Kan Guy Ritchie de originaliteit van Lock stock en Snatch evenaren zonder in herhaling te vallen. Want toegegeven, de tweede in de rij was immers hetzelfde als de eerste, maar dan met Brad Pitt als extra verweer. Revolver is een mooie design- en sfeerfilm, maar mist de grandeur en het verrassingselement uit de eerdere hits van Ritchie. Het gebazel en de zotdoenerigheid met de stemmen in het hoofd, er zijn zelfs geen drugsredenen die er een verband mee leggen. Dat de verrassende Statham niet weet wat hem overkomt, al denkt hij de baas te spelen en alle controle te bewaren, uiteindelijk blijft hij nog steeds een speelbal. Heel eventjes komt de twist terug en vallen de stukjes mooi ineen. Alleen blijft heel het mysterie van de overkoepelende Mister Gold één grote mistpartij waarbij niets wordt opgeklaard. Speelt het zich allemaal in het hoofd af, of moeten we het toch koppelen aan de realiteit. Vormelijk gaat Ritchie de goeie kant op met sterke beelden en intense muziek. Het dreunen brengt je mee in een roes. De verdwaasde en bebaarde Statham is koel en laat het op zich afkomen, zonder te beseffen wat. Logisch dat hij constant vraagt: geef me de oplossing van al die raadsels en de kous is af. De typecasting van supergangster Ray Liotta lijkt vanzelfsprekend, toch gaat hij zijn traditionele boekje te buiten en toont een ander talent dat hij herbergt: een ongecontroleerde gekte. Teleurstellend en toch mooi om zien. Jammer dat je je door al die dialogen of bedenkingen moet worstelen. Een recensent suggereerde herhaaldelijk terug te kijken, de snatch van de eerste keer is er niet. Dan wordt herzien moeilijker!Revolver. Guy Ritch. 2005.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten