Tramp of ramp voor Ayako

Het voordeel van de overvloedige productie die uitgeverij L aan de dag legt om het werk van Tezuka te verspreiden, is dat een zekere appreciatie volgt. Appreciatie voor Tezuka's diversiteit. Appreciatie voor de gewaagde aanpak. Appreciatie voor de herkenningspunten die naar boven komen drijven omdat je de patronen van Urasawa's vertelkunst erin terugvindt. Gewaagd is de vinger die diep in de wonde gestoken wordt als afspiegeling van een gestoorde maatschappij. Vlug veroordeel je de incestueuze gebruiken en machiavellistische autoriteit die zich laat gelden binnen de familie. Vanzelfsprekend: 'het zijn Japanners.' Niet noodzakelijk. De Vlaamsche boerenfilm (zelf afgeleid van de even Vlaamsche literatuur) kenmerkt zich door even grotesk inteeltgedrag. Met de patriarch die zich manifesteert en als een potentaat zijn wet aan de familie oplegt. Met achter zijn schouders de machtsstrijd om als begunsteling uit de bus te komen bij een eventuele testamentaire verdeling. Wreed en vreemd, beschamend en bezoedelend. Verloochenende familiewaarden. Wie vindt er uiteindelijk enige zielerust? En dat terwijl Ayako puur blijft: rein van geest, rein van lichaam. Fascinerend, da's het minste wat je kan zeggen. Sterk is de redactionele toevoeging achterin die Tezuka's werk in een historisch perspectief plaatst.
- Ayako 2 ****
- Blauwbloezen 21 **½
Sommige liedjes mogen blijven duren, trouwens net als sommige (boot)reizen. Kraehn spaart zijn beste scenario's voor bootsman Yann Calec en Jusseaume beloont telkens weer het geduld van de Tramp-volgeling (de duur tussen het verschijnen van twee albums neemt nogal wat tijd in beslag). Terwijl voorgaande cycli meerdere delen bevatten, beperkt Kraehn zijn detective voor een keer tot zesenvijftig bladzijden. Met die beperking in het achterhoofd weet je dat naar het einde toe de ontknoping moet volgen, dat terwijl je toch hoopt op een extra verlengstuk. Dit mooie liedje mag immers blijven duren! De spanningsopbouw is optimaal met het rivaliserende kamp dat Calec een stok in de wielen wil steken. Langzaamaan besef je dat de dreiging van elders komt, zo ingenieus houdt Kraehn je aan het lijntje. De ontknoping is geruststellend bevredigend. Net als Jusseaums tekeningen. Zijn karaktervol realisme toont mannen met een uitgelezen smoelwerk. Alsof ieder wel iets op de kerfstok heeft. Gevarieerd camerawerk met een schitterende belichting die de kleuren extra in de verf zet. Het enige minpunt is het te pas en te onpas gebruik van ingekleurde tekstkaders. Een patroon kan je hierin niet terugvinden, jammer. Gelukkig maar een lichte smet op een uitstekend boek.
- Tramp 10 ****