En tijdens opzoekingswerk komen heel wat interessante weetjes aan het licht. Wat dacht je van de nieuwe Bond-regisseur Marc Forster, eerder verantwoordelijk voor één van mijn lievelingsfilms Finding Neverland. Heeft het maken van een Harry Potter én Brokeback Mountain afgewezen. Hoe je divers veelzijdig kan zijn in een métier en gekke keuzes maakt. Niet echt om rouwig om te zijn.De openingsscène is meteen een schot in de roos: altijd een spectaculaire actiestroom waarbij de adrenaline hoog oplaait. Zoevend langs het Garda-meer, over de daken van Siena zijn tegenstander achtervolgend, een adembenemende koorddans in de klokkentoren. Al het voorgaande wordt tenietgedaan door de tegenvallende generiek. Niet zo stylistisch als het begin van Casino Royale. Laat andere designers aan het werk. Daniel Craig gaf de herboren Bond een nieuwe persoonlijkheid, een identiteit die menselijker is en enorm veel sympathie opwekt. Wat voorheen niet mocht in On Her Majesty's Secret Service, een rouwende, getormenteerde Bond, wordt in deze 'modernere' tijden wél getolereerd. Arme George Lazenby. Het werd meteen een filmgraf. Die herbronde Bond neemt zowaar het recht in eigen handen en gaat voor de vergelding. Voorheen ongezien. Hoe het inhoudsgewijs in elkaar zit, het is moeilijk volgen. Daarvoor plotten de scenaristen ingenieuze constructies waarbij ze zelf met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen. Wat dan nog. De film is zo lekker (ont)spannend dat je onmiddellijk Craig weer aan het werk wil zien.
James Bond - Quantum of Solace. Marc Forster. 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten