Wanneer je innovatief experimenteert met bepaalde technieken en geluidseffecten, een mix verzorgt van verschillende stijlen (jazz-samba-mambo-klassiek-electro-koorzang) ondersteund door een poppie deuntje en pioniert terwijl anderen veilig commerciële paden bewandelen, is de kans groot dat je vooruitstrevendheid jaren na datum een averechts effect heeft.Juist door van twee walletjes te eten is de vertering nu in extremen te katalogeren. Het technisch geëxperimenteer met klanken leidt tot een ongehoorde geluidskakafonie waarbij geen enkele toegift wordt gedaan om enigszins melodieus over te komen. De periode van Moments in love is duidelijk voorbij, heeft de uitstap van ZTT-god Trevor Horn zo'n nare gevolgen gehad? Pas vanaf het vijfde nummer Ransom on the Sand is er rust en ademruimte. Strijkers rollen daarna over het digitale veld in Roller 1. Crusoe, A Day at the Races en luttele anderen wekken ondertussen irritatie op.
The Art of Noise doet zijn artyfarty-rige naam alle eer aan op In No Sense? Nonsense! uit 1987. Met de verwijzing naar ars est celare artem (het is een kunst op zich om kunst te verbergen) bevestigt de groep de protserige intenties. Spielerei of niet? a-Muzikaal gemasturbeer met hier en daar een welluidende klank. In No Sense? Nonsense!, een onevenwichtige plaat die bij wijlen doet denken aan hetgeen Yellow (re)produceert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten