The Nits

Rond een concert van The Nits hing voorheen steeds een melancholische waas. Kocht ik op voorhand goedbeboeld twee tickets om geaccompagneerd de olijke Nederlanders in levende lijve aan het werk te zien, ik slaagde er steeds in -zij het buiten mijn verwachting en wil om- alleen in de kou te blijven staan. Een speling van het lot? Vervloekt ware elke ontmoeting met hen, steeds slecht gearrangeerd. En een René of Raf geëmotioneerd vastnemen om je verdriet weg te pinken, het was bijlange hetzelfde niet! Dus dit keer geen enkel risico genomen en angstvallig elke aankoop vermeden. Totdat er vanmiddag een stukje Nits door de radio schalde met naderhand de kans om twee tickets te winnen!
De Oranje-muzikanten vulden de Orangerie -waar anders- met een goeie honderd (verouderde) man. De driekoppige ploeg Henk, Robert Jan en Rob kwam een nieuwe CD voorstellen, Strawberry Wood, en maakten dat duidelijk door het hele repertoire van deze recente boreling te spelen, met tussenin onze aandacht opeisend via alomgekende hits. Dertig nummers passeerden de revue, twee uur onafgebroken (twee bissessies meegerekend) met Hofstade die de tijd nam om de ongekende werken te introduceren met een anekdotisch verhaal zodat je de juiste context kon plaatsen. Vooral bij herbeluistering naderhand is dit nuttig. Inderdaad, de vrijgevige Botanique had de FM Brussel-genodigden extra getrakteerd met een gesigneerde CD. In deze versie komen de nummers alvast beter tot hun recht omdat Henks zanglijnen duidelijker verstaanbaar zijn. De mannen hebben zich geamuseerd en leveren gevarieerde genre-oefeningen af. Die vreugde straalden ze ook op het podium af.
Hét moment viel na driekwart te noteren, toen de heren intimistisch vooraan postvatten en twee nummers -waaronder het sublieme Home Before Dark- akoestisch brachten, gezeten op de podiumrand. Ontroerend mooi. Symbolisch afsluitend met adieu adieu sweet bahnhof... my train of thoughts is leaving tonight.
The Nits. Strawberry Wood. 10-12-2009. Botanique.