Ziezo, het eerste seizoen van dertien afleveringen zit erop. Detective Holland 'Dutch' Wagenbach als de kopie van detective Tim Bayliss uit Homicide, life on the street, de ogenschijnlijk klunzige onderzoeker die door zijn kollega's gepest wordt en zich stevig vastbijt in een seriemoordenaarszaak, Dutch doet het hem na en heeft sneller succes. De zwarte luitenant Al Giardello wordt politiek correct vervangen in LA door een Latino, Captain David Aceveda, alleen met minder draagkracht. En zo heb je nog een zootje ongeregeld dat je aan elkaar kan koppelen. Neem daar de gastrollen van Reed Diamond (Kellerman in Homicide) en Max Perlich (Brodie) uit de eerste aflevering bij en de knipogen liggen voor de hand. Eerder bloedzuigend dan hommages afleverend, niet verwonderlijk met Diamond als de slechtst presterende acteur uit voornoemde reeks die hierin komt opdraven. Echter zoals het hoort bij een TV-reeks, geraak je geleidelijkaan verslaafd, al is de drang groter om de sfeer van Baltimore terug op te snuiven. En dat terwijl de ergernissen zich opstapelen: het ongeoorloofd gebruik van Mogwai-muziek in twee afleveringen en de groei naar een dramatische climax om het seizoen in hoogstaande schoonheid te eindigen met -hou je vast- Coldplay die de vergezochte pathos moet versterken. Komt deel 2 alsnog in huis?
dinsdag 8 april 2008
Shieldwacht
Ziezo, het eerste seizoen van dertien afleveringen zit erop. Detective Holland 'Dutch' Wagenbach als de kopie van detective Tim Bayliss uit Homicide, life on the street, de ogenschijnlijk klunzige onderzoeker die door zijn kollega's gepest wordt en zich stevig vastbijt in een seriemoordenaarszaak, Dutch doet het hem na en heeft sneller succes. De zwarte luitenant Al Giardello wordt politiek correct vervangen in LA door een Latino, Captain David Aceveda, alleen met minder draagkracht. En zo heb je nog een zootje ongeregeld dat je aan elkaar kan koppelen. Neem daar de gastrollen van Reed Diamond (Kellerman in Homicide) en Max Perlich (Brodie) uit de eerste aflevering bij en de knipogen liggen voor de hand. Eerder bloedzuigend dan hommages afleverend, niet verwonderlijk met Diamond als de slechtst presterende acteur uit voornoemde reeks die hierin komt opdraven. Echter zoals het hoort bij een TV-reeks, geraak je geleidelijkaan verslaafd, al is de drang groter om de sfeer van Baltimore terug op te snuiven. En dat terwijl de ergernissen zich opstapelen: het ongeoorloofd gebruik van Mogwai-muziek in twee afleveringen en de groei naar een dramatische climax om het seizoen in hoogstaande schoonheid te eindigen met -hou je vast- Coldplay die de vergezochte pathos moet versterken. Komt deel 2 alsnog in huis?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten