Je leest een Leo en toch is het geen Leo. Zo veel dynamischer getekend en ook beweeglijker van pagina-indeling. Bovendien hebben de personages meer volume en zijn ze minder tweedimensionaal. Waar Rodolphe en Leo je ook mee naartoe voeren, Kenya, Namibia of Amazonia, ze met plezier volgen doe je toch.
Is the truth out there? Amazoniamusant.
-
Agent 327 2 HC
-
Agent 327 2 SC
-
Amazonia 2
-
Atalante De Legende 8
Eindelijk iets van Alex Maleev vertaald. Het is dan misschien niet zijn beste (lees mooiste) werk, de tekeningen zijn iets afgezwakt, gemakzuchtiger, toch stijgt zijn bijdrage boven de middenmoot uit. Krikt hij Gregg Hurwitz' scenario extra de hoogte in? Feit is dat de invulling van Clayface de man op de kaart zet, een gek met een grondige reden, de uitgestotene die gezien wil worden. Batman bekampt niet alleen zijn tegenstanders, hij ontleedt ze bovendien ook. Dankzij een grondige analyse de psyche en de ziel doorgronden, alleen zo kan je hen verstaan annex verslaan. De wisselwerking met commissaris Gordon is top (een **** waard). Daarna volgt het tweeluik
Sprakeloos en
Duistere engel, het eerste deel behorend tot de originele uitdaging binnen de uitgeverij om binnen elke stripreeks van hun fonds een woordloze episode op te voeren. Zonder tekst weet Hurwitz toch klaar en duidelijk zijn vluchteling/inwijkeling-verhaal te vertellen. Hoe illegalen uitgebuit worden. Gelukkig komt Bats tussenbeide. De grafiek is helaas niet groots, wel efficiënt en daardoor niet storend (***½). Bombastischer en strak in het pak is Ethan Van Sciver, afgelikt het mindere buitenbeentje. Het is wederom de scenarist die evenwicht brengt en aldus heeft de Manbat-vete toch iets verrassends te bieden (***). Interessante verwijzingen in deeltje 24: Munch (plaat 16) en The Killing (17, kader 2).
-
Batman 5 The Dark Knight 4 Klei
Djief pikt er niet de makkelijkste materie uit om aan het papier toe te vertrouwen. Theater, vaudeville, cabaret, dat beweegt, dat danst én dat zingt. Hoe breng je zoiets over? De artiest probeert hardnekkig, hij slaagt er niet in. Treft hem schuld? Schuld is hier niet het juiste woord gezien de levensverwachtingen en de negatieve spiraal waarin Chapman's Paradise zich bevindt, lijkt het net doelbewust dat de auteur kiest om die magie niet over te brengen. En toch is
Broadway wonderlijk mooi. De dames zijn zo sierlijk elegant, de glitter en glamour stralen van het papier, de droefenis zet steeds een domper op de voorziene euforie. Dus wacht je op de wederopstanding wanneer het spektakel in het vervolg hopelijk openbarst. Zelfs al heb je nu nog niet de grootse show, glamoureus is
Broadway op zijn minst. Zo elegant.
-
Broadway - Een straat in Amerika 1
Een echte steampunk-actiethriller opgesplitst in twee delen, al laten de auteurs duidelijk het deurtje open om te kunnen vervolgen. Het eerste deel leest rommelig en vergt toch enige concentratie om de draad niet te verliezen. Door het volgen van verschillende protagonisten op even verschillende locaties blijft het aftasten wie qan welke zijde staat. Jean-Baptiste Hostache weet van wanten en pakt vooral uit met getemperde en zeer sfeervolle kleuren. Het werk aan de kade (pagina's 20-21) met de kist in de lucht hangend, de nachtelijke scènes of de storm op zee, het maskeert zijn iets beperktere kunnen om mensen menselijk weer te geven. De imposante pre-
Transformers-verschijning is des te imposanter. Het open einde nodigt meteen uit. Spannend.
-
Clockworx 1
-
Clockworx 2
De geest van Tolkien waart rond in dit grootse epos. Qua grandeur kan er weinig tegen op. Het verschrikkelijke leger, de koelbloedige vijand, de meest onverschrokken strijder, de ongenaakbare moed, de onovertroffen vriendschap, het misselijkmakende verraad. Bezwerend vol clichés en toch verrassend. Neen, de strijd is nog niet ten einde.
Kastennroc komt traag op gang en eindigt in een explosie van geweld. Pathos op zijn best.
-
Elfen 11 HC
-
Elfen 11 SC
Bravo Morvan, je blijft bevestigen. Bravo Buchet, je uitzonderlijk talent verzekert ee, originele invulling. Dit is tenminste schience fiction van de éénentwintigste eeuw. Ook al ben je wel even de kluts kwijt, want hoe verging het Nävis in de vorige aflevering ook alweer? Geen nood, zonder of met, je blijft onwetend, net omdat Morvan blijft opbouwen. Tegenstanders worden medestanders, medestanders blijken ineens terug vijanden te zijn! Buchet en Morvan razen toepasselijk door de race en ontsluiten stelselmatig enkele geheimen. Helaas is het wederom wachten op de finale ontknoping in deel 14 van deze illegale wedstrijd. Brood en spelen voor het gepeupel ten koste van de moderne gladiatoren.
-
Konvooi 13
-
Lance Crow Dog Integraal
-
Moebius De ogen van de kat
-
Moebius De ogen van de kat LX
-
Ravian Integraal 3
Wanneer de teksten en dialogen zo vlot, ritmisch of zelfs lyrisch geschreven zijn (ook in vertaling) dan vormen de lange of wollige passages geen struikelblok. Ayroles schrijft natuurlijk en laat de theatraliteit zijn gang gaan. Dat wat betreft de literaire capaciteiten, want
Sabels en Galjoenen heeft nog een andere extra troef: die fantastische fantasie van de auteur, even fenomenaal gevisualiseerd door Masbou. Zelfs al is het na een verschijningshiaat (hoe lang geleden verscheen het vorige deel niet?), het plezier en de schoonheid waarmee de auteurs jou prikkelen zijn antipretbedervers.
Tegenslagen horen hier niet thuis. Leve de euforie! Leve het schouwtoneel.
-
Sabels en Galjoenen 9
-
Smikkelen & smullen 1
Carlos Puerta speelt met vuur. Wie herken je nadrukkelijk als zogezegd kameraad Friedrich maar eerder de opponent van Manfred von Richthofen? Benedict Cumberbatch heeft nu ook zijn striprol te pakken. Die expressieve kop is er één uit de duizend. Hoe zit dat nu met het portretrecht? Desalniettemin toch petje af voor het fotorealistisch werk, al die retouches en photoshopgepruts vergt eveneens monnikenwerk.
De Rode Baron die zich door het wegblijven van zijn speciale krachten menselijker voelt, dan pas merk je dat die telekinetische hocus pocus nooit nodig was.
Donjons en draken, gelukkig geen draak van een strip, wel fascinerend. Een mooi beeld wanneer er over het stadhuis van Cambrai gevlogen wordt (pagina 28).
-
Rode Baron, De 3 HC
-
Rode Baron, De 3 SC
-
Tessa Intergalactische Agente 7
De prijs van een album (7.95 euro) maal drie, dus de integrale uitgave komt op hetzelfde neer. Helaas doet Dargaud geen extra moeite om de bundel op te smukken met een deftig dossier. Een introbrief van Rodolphe en drie pagina's schetsvarianten van de covers? Povertjes. Over
De vallei van de angst: geen geluk voor eenzaat Trent. Alsof het geleden leed niet voldoende is, 'mag' hij nu ook de held gaan spelen voor de vrouw waar hij een oogje op had. Hoe wreed is het lot. De strip is het mooist wanneer de knalrode mountie door het witte sneeuwlandschap zwerft. Prachtig hoe de kleuren van Alluard afsteken. Rodolphe en Leo trachten te variëren, ze komen vast te zitten in het melige. Een strip met een enorme emotionele en psychologische geladenheid. Over
Wild Bill: niet Wild Bill Hickok, wel de gelijkaardig uitziende Wild Bill Turkey speelt als een kalkoen in dit vijfde deel. Het is het verhaal zoals je het kent uit
My name is nobody, de oude revolverheld die vreest dan zijn nefast eindigende nachtmerrie bewaarheid zal worden: het laatste duel waarin je het onderspit moet delven. Voorspelbaar en toch verrassend. Leo's stijl leent zich moeilijk voor emoties. En over
Land zonder zon: desolaatheid troef met Trent die vecht tegen zijn demonen, de eenzaamheid voorop. Nochtans heeft hij er als vluchtweg zelf voor gekozen. Ondanks de winterse kou straalt Trent als een warme glinsterende ster in dit
Land zonder zon. Leo en baby's annex kinderen, het is een combinatie die niet helemaal geslaagd is.
-
Trent Integraal 2
-
Urbanus Speciaal 15
-
Vikings 1
-
Warcraft Broederschap van drie
-
Wielergek! 12
Geen opmerkingen:
Een reactie posten