Het waanidee zindert nog steeds na, die eerste twee seizoenen zijn maar intro's. Pas na de derde en bij de vierde gaat de kwaliteit compleet opwaarts om unieke TV-cinema af te leveren. Ongetwijfeld omdat er in de beginfase die Baldwin (Daniel) rondloopt, Jon Polito iets te politiek correct gecast is (de Euro-American) en ster Ned Beatty overkwam als de uitgerangeerde filmacteur die nog schnabbelt na zijn pensioen. Volledig onterecht. Al hebben alle karakters nog niet hun exacte plekje ingenomen, als je de persoonlijkheden kent, dan zie je ze groeien. Of beter: dan merk je waar ze vandaan komen.
Het schitterende pleidooi van Pembleton die een moordenaar de cel inspreekt door zijn manipulerend betoog, terwijl de nieuwkomer hem aanklaagt de regeltjes overschreden te hebben. Die woede-uitbarsting van Braugher (Pembleton) toont net de gefrustreerde menselijkheid van het echt willen veranderen van het onrechtvaardige systeem (hoewel een rechtspraak zijn er allerhande poortjes om eraan te ontsnappen of voor strafvermindering).
Meneer zal eens even tonen hoe het moet: "What you will be privileged to witness will not be an interrogation, but an act of salesmanship - as silver-tongued and thieving as ever moved used cars, Florida swampland, or Bibles. But what I am selling is a long prison term, to a client who has no genuine use for the product."
Barry Levinson brengt een zeer levendige reconstructie van het werk te velde. Alsof je mee in de wagen zit, erop uit voor het volgende onderzoek.
Een absolute aanrader.
Homicide: Life on the Street. Seizoen 1. Aflevering 1. Gone for Goode. 1993.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten