Stripjaar 2007 (1) : een analyse

Nu de oogst is binnengehaald, kunnen we alles extra laten rijpen, heropenen, herbekijken, herlezen of zelfs nog net op het randje (her)ontdekken. Het doek is gevallen over het stripjaar 2007 en de hamvraag die vanzelfsprekend gesteld wordt: was het een goed jaar? Leverden de uitgevers goed werk af? Waren de vertaalkeuzes terecht? Wie veroverde een plaats op de markt? Moeten we manga's mijden? Moeten we meiden mijden? En kwam nieuw talent bovendrijven?

Botanicus
Er verschenen massaal veel nieuwe strips. Balloon Books, die in 2006 een overgangsjaar inlaste om nieuwe reeksen te groeperen bij verschijning (Alleen, Violine), maakte een inhaalbeweging. Daedalus wierp zich op door stijlvolle glossy albums (De Plaag, De wet van de 12 tafelen) uit te brengen die eerder schoonheid uitstraalden dan inhoud. BeeDee viste doorsneetitels op (Lola Bogota), maar verraste door ongekende parels (Luxley, De Verborgen Grenslijn). Uitgeverij L plukte Ythaq voor de neus van de volledig van het speelbord verdwenen uitgever Talent weg. Een gemis van diens optreden is er niet, buiten de wanhopige schare fans en hun obligate smeekbedes voor de verderzetting van diens verklote markt. Soelaas brengt Silvester met de gewaagde heruitgaves van Arthur en reeds voordien als een raaf wegpikkend de gladde strips (De verborgen geschiedenis) met commercieel potentieel. Neen, klagen moest je niet. Het werd zelfs zo moeilijk om door het bos de gezonde bomen te zien. Door die wildgroei en ongesnoeide uitbreidingen naar alle kanten moest je als striptuinman al behoorlijk behendig zijn om de dode takken te sorteren en het gezonde lover te herkennen.

Overstromingsgevaar
Samen waren ze goed voor een 800tal strips van alle maten en gewichten, een goeie 100 meer dan het jaar voordien. Probeer dat als lezer maar eens budgettair bij te houden! En da's nog steeds een peulschil vergeleken met de Franse markt, waar 4 keer zo veel albums de koper tsunamigewijs overspoelden. Je vraagt je steeds af hoe onze zuiderburen deze vloedgolf verwerken. Is het bedrag op hun loonbriefje zo veel groter?

Kwantiteit versus kwaliteit
In welke mate meer strips ook meer betere strips opleveren, is natuurlijk niet te meten, het lijkt toch een illusie. Vrijheidsstrijder en marktverzieker Talent toonde reeds aan dat een grote(re) productie niet meteen leidde tot kwalitatievere stripverspreiding. Hoeveel goeie verhalen er ook weg te plukken vallen van die Franse markt, toch merk je dat nieuwelingen als Saga en Daedalus in de valkuil trappen en krampachtig mee willen doen met de groten, zonder selectief het beste met de lezer voor te hebben, een vereiste voor een grotere garantie van blijvend succes.
Niet getreurd, want de marge van meer dan kopenswaardige strips ligt steeds rond de 5 à 10%. Dus moet je dit jaar een tandje bijsteken om die missende mastodonten alsnog bij je verzameling te voegen. Ik vraag loonsverhoging!