"Pinguïn Cody is een opkomend surftalent dat zich klaarmaakt voor zijn eerste competitiewedstrijd. Gevolgd door een cameraploeg die zijn ervaringen vastlegt, trekt Cody naar de Big Z Memorial Surfwedstrijd. Als hij oog in oog komt te staan met de surflegende Geek beseft hij dat de winnaar niet altijd degene is die als eerste eindigt..." Niet verwacht dat deze betoverende familiefilm zo sterk zou overkomen. Met een Shia LaBeouf die na zijn debâcle in Transformers zich beter zonder gezicht op het scherm vertoont, als stemacteur ideaal om dat ambitieuze plan van Cody te verwezenlijken. Bovendien is het steeds aandachtig luisteren naar die andere bekende stemmetjes die hun opwachting maken, met een aha-erlebnis toen eindelijk de naam van Jeff Bridges na een half uur me te binnen schoot. James Woods daarentegen maakte zich pas kenbaar bij de aftiteling. Wat maakt Surf's Up zo speciaal? De ongewone vertelstijl voor een kinderfilm: een documentaire-achtige aanpak om een kandidaat in een surfwedstrijd te volgen en te portretteren. Je ziet de micro wel eens in beeld verschijnen of een cameraman geveld worden door gevaren uit de jungle. Een pretfilm die om een bizarre reden in de Humo-collectie werd opgenomen van Beste Film + Beste Soundtrack. Een surffilm met slechts een sip Beach Boys-muziek lijkt ondenkbaar. Toch is het zo. Desalniettemin, de soundtrack mag er wezen, met natuurlijk dat superaanstekelijke New Radicals, You get what you give. Veel gegeven heb ik alleszins niet. Het indrukwekkendst is de weergave van het water, je voelt je constant overspoeld worden door de druppels en golven. Levensecht.Surf's Up. Ash Brannon en Chris Buck. 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten