. Bezwerend vol clichés en toch verrassend. Neen, de strijd is nog niet ten einde. Kastennroc komt traag op gang en eindigt in een explosie van geweld. Pathos op zijn best.
- Elfen 11 HC
- Elfen 11 SC

Bravo Morvan, je blijft bevestigen. Bravo Buchet, je uitzonderlijk talent verzekert ee, originele invulling. Dit is tenminste schience fiction van de éénentwintigste eeuw. Ook al ben je wel even de kluts kwijt, want hoe verging het Nävis in de vorige aflevering ook alweer? Geen nood, zonder of met, je blijft onwetend, net omdat Morvan blijft opbouwen. Tegenstanders worden medestanders, medestanders blijken ineens terug vijanden te zijn! Buchet en Morvan razen toepasselijk door de race en ontsluiten stelselmatig enkele geheimen. Helaas is het wederom wachten op de finale ontknoping in deel 14 van deze illegale wedstrijd. Brood en spelen voor het gepeupel ten koste van de moderne gladiatoren.
- Konvooi 13
- Lance Crow Dog Integraal
- Moebius De ogen van de kat
- Moebius De ogen van de kat LX
- Ravian Integraal 3

Wanneer de teksten en dialogen zo vlot, ritmisch of zelfs lyrisch geschreven zijn (ook in vertaling) dan vormen de lange of wollige passages geen struikelblok. Ayroles schrijft natuurlijk en laat de theatraliteit zijn gang gaan. Dat wat betreft de literaire capaciteiten, want Sabels en Galjoenen heeft nog een andere extra troef: die fantastische fantasie van de auteur, even fenomenaal gevisualiseerd door Masbou. Zelfs al is het na een verschijningshiaat (hoe lang geleden verscheen het vorige deel niet?), het plezier en de schoonheid waarmee de auteurs jou prikkelen zijn antipretbedervers. Tegenslagen horen hier niet thuis. Leve de euforie! Leve het schouwtoneel.
- Sabels en Galjoenen 9
- Smikkelen & smullen 1

Carlos Puerta speelt met vuur. Wie herken je nadrukkelijk als zogezegd kameraad Friedrich maar eerder de opponent van Manfred von Richthofen? Benedict Cumberbatch heeft nu ook zijn striprol te pakken. Die expressieve kop is er één uit de duizend. Hoe zit dat nu met het portretrecht? Desalniettemin toch petje af voor het fotorealistisch werk, al die retouches en photoshopgepruts vergt eveneens monnikenwerk. De Rode Baron die zich door het wegblijven van zijn speciale krachten menselijker voelt, dan pas merk je dat die telekinetische hocus pocus nooit nodig was. Donjons en draken, gelukkig geen draak van een strip, wel fascinerend. Een mooi beeld wanneer er over het stadhuis van Cambrai gevlogen wordt (pagina 28).
- Rode Baron, De 3 HC
- Rode Baron, De 3 SC
- Tessa Intergalactische Agente 7

De prijs van een album (7.95 euro) maal drie, dus de integrale uitgave komt op hetzelfde neer. Helaas doet Dargaud geen extra moeite om de bundel op te smukken met een deftig dossier. Een introbrief van Rodolphe en drie pagina's schetsvarianten van de covers? Povertjes. Over De vallei van de angst: geen geluk voor eenzaat Trent. Alsof het geleden leed niet voldoende is, 'mag' hij nu ook de held gaan spelen voor de vrouw waar hij een oogje op had. Hoe wreed is het lot. De strip is het mooist wanneer de knalrode mountie door het witte sneeuwlandschap zwerft. Prachtig hoe de kleuren van Alluard afsteken. Rodolphe en Leo trachten te variëren, ze komen vast te zitten in het melige. Een strip met een enorme emotionele en psychologische geladenheid. Over Wild Bill: niet Wild Bill Hickok, wel de gelijkaardig uitziende Wild Bill Turkey speelt als een kalkoen in dit vijfde deel. Het is het verhaal zoals je het kent uit My name is nobody, de oude revolverheld die vreest dan zijn nefast eindigende nachtmerrie bewaarheid zal worden: het laatste duel waarin je het onderspit moet delven. Voorspelbaar en toch verrassend. Leo's stijl leent zich moeilijk voor emoties. En over Land zonder zon: desolaatheid troef met Trent die vecht tegen zijn demonen, de eenzaamheid voorop. Nochtans heeft hij er als vluchtweg zelf voor gekozen. Ondanks de winterse kou straalt Trent als een warme glinsterende ster in dit Land zonder zon. Leo en baby's annex kinderen, het is een combinatie die niet helemaal geslaagd is.
- Trent Integraal 2
- Urbanus Speciaal 15
- Vikings 1
- Warcraft Broederschap van drie
- Wielergek! 12

De geschiedenis van Het B-Gevaar (11): augustus 1995 - Marc Bruyninx

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de auteurs die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die luisterrijke periode zoal optrommelde. Een stukje geschiedenis.
In augustus 1995 kwam Marc Bruyninx langs om zijn albums van Max te promoten.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (10): 1 september 1995 - Curd Ridel

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
Op 1 september 1995 kwam Curd Ridel langs om zijn albums van Angela en René, De Gowap en Tandoori te promoten. Wie herinnert zich nog het avondje op restaurant met toepasselijk op het menu: Chicken Tandoori!

De geschiedenis van Het B-Gevaar (9): september 1994 - René Hausman

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
In september 1994 kwam de aimabele René Hausman langs om zijn albums uit de collectie Vrije Vlucht te promoten. Een hartelijk mens!

De geschiedenis van Het B-Gevaar (8): 26 april 1996 - Annie Goetzinger

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
Op 26 april 1996 kwam Annie Goetzinger langs om haar album De Blanke Sultane in de collectie Beeldroman te promoten. Een klassedame.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (7): mei 1996 - Philippe Foerster

In maart 1993 opende Het B-Gevaar in de Greepstraat 15 te Brussel de deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag in de iconische Beenhouwersstraat op het nummer 59! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 dan organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in de Belgische hoofdstad in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
In mei 1996 kwam Philippe Foerster langs om zijn album Styx op scenario van Andreas te promoten. Zelf waren we al fan van zijn Starbuck.

Vijfentwintig stripbesprekingen 2017 (451 tot en met 475)

Zen met een korrel zout: kom tot rust met de nodige meditatie. Wat als de meester zelf zich zo opwindt? Hoe moet deze zich dan kalmeren! Het notitieboek geeft de auteurs de mogelijkheid verschillende genres te beoefenen: SF, film noir, superhelden, high school romantiek, oertijd. Kortom de inspirerende rol van literatuur met een zeer mooie ontknoping. Kort geding: gerechtelijke dwalingen best juridisch inkorten. Soms iets snel afhandelen levert niet het gewenste resultaat op. En Een eivol eiland toont dat de Angry Birds net als de mens toch een soort van kuddegeest kennen. Angry Birds Movie Comicsstijgt ver boven de eerste reeks uit. Leesbaarder, inhoudelijk sterk, mooi getekend en intelligent.
- 24 uren van Le Mans 1 HC
- 24 uren van Le Mans 1 SC
- Agent 327 5 HC
- Agent 327 5 SC
- Angry Birds Movie comics 3

Waar haalt Gomez het geduld en de precisie vandaan om zo accuraat, levendig, karaktervol en realistisch te tekenen? Niet enkel de verbeten en expressieve gelaatsuitdrukkingen imponeren, in de decors is hij even gedetailleerd met imposante kerkportalen en verfijnd geringde maliënkolders. En om die grandeur extra glans te geven beweegt hij voortdurend met de camera en wisselt voortdurend naar ongewone perspectieven zonder dat het artificieel lijkt. Visueel zit het meer dan snor. Delalande en Mogavino blijven babbelziek en verplichten Gomez rekening te houden met tonnen tekst. Incorporeren doet hij op zo'n vanzelfsprekende manier dat je het lief en leed van de getormenteerde Eleonora voor waar aanneemt. Begripvol weet je dat het een verstandige keuze was om het verhaal niet in drie delen te prangen. Zij verlevendigen de middeleeuwse perikelen van de Aquitaanse hertogin. Een bonuspunt voor inkleurder José Luis Rio.
- Bloedkoninginnen Eleonora De zwarte legende 4
- Doomsday 3
- F.C. de Kampioenen 95

Wow. Ineens al een hele stap vooruit. De spraak van de holbewoners is immers vrij snel verder ontwikkeld. Jammer, Bocquet laat daar een (educatieve) uitdaging bij de jonge lezers liggen. Gelukkig verliest de strip niets van haar pluimen. De vuurdoop blijft even leuk, soms zelfs hilarisch met een jongen die ineens veel sneller volwassen wordt dan gepland. Brice Cossu tekent naar beste kunnen: functioneel sterk. Twee delen gelijktijdig verschenen, je kan nu al niet wachten op het vervolg.
- FRNK 2
- Garfield Pocket (kleur) 100
- grote zeeslagen, De 2 Trafalgar

Beschuldig Roelof Wijtsma van grafisch minimalisme, diens tekeningen zijn rudimentair, alsof ze zonder schets aan het papier worden toevertrouwd. Net iets meer uitgewerkt dan een filmisch storyboard. Maar die aanpak zorgt er wel voor dat je meer dan anderhalf album krijgt voor de prijs van ééntje. Wijtsma kiest voor dynamiek en visuele vertelling zonder er al te veel woorden aan vuil te maken. Tijd dus om dit talent te ontdekken. Complexloos avontuur in deze menslievende context (gemaakt in opdracht van Christelijke Tijdschriften NV) dat effectief humane waarden promoot zonder het uit te braken. Koop daarom deze Thorgal op jongerenmaat (trouwens zonder de interstellaire poeha) zodat Wijtsma al meteen aan het volgende verhaal kan beginnen. Als de wereld gered wordt, komt dat door de idealistische jongeren!
- Ivo en de Vikingszoon 3

In het spoor van De oorlog van de Lulu's verplaatsen Dugomier en Ers zich in de geestestoestand van jongeren tijdens de oorlog. Hoe ervaren zij deze onaangenaam opgedrongen situatie, minder naïef dan je zou denken. Kan het dat hun bevattingsvermogen reeds zo ontwikkeld is (weg met de kinderlijke onschuld) dat ze op termijn het eigenzinnige initiatief nemen om zich tegen de bezetters te verzetten. Idealistisch en misschien nogal overdreven overmoedig, toch sympathiseer je met deze twee jongens en het meisje. Knap ook dat aandacht wordt besteed aan de gevolgen van hun acties, iets waar je (of ze) in eerste instantie niet aan denkt. Een goed begin.
- Kinderen in het verzet 1
- laatste grens, De 4

Bouzard mag in de voetsporen treden van Matthieu Bonhomme door zelf een eigenzinnige invulling van Lucky Luke te geven. Na Bonhommes glansprestatie is het welhaast onmogelijk om eenzelfde respect af te dwingen. Met De moordenaar van Lucky Luke leverde deze laatste zo'n hoog niveau af (zowel inhoudelijk als artistiek) dat je van goede huize moet zijn om dat enigszins te benaderen, laat staan evenaren. En aangezien Bouzard tot de Franse non-school behoort, het hanteren van een losse, simplistische, nihilistische stijl (Blutch, Trondheim en zelfs een vleugje Cromheecke) klasseer je jezelf in een totaal ander segment. Je beseft meteen een andere, minder My name is nobody-achtig geladen sfeer op het stripbord te krijgen. Nochtans met goede, originele ideeën (het verhaspelen van de clichés) blijft het boek fris. De verbroken relatie tussen zonderling Luke en zijn apathische paard voorop. Helaas is er die stijlkundige discrepantie die zorgt voor een gebrek aan waardering (waarom het grote plaatje op pagina 34?). Jolly Jumper antwoordt niet meer, zet even de visuele schroom opzij en geniet van het psychologische spel van het getormenteerde paard.
- Lucky Luke door Bouzard Jolly Jump
- Oorlog der werelden, de 1
- Oorlog der werelden, de 2
- Piet Pienter en Bert Bibber - 't Mannekesblad 27

Willem Ritstier en Roelof Wijtsma zorgen er inderdaad voor dat Roel Dijkstra's thuiskomst hartelijk en herklenbaar is. Met een familiaal gevoel schrijft Ritstier een bescheiden thriller die geloofwaardig kan zijn. Het niet betrekken van de politie zie je door de vingers, voor de rest is alles levensecht. Dat wordt vooral bewerkstelligd door het schitterende tekenwerk van Roelof Wijtsma. Karaktervol, uitdagend (niet traditioneel met brave camerastandpunten) en actievol. Noodzakelijk stelt hij een papieren voetbalmatch levensecht voor. Met Thuisfront scoren Ritstier en Wijtsma.
- Roel Dijkstra 1 HC
- Roel Dijkstra 1 SC
- Rooie Oortjes 48
- Steven Sterk Integraal 2

Uitgever Hum is iets te overmoedig door meteen na de release van Jordi Bernets Tex Willer een andere uit te brengen. De krachtdadige versie van Bernet valt niet te evenaren. Nochtans is Massimo Rotundo eveneens een klassebak. Zijn inkting is veel beheerster, eleganter, minder ruw. Iets te clean voor de donkere scènes, maar wel extra passend bij Miss Hood. De inkt vloeit rijkelijk, net als het bloed. Schrijver Pasquale Ruju is het type van de rauwe cowboystrip. Tex Willer grijpt hierin veel sneller naar de wapens, is geen doetje en laat recht waar nodig meteen geschieden. Tweehonderdzesentwintig clichépagina's, maar dan wel van de vermakelijke soort!
- Tew Willer Classics 8

Een leuke detective, Sherlock Holmes waardig. Hoe zullen Djian en Legrand Holmes bij elk nieuw avontuur op de achtergrond plaatsen, een bijfiguur die uiteindelijk toch nog spiritueel een hoofdrol speelt, merk de ontwikkeling op het einde van dit deel op. Politiek geweven met spionage, liefde en vriendschap gekoppeld aan verraad en haat. Djian en Legrand staan stevig in de schoenen en meten zich met Conan Doyle. Tekenaar Etien weet uitmuntend sfeer weer te geven, mede dankzij de passende kleuren (het nachtelijk blauw vanaf pagina 46). De groezelige decors maken het 19de eeuwse Londen echt. Alleen jammer dat hij voor de personages een eentonige lijn gebruikt en amper de inkt laat vloeien. Gelukkig voor het verhaal geen pretbederver.
- vier van Baker Street, De 2 SC
- vier van Baker Street, De 2 HC

De geschiedenis van Het B-Gevaar (6): 24 april 1995 - Olivier Grenson

In maart 1993 opende Het B-Gevaar zijn deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in Brussel in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
Op 24 april 1995 kwam Olivier Grenson langs om zijn boeken van Carland Cross te promoten. Grenson zou daarna nog bekender worden met Niklos Koda en de tweeluiken gerealiseerd respectievelijk voor de collecties Vrije Vlucht en Getekend.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (5): 18 maart 1996 - Ken Broeders

In maart 1993 opende Het B-Gevaar zijn deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in Brussel in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
Op 18 maart 1996 kwam Ken Broeders langs om zijn boeken van Tyndall te promoten. Over Cyrano:
Wat heb ik genoten
van de exploten
van Cyrano de Bergerac
en diens literaire aanpak
om Roxane te betoveren
en haar uiteindelijk te veroveren
baanbrekend
getekend
door Vlaming Ken Broeders
met diens variabele verfpoeders
kleurrijk in beeld gebracht
brengt hij onder de aandacht
dat wie eindeloos bemint
alle obstakels overwint
dat humor en plezier
het hart zet op een kier
voor vurige passie
als ware afrodisie
lees dit, ja zelfs met maten
want mocht succes niet baten
zou dit kunnen uitschijnen
als zijnde parels voor de zwijnen!

De geschiedenis van Het B-Gevaar (4): 2000 - Johan de Moor

In maart 1993 opende Het B-Gevaar zijn deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in Brussel in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
In 2000 kwam Johan de Moor nog een keer langs om zijn boeken Kobe de Koe te promoten. Over Een streek onder water: Staat wel aangegeven als nummer drie van de reeks, maar oorspronkelijk was dit het eerste deel dat in het Nederlands van Kobe de Koe werd uitgegeven. Voor wie van taal en literaire aspiraties houdt, is dit toch wel een absolute must. Aan de basis ligt Johan Anthierens, vertaler van dienst. Vertaler dekt echter de lading niet. Anthierens is transcriptor, verrijkend spelen met woorden, alliteraties ("had Bill, een boef van een big"), assonanties, rijmelarij en andere kleurrijke vervolledigingen. Een koeienvel (de oorspronkelijke titel Peaux de vache) wordt toepasselijker omgezet tot Een streek onder water, na lezing begrijp je de dubbelzinnigheid hiervan. En ondanks alle aandacht die de verbloemde taal zich toeëigent, vult deze ongemerkt de beelden en het verhaal aan. Ze maakt het geheel alleen maar grotesker, theatraler en gearticuleerder. Want welk effect zou het verhaal hebben gehad, moest de gladde jongen in het eerste deel niet vereenzelvigd worden met reclameman Noël Slangen? Wrang en vrij, deze afspiegeling van de mensenwereld in dierenhuiden (toch Peau de vache) slaat meermaals raak! Met Mobutu voorop.

De geschiedenis van Het B-Gevaar (3): 26 april 1996 - Pierre Bailly

In maart 1993 opende Het B-Gevaar zijn deuren. In maart 2018 viert Het B-Gevaar zijn 25ste verjaardag! Naar aanleiding van het grote stripfeest dat Het B-Gevaar op 8, 9, 10 en 11 maart 2018 organiseert, overlopen we alvast de activiteiten die de enige Nederlandstalige stripwinkel in Brussel in die lijsterrijke periode zoal organiseerde. Een stukje geschiedenis.
Op 26 april 1996 kwam Pierre Bailly langs om zijn boek Het seizoen van de palingen te promoten. Over De lokroep van de palingen: het kan inderdaad geen kwaad als je de achtergrondgeschiedenis uit Het seizoen van de palingen aan dit boekje koppelt. Dan weet je wie Louis is, ken je ze zijn achtergrond en begrijp je beter zijn terughoudendheid en verwondering, zijn beperkter taalgebruik. Louis is immers een simpele van geest. Dat surplus van de voorkenis is gelukkig niet strikt noodzakelijk om de ontdekking te vatten, want De lokroep van de palingen doet letterlijk de deur open van een nieuwe ruimte die je voorheen nog niet ontdekt had, of waar je al lang niet meer geweest bent en merkt dat er uitdagende klanken je als sirenes betoveren met hun melodieuze zinnen en alinea's: de boeken die in een gesloten omgeving je geest wereldlijk verruimen. Hoe eenvoudig de gebeurtenis die Lapière vertelt ook is, als literatuurliefhebber begrijp je de schoonheid ervan. Omdat het een vertaling is uit het Frans werd voor deze editie geopteerd om Nederlandstalige referenties logischerwijze te verwerken. Het maakt er een heerlijke zoektocht van om al die flarden tekst te herkennen: Multatuli's Max Havelaar, Hugo Claus' Het jaar van de kreeft, Elsschots Kaas, Paul van Ostaijen, Van de Vos Reynaert, Guido Gezelle, Louis Couperus en tal van anderen, zelfs citerend uit Nausicaä, V for Vendetta en zelfs Leonard Cohens The guest! Bovendien wordt deze novelle uitstekend ondersteund door de groezelige penseelstreken van Pierre Bailly. De grimmigheid verandert van vorm en wordt lichter, emotioneler tot alles spelenderwijs openbarst. Dat vertaalt zich ook in de typografie. Bailly letterde zelf de vertaling en bracht extra variatie in het visuele (met hier en daar een spellingsfoutje!). Voor al wie van boeken houdt: De lokroep van de palingen. Vluchtig, maar o zo mooi.